Os galegos no Reino Unido respiran aliviados polo acordo «posbrexit»

(04/01/2021)

Os galegos no Reino Unido respiran aliviados polo acordo «posbrexit»

O pacto rebaixa a angustia sobre o divorcio da UE entre os emigrantes

 

Juan Carlos García Cendón, veciño de Poio que vive na cidade inglesa de Bath, considera que o acordo do «brexit» despexa a incerteza cedida

 

Alivio. Esa é a sensación que se respira na comunidade galega no Reino Unido, que, tras pasar meses contendo a respiración e temendo que o brexit abrise as portas a unha hecatombe de proporcións bíblicas, confía en que o acordo ao que Londres e Bruxelas chegaron a pasada Noiteboa reducirá sensiblemente os trastornos que a partir de agora xerará un divorcio sen precedentes. La Voz conversou con cinco emigrantes galegos para coñecer como viven o proceso e cales son as súas inquietudes e preocupacións sobre o futuro.

 

«A posibilidade de que non houbese un acordo xerábame incerteza e por iso estábame preparando para un brexit ás malas. Por exemplo, hai uns meses saqueime o carné de conducir británico e comezara os trámites para obter a nacionalidade. Con todo, agora vexo todo con máis tranquilidade e creo que o acordo despexou inquietudes, sobre todo no mundo empresarial e esa certeza favorecerá a economía», afirma Juan Carlos García Cendón, veciño de Poio que reside na cidade inglesa de Bath.

 

Á santiaguesa Miriam Fernández a noticia do acordo tamén a tranquilizou. «O que vimos a mediados de decembro na canle da Mancha [cando Francia pechou a fronteira co Reino Unido pola nova cepa do coronavirus] foi un preludio do que podería ter pasado cun brexit duro», afirma, á vez que agradece que o divorcio se materializase ao fin. «Foron catro anos e medio de esgotamento e de bloqueo. Os primeiros en querer esquecelo somos todos os que vivimos aquí, comunitarios e británicos», agrega.

 

¿Cambios de forma ou de fondo?

 

Aínda que admite que a partir de agora, co fin do período de transición, a situación será distinta, Juan Carlos García cre que os cambios non lle afectarán tanto no persoal. «Non creo que a miña rutina vaia a cambiar moito. No meu traballo todo marcha ben e con ter o settlement [permiso de asentado] podo seguir traballando. Ademais, co acordo non creo que os prezos da comida e dos medicamentos vaian variar moito, porque seguirá habendo libre comercio coa UE. ¿Que pode cambiar? As miñas viaxes a Galicia poida que sexan distintos, porque, ademais de ter que utilizar o pasaporte, posiblemente teña que facer algunha cola no aeroporto que antes non facía. E é posible que xa non poida vir coas maletas cargadas de comida como antes», augura.

 

En similares termos pronúnciase Miriam Fernández, quen afirma: «Os europeos que chegamos antes do 2021 seremos os menos prexudicados por todo isto, porque seguimos mantendo os nosos dereitos en ambas as zonas». No entanto, recoñece sentirse preocupada polo futuro da economía, pero non tanto polo impacto que terá o divorcio como pola pandemia.

 

«Será difícil coñecer os efectos do brexit porque quedasen solapados cos do covid-19. É posible que haxa dificultades para cubrir postos na hostalería, no sistema de saúde e as áreas técnicas, pero ao Reino Unido interésalle o talento e se necesítao flexibilizará as normas coa UE e a Commonwealth», vaticina Fernández.

 

Polo xeito atropelado na que se logrou o tratado e aprobouse provisionalmente, non quedou tempo para que as autoridades británicas poidan explicar o seu alcance á poboación, algo que preocupa a emigrantes como Roi López.

 

Máis dúbidas que respostas

 

«Hai moita desinformación sobre este asunto, non basta con publicar as máis de mil páxinas do acordo nunha páxina web para dicir que se informou. Ninguén explicou que se pactou, que cambiará e que non. Ademais, hai que sumarlle que houbo moi pouco tempo entre que se alcanzou o acordo e entrou en vigor, o cal tampouco permitiu que poidamos buscar respostas nós mesmos nin moito menos planificar nada. Todo foi demasiado apresurado», laméntase este orixinario de Oleiros.

 

«O 2020 foi o ano da reacción. Nunca vira nada así na miña vida, primeiro puxéronnos a correr co último confinamento que nos impuxeron dun día para outro e agora foi o mesmo co acordo do brexit», engade.

 

Pola súa banda, Sheila Fernández Gómez, veciña de Tomiño que traballa como enfermeira oncolóxica, tampouco conseguiu resposta a todas as súas preguntas. «Ata agora, por traballar no NHS [servizo nacional de saúde do Reino Unido], iso equivalía a traballar no Sergas, pero non se se seguirá así a partir deste momento», subliña, aínda que admite que, «a pesar de todas fállalas», prefire que o divorcio teña terminado sendo acordado, porque, se non, «todo tería sido peor».

 

En cambio, a Araceli Paredes Portela, profesora de primaria no condado inglés de Essex, o que máis lle inquieta é o racismo e a discriminación que saíu a relucir co debate do brexit en Gran Bretaña.

 

«A xente tómase a liberdade de dicir que me teño que ir. Isto pasou de ser un problema coa Unión Europea a converterse nun problema cos europeos. Parece que somos os culpables de todos os males deste país: quitámoslles o traballo, enchemos as urxencias dos hospitais, compramos e alugamos as súas casas e por iso hai pouca oferta; e enviamos diñeiro aos nosos países», comenta a educadora, oriúnda de Cangas do Morrazo, quen leva xa once anos vivindo no Reino Unido.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta