A emigración paralela de Marcos e Rubén

(21/01/2019)

A emigración paralela de Marcos e Rubén

Fai máis de tres anos que os xemelgos Quinteiro Gómez, naturais de Silleda, decidiron mudarse a Londres, onde agora exercen a docencia nun centro de educación primaria

s.soutelo | silleda 20.01.2019 | Faro de Vigo

 

 

Marcos e Rubén Quinteiro, en Trafalgar Square e co Big Ben ao fondo.

 

 

 

 

"En Londres, nunha semana podes atopar traballo. O que non sae adiante aquí é pola súa actitude". Quen fala así de claro é Marcos Quinteiro Gómez, un mozo de 27 anos que naceu en Silleda e cuxa vida é case calcada, desde entón, á do seu xemelgo Rubén. Ambos se formaron para impartir clase en Educación Primaria e agora residen en Londres, compartindo piso con outro español que coñeceran tempo atrás en Malta, onde estiveron durante un mes a través dunha bolsa.

Marcos fixo as maletas en agosto de 2015, e o seu irmán seguiríalle os pasos oito meses despois. "Comezamos traballando de au-pair, porque dáche moita flexibilidade para traballar e estudar", mellorando o seu nivel de inglés e, no caso de Marcos, adestrando ademais a equipos de fútbol. Ao preguntarlle por se un dos problemas para integrarse era o idioma, deixa claro que "che dás conta de que tes un nivel baixo de inglés cando chegas aquí. O actual sistema educativo prepárache moi ben a nivel gramatical, pero non tanto para ter unha conversación".

As barreiras lingüísticas empezaron a desaparecer aos dous ó tres meses e, unha vez que descubriron que o seu nivel de inglés era bo, fai un par de anos os dous xemelgos decidiron exercer como Teaching Assistant, como profesores cualificados que serven de apoio. Rubén leva xa ano e medio dando clases en curso equivalente en España a sexto de Primaria, e Marcos traballa con en distintos grupos de primeiro a sexto curso. Os dous están no mesmo centro educativo público, onde tamén exercen dúas españolas, asou que neste curso comezaron a promocionar o ensino de castelán. "Esperta certa curiosidade entre os alumnos e entre os profesores", explica Marcos.

Para el, Malta e Londres non foron a única experiencia como emigrante. O ano pasado, residiu durante catro meses en Boston cunha familia mentres adestraba a con un filial do Bayern de Munich. Aínda mantén contacto con esta familia, e asegura que os americanos "son moi extrovertidos, moi receptivos. Foi unha experiencia incrible". A pesar disto, "non me vía adestrando toda a vida en EE UU", así que regresou a Londres, onde si continúa adestrando a nenos todos os fins de semana, "e moitos deles xa están a xogar en clubs".

Os dous xemelgos non son alleos á revolta social que causou o Brexit. Adianta que, polo momento, as consecuencias da saída da UE non lles afectará ata dentro dun par de anos. "A partir de xullo de 2021, os europeos teriamos que pedir un papel de residencia para seguir aquí. Para entón, nós xa levariamos traballando aquí cinco anos e medio", por encima do cinco anos que marca a norma.

Outra das preguntas que adoita escoitar Marcos con frecuencia é se pensa en volver. "A longo prazo, nuns 8 ó 10 anos, quero vivir en España, pero a verdade é que os meus compañeiros e amigos están aquí. Tamén é verdade que esta estancia a nivel profesional vainos a axudar moito cando regresemos, co auxe que están a ter os colexios bilingües en España". E non, non pensa volver emigrar a outra cidade europea, nin el nin o seu irmán Rubén. "Estamos moi ben aquí, porque Londres está moi ben comunicado con calquera outra capital e levamos dous anos viaxando moito".