«Aos meus fillos fabriqueilles unha realidade paralela como a de 'A vida é bela'»

(10/10/2018)

«Aos meus fillos fabriqueilles unha realidade paralela como a de 'A vida é bela'»

O caos de Venezuela empuxou a esta familia a exiliarse en Galicia. Non teñen nada. Pero senten pena polos que se quedaron

 

CESAR DELGADO

 

«¿Sabes a película da vida é bela, esa en a que en pleno campo de concentración nazi un pai faille crer ao seu fillo que está nun parque de xogos? Pois aos meus fillos lles tiven que fabricar unha realidade paralela así». Roberto é venezolano, ten 41 anos e tres fillos. Xunto á súa muller, Fátima, acaba de deixalo todo no seu país para instalarse cos seus sogros nunha pequena casa dunha aldea de Coirós (A Coruña). Pese ao caos de Venezuela , asegura que se sentían uns privilexiados. «Viviamos nunha urbanización privada de Mérida, que xa era de seu una das cidades menos afectadas pola inseguridade», sinala. «E tiñamos diñeiro». Pero co tempo, a inseguridade invadiu o reduto de Mérida e o diñeiro fíxose inservible. «Non había nada para comprar... E non falemos da inflación: en só catro meses ¡disparouse un 12.000 %!». Agora, desde Coirós, seguen noticias como a da muller de Vimianzo e o seu fillo que acaban de ser asasinados na súa casa de Venezuela. E non lles estraña.

 

«Eramos dos privilexiados, tiñamos diñeiro, pero alí nin hai nada para comprar»

 

No Nadal pasado estiveron a piques de secuestralos no coche familiar cos dous nenos pequenos dentro (Roberto ten 4 anos, e Valentina, 2). Aquilo foi a pinga que lles fixo tomar a decisión de cruzar o Atlántico. «A intención era só tomarse un tempo de vacacións e esperar». Pero pasou o tempo, e cada día desa espera a familia de Roberto dicíalle que non, que non volvesen por nada do mundo, que aquilo ía a peor a pasos axigantados.

 

Non hai máis que escoitar o relato deste matrimonio sobre o seu día a día antes de viaxar a España. Aí van unhas cantas frases: «Tiñamos grupos de WhatsApp para conseguir sacos de arroz no mercado negro», «A Valentina quitámoslle o cueiro con ano e medio pola sinxela razón de que xa non había cueiros», «Para que che atendan no hospital tes que levar ti mesmo o algodón, as xiringas... todo», «Nun ano 18 profesores do colexio do noso fillo Roberto marcháronse», «A luz íase todos os días, ás veces tres horas, ás veces tres días seguidos».

 

E logo empezaron as noticias de que si a aquel veciño asasinárono nun atraco, que si unha prima cruzaba a fronteira co seu bebé en brazos para vacinalo en Colombia...

 

Fátima caeu nunha depresión coas revoltas do 2017. «Non soportaba ver a mozos morrer de forma indiscriminada», relata a muller, de dobre nacionalidade por ser filla de españois. Así que na súa casa se prohibiron as noticias. Só películas e debuxos animados. «Viviamos nunha burbulla que ao final acabou explotando». A Alejandro, o fillo maior (dun primeiro matrimonio de Roberto) déronlle praza para estudar na Universidade de Medicina en San Xoán dos Morros, unha das cidades máis perigosas do país. «¿Como o ía deixar ir alí?», pregúntase o pai, a quen lle esnaquizou truncar a oportunidade académica do seu fillo ao traerllo con el a Coirós. «E tiña alá á súa noiva -matiza Fátima-, e separámolos, foi todo moi triste».

 

Caracas non compulsa os seus títulos

 

O desembarco en España tampouco está a ser sinxelo. A casa da aldea ha de amoldarse agora a sete presentas. «O matrimonio e os dous pequenos compartimos a mesma cuarto». E as visitas de Roberto ao Inem de Betanzos están a resultar frustrantes. El e a súa esposa son enxeñeiros, niso traballaron, pero o Goberno de Nicolás Maduro non lles compulsa os seus títulos, nin sequera as notas do bacharel. «Como nos fomos de alí considérannos uns traidores, e non temos xeito de demostrar os nosos títulos académicos». Intentaron compulsas no mercado negro, pero só lles serviu para perder máis diñeiro.

 

A cursos de inglés en Coirós

 

Agora, mentres esperan que a situación social acabe engulindo ao propio Maduro, acoden a cursos de inglés no Concello de Coirós -«para intentar socializarnos un pouco coa xente de aquí»- ou colaboran, como fai o mozo Alejandro, que é voluntario na Cruz Vermella da Coruña. E cando Roberto explica a súa historia e chámano valente, el sempre replica aos seus interlocutores coa mesma frase: «Valentes son os que quedan alí».

 

Máis de catro mil retornados a Galicia durante os últimos cinco anos

 

Segundo apuntan desde a asociación Alma Llanera, máis de catro mil presentas retornaron a Galicia durante os últimos cinco anos. Segundo o INE, pouco máis de 40.000 persoas de orixe galega viven aínda en Venezuela, das que tres cuartas partes xa son nados alí, como o caso de Fátima, cuxos pais retornaron de Venezuela a Coirós fai vinte anos. Precisamente, o pai de Fátima sofre tamén as consecuencias do caótico Goberno de Nicolás Maduro, como é a falta de pagamento da pensión (o 20 % dos retornados non a cobran). «O meu pai recibe a pensión en bolívares, pero non hai xeito de traelo para aquí, así que tampouco cobra a súa parte cotizada tantos anos», explica Fátima.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta