Pape Mor ten 6 anos, e a pel do mesma cor do seu pai. É Baye Niass quen a acompaña, aínda que admite que non quen cociñou os seus bolos de vento (beñe) senegaleses. Tamén a pequena admite que, aínda que colaborou, case todo o fixo a súa nai. «Eu botei a fariña», recoñece, e asegura que sempre que pode bota unha man en casa: «Poño a cociña e axúdolle a cociñar». O seu prato foi o favorito de Soraya. Ela naceu en Melilla hai 11 anos, o seu irmán Cristian, en España, fai 6, e a súa nai, Jemaa, é marroquí. Os tres desenvólvense ben co español. O certo, admiten desde Cruz Vermella, é que, en xeral, os emigrantes de Marrocos están moi integrados na sociedade pontevedresa.
Eles tres encargáronse de facer o arroz con pito. Soraya recita case de memoria os pasos que han ir dando para elaboralo: «Cortamos o pemento, o pito -«lavámolo primeiro», apunta Cristian-, removemos a tixola, botamos auga e tomate..». Normalmente non participan moito na cociña, pero Jemaa admite que é máis pola súa culpa. «Non nos deixa, dinos que nos vaiamos xogar», quéixase Soraya. A súa nai dálle a razón: «Si, eu dígolles que cando estean de vacacións si, pero mentres prefiro que fagan outras cousas. E iso que a eles lles encanta fregar e cociñar», recoñece.
É unha tónica que se repite moito entre as catorce familias que asistiron á xornada organizada por Cruz Vermella para celebrar o Día Mundial da Saúde. Para conmemoralo, cada un dos participantes no Programa de Mediación Social e de Educación para a Saúde tiveron que elaborar unha receita propia do seu país. A oenegué encargouse de comprar todos os ingredientes para poder incluílos nun recetario e pólos despois a disposición dos seus autores para que o levasen á práctica. Onte tocou probalos todos.
Chocolate e «beñes»
Entre os máis pequenos, o gran gañador foi o biscoito de chocolate de Gabriel Ovelleiro e o seu pai, Jesús Ovelleiro. Foi o favorito incluso de Benja, un pontevedrés de 11 anos ao que o seu amigo Gabi, autor do biscoito, devolveulle o xesto nomeando a macedonia, que levara Benja, a súa sobremesa favorita. «Tiña melón», di, entre serio e de broma. Moi preto do biscoito quedaron os beñes senegaleses de Pape e a súa nai, cun toque de coco.
Entre os adultos a cousa quedou máis repartida: os bolos de vento senegaleses conquistaron a Nawal Anqadi, unha moza marroquí que colaborou, xunto á súa pequena Hiba Amir, de 5 anos, co seu fideuá. «A eles encántalles cociñar; si eu déixolles non salguen de alí, pero dáme medo, porque ás veces teño un forno aceso ou unha tixola», afirma a modo de desculpa. Resultaba fácil deixarse levar polos sabores propios, e o cuscús con cordeiro erixiuse noutro dos preferidos de nenos e adultos. «Paréceme moi boa idea facer unha degustación de pratos», di a pequena Soraya, antes de saír correndo a xogar co resto dos nenos.
Os favoritos dos nenos foron o biscoito de chocolate e «beñes» de Senegal
Os adultos admite que son os culpables de que os seus fillos non cociñen con eles.
