De Carballo a Suíza en taxi, 170 euros e unhas 16 horas

(19/09/2014)

De Carballo a Suíza en taxi, 170 euros e unhas 16 horas

Aumentan os vehículos particulares que cobren a ruta helvética

 

José Antonio Gómez Gende, onte co seu vehículo na Milagrosa. CASAL

Taxis a Suíza desde a Costa da Morte houbo sempre nas últimas tres décadas. É algo que chama a atención noutras comarcas, desconocedoras do fenómeno migratorio da zona desde hai algo máis de 50 anos, aínda que aquí xa non chame a atención. Taxis, autobuses, miles de vehículos particulares que van e veñen, e hai un mes incluso dous ciclistas, emigrantes de Camariñas que decidiron facer a ruta a casa sobre un sillín para celebrar os seus 15 anos como parella e de paso probar outros xeitos de desprazarse entre estas dúas beiras de amigos e familiares. Porque Suíza é un mundo cheo de microparroquias da Costa da Morte, xa sexa agrupadas nas grandes cidades, ou en pequenas localidades no medio das montañas idealizadas por Heidi.

Tamén os aeroportos teñen a súa clientela fixa. En xullo e agosto, o voo a Xenebra en Santiago foi o máis demandado de todos os que teñen a terminal. O terceiro, o de Zúric. Londres quedou en segundo lugar.

Pero unha cousa é que haxa un grupo de taxistas regulares e outra que aparezan novos, porque a emigración creceu, desde logo, pero non é a que era nos oitenta e noventa. Hai profesionais en Ponteceso, Muxía (sobre todo) ou Camariñas (un) que levan décadas. Outro dos veteranos, de Baio, retirouse non fai moito. Non é habitual que os mozos se incorporen, a non ser que sexa para coller a substitución familiar, como fixo un de Añobres, en Muxía: Micael Martínez, de 27 anos, que axuda ao seu pai Jaime, ao que todos coñecen como O Carpio, e que leva 28 anos na estrada.

A mocidade tamén chegou a Carballo. José Antonio Gómez Gende, de 38 anos, natural de Vilela-Entrecruces, pero establecido na capital municipal, optou hai catro meses por meterse neste negocio. É (en principio) o único do concello que o fai, aínda que hai anos houbo máis. Traballaba nunha carpintería, quedou en paro, e decidiu adquirir un taxi. Ao seu favor, ademais da necesaria valentía, xogaba o feito de que naceu en Xenebra, ten familia nesta e outras localidades suízas, fala francés e chapurrea alemán, o suficiente para defenderse nun control de policía, por exemplo. Outra vantaxe é que a emigración ha repuntado, e cada vez son máis as persoas, aquí e alá, que levan e traen paquetes e todo tipo de obxectos. Así que se botou ao rodo e á estrada e neste tempo xa leva cinco viaxes de ida e outros goles de volta. A próxima semana, o sexto. Co coche e o remolque, con destinos principais en Xenebra e Berna. E unha carteira de clientes que vai a máis. Usa as redes sociais de toda a xente que coñece (familia, amigos, centros galegos...), pero tamén as informáticas (Facebook, sobre, algo que non adoitan facer outros profesionais).

Unha viaxe entre Carballo e Xenebra pode durar unhas 16 horas, pero o traxecto completo pode alargarse ata as 20: depende das paradas, de onde haxa que recoller clientes ou encargos, do tráfico e ata o tempo. Xeralmente, na ida e volta , con todos os traxectos, non baixa nunca dos 5.000 quilómetros. A Ginebra (vía San Sebastián, Bayona, Pau, Toulouse e Chambery) son 1.760, e a Berna, 2.000.

O prezo medio por persoa e viaxe, equipaxe incluída, é de 170 euros, porta a porta. Hai que consultar os detalles. O mesmo que a paquetería, para a que usa dous remolques. Leva, ou levou e traído, de todo: motos, bicicletas, electrodomésticos, roupa, mobles... Outra cousa é a comida, porque está moi restrinxida e vixiada: un quilo de carne máximo por persoa e día. Pero tampouco ese é o negocio.

José Antonio ten clientes variados, pero seguen os que acoden a buscar traballo, sen nada: «Hai moita xente nova que marchou, e moita que o sigue facendo, uns atopan e outros non». Mozos e non tanto. Di que sen idioma está moi complicado, e nos oficios non cualificados, máis. Ademais, «está cheo de xente de Portugal, e uns tiran polos outros e copan os traballos na construción».

Gústalle conducir, e non lle parece perigosa tanta distancia. «Non o é se fas as paradas que tes que facer e vas como hai que ir». Cre que, talvez agora no inverno, pódese complicar un pouco máis. Xa se verá