Para as traballadoras que desenvolvían o traballo, a explicación do peche non é esa, senón que se trata dunha decisión política, tal como asegura Marta Albaladejo. «Os estranxeiros facían miles de consultas ao cabo do ano e abríronse centos de expedientes», explica. Cando se reduciu a afluencia, di, foi por mor de encomendarlles outras funcións alleas ao centro. Con tal motivo, engade, non daban abasto, e algunhas persoas deixaban de ir porque non tiñan tempo para atendelas. Aínda así, asegura que había demanda. Na súa opinión, para CC. OO. os usuarios do centro non ofrecían rendibilidade sindical porque non lles sacaban partido nas eleccións sindicais, non se afiliaban moito e en bastantes casos tampouco podían ser delegados de persoal ou membros do comité ao non dispor de papeis, traballo legal ou, simplemente, ter medo.

O CITE foi un centro de referencia para as persoas inmigrantes, sobre todo, as africanas, ás que resolvía numerosos problemas.