Queren deixalo claro desde o principio. Non é que se neguen a tributar. De feito, dóelles que o propio PSOE culpounos de ser persoas sen cultura tributaria «cando nós xa pagábamos impostos no estranxeiro, nunca época na que en España non se tributaba», recorda o seu portavoz, Xosé Leirós.
Son os membros da Plataforma de Emigrantes Retornados do Salnés, unha asociación cuns 300 afectados na comarca que se suma a outras 17 en Galicia reunidas na Coordinadora Nacional Galega, cuns 250.000 prexudicados só na comunidade.
Moitos teranse sorprendido ao velos manifestándose ante o edificio da Axencia Tributaria ou plantándose nos plenos municipais. E preguntáronse que empuxa a unhas persoas que estiveron a traballar toda a vida a mobilizarse agora na xubilación, cando deberían estar recollendo os meles de ter levantado este país nunha época na que en Galicia non había nin para comer.
Eles tamén llo preguntan. Pregúntanllo desde fai un ano, desde que empezaron a recibir unhas cartas da Axencia Tributaria nas que se lles reclamaba o pagamento dos tributos xerados polas pensións que reciben do estranxeiro. Nas devanditas notificacións dise expresamente que non consta que o titular da pensión «teña cumprido devandita obrigación», o que automaticamente os converte en defraudadores. As reclamacións van do ano 2008 ao 2012, e a cantidade depende das pensións recibidas por cada un dos afectados, pero oscilan entre os 2.000 e os 30.000 euros.
O quid da cuestión é que esas cartas que os emigrantes retornados empezaron a recibir en marzo do ano pasado teñen efecto retroactivo; é dicir, reclámaselles o pagamento dun imposto durante catro anos cando ningún dos afectados fora informado de que o tiñan que pagar. É máis, a maioría deles, ao volver a España, preguntaron respecto diso, «e sempre se nos dixo que non tíñamos que facelo», recordan.
Dous pagadores
Detrás destas reclamacións que viñeron amargar a xubilación destas persoas que hai anos tiveron que emigrar para dar para comer a toda a súa familia, está unha lei, a 35/2006 que foi aprobada polo PSOE sendo Zapatero presidente do Goberno. Da súa existencia nada sabían, aínda que a situación na que se atopan obrigoulles a informarse e a entender o que pasara. «Zapatero aprobou a lei pero non a aplicou, e cando chegou o PP, Montoro atopouna no caixón e decatouse de que aí tiña unha mina». Ninguén lles quita da cabeza que foi unha estratexia máis do PP para recadar novos impostos en tempos de vacas fracas. En resumo, o que fai a lei é rebaixar a 11.200 euros a cantidade mínima para tributar polas pensións aquelas persoas que teñen máis dun pagador; ou sexa, o Estado español e o país no que traballaron os afectados.
E eles, insisten, non están en contra de pagar os seus impostos. Pero consideran por unha banda inxusto que se lles reclamen cantidades do pasado cando ninguén lles dixo que tiñan que pagalas. Pero ademais, esixen que se derrogue a lei ao considerala discriminatoria, posto que a quen só ten unha pensión, o mínimo que se lle esixe para tributar é de 22.000 euros, cantidade que cren que se lles debería aplicar a eles.
Angustiados porque moitos carecen de recursos para facer fronte á débeda -xa houbo que lamentar algún suicidio- e doídos por como lles trata o seu país de orixe e polo que tanto fixeron nos tempos duros da ditadura, levan un ano mobilizándose para esixir non só que se derrogue a lei, senón tamén que se lles condonen as multas. Non soportan que os chamen defraudadores. Eles máis ben séntense defraudados.
