Historias de talento exportado

(22/03/2013)

Historias de talento exportado

En moitos dos novos emigrantes destaca o currículo académico e profesional

a voz

Data
22/03/2013

Cando non hai oportunidades en casa se difuminan as fronteiras. A crise económica abriu de novo a billa da emigración en Galicia. Enxeñeiros, investigadores científicos, camareiros, tradutores... Hoxe eles son a sexta provincia galega.

De Lugo a San Francisco

Ángel Prado Montes, 27 anos, enxeñeiro informático Un expediente brillante, unha vocación innata e un chisco de sorte convertérono no 2007 no primeiro galego en traballar na sede de Microsoft en Seattle, Estados Unidos. O seu talento, pero sobre todo a falta de oportunidades en España, animárono a dar o salto a San Francisco, onde é «hacker ético» da multinacional Sales Force, artífice da nube de Internet. Visita con frecuencia á familia e aproveita para comer polbo, empanada ou torta de galleta. Pero as súas expectativas laborais están a miles de quilómetros, e o seu irmán pequeno, que en breve acabará a mesma carreira, empeza a preparar as maletas.

De Noia a Dubai

Bernardo García, 25 anos, profesional da hostalería Partir de cero aos Emiratos Árabes foi unha aventura. Este noiés de 25 anos non sente vertixe ao mirar as altas torres de Dubái nin o camiño que tivo que andar para lograr un emprego digno despois de estudar na Escola de Hostalería de Santiago. É camareiro nun hotel e asegura que, aínda que non gaña para darse grandes caprichos, ten polo menos opcións de mellorar: «O soldo non é gran cousa, pero con propínalas dáme para vivir. Aquí tamén me ofrecen aloxamento». Chegou o pasado verán e xa sente morriña. Pero cre que acertou. Moitos dos seus amigos galegos non conseguiron un emprego. Para animalos creou o blogue que leva por título Desde o mundo para Galicia.

De Vigo a Cork

Laura Linares, 25 anos, licenciada en Tradución Traballa como tradutora de videoxogos desde decembro nunha firma de Cork, en Irlanda. Atopou a oferta nunha lista que recibiu por correo electrónico, e pasou unha entrevista por Skype e outra persoal. «Á miña idade, teño contrato fixo, boa atmosfera, traballo de 8 horas e un salario decente que me permite vivir independente. En España non tería esas condicións. A empresa valórame e consúltame. Animo á xente a que se lance», di.

De Ferrol a Noruega

Guillermo Gradaílle, 25 anos, licenciado en Enxeñería Industrial Ante a falta oportunidades, non dubidou en marcharse a Noruega . Está especializado en enerxías. Fala inglés, italiano, francés e portugués. Leva apenas unhas semanas fincado en Bergen traballando en NaCoM Energy, empresa do sector oil-gas onde realiza tarefas de enxeñería mecánica. «Recomendaría a todo o mundo pasar algún tempo fóra de España. Pero hai que ter cabeza, en Noruega non é posible probar sorte salvo que teñas un colchón económico», di. O peor, o idioma. «Aquí todo o mundo fala inglés, pero se vives noutro país hai que aprender o idioma local», di.

De Santiago a Londres

Adriana Páramo , 27 anos, licenciada en Comunicación Audiovisual. Esta viguesa licenciada pola Universidade de Santiago leva xa cinco anos en Londres. Alí foise para completar a súa formación. Decidiu quedar. Con todo, agora exponse volver a Galicia nun futuro próximo, porque «Londres é unha cidade dura, é máis unha cidade de tránsito, chea de opcións e oportunidades». Recoñece, con todo, que «é certo que aquí é máis fácil facer cousas» e aínda pode optar a subvencións, así que polo momento segue en Inglaterra, onde quere gravar a súa segunda curtametraxe tras o éxito de Illa Pedra.

De Carballo a Austria

María Gómez Brandón, 32 anos, licenciada en Bioloxía Durante case dous anos, María Gómez Brandón traballou en Austria cunha bolsa posdoctoral dunha fundación española. Cando xa pensaba que tería que regresar a España para engrosar a lista de parados, o Instituto de Microbioloxía da Universidade de Innsbruck ofreceulle un contrato que a manterá en terras austríacas ata decembro do 2015. Estuda as comunidades microbianas nas plantas de augas residuais e nos chans de bosque da rexión alpina de Trento. «Están a darme moitas oportunidades», di. O seu novo traballo permitiulle mudarse a unha zona máis céntrica, e agora terá máis tempo para perfeccionar o seu alemán: «Entendo unha chea, pero falalo...».

Da Coruña a México DF

Raquel Rivas, 27 anos, licenciada en Xornalismo Desde setembro, traballa en México DF e non ten intención de volver a curto prazo. A súa empresa insere publicidade en vídeos que se poden ver a través da Rede e hai un nicho de mercado importante. «Hai ofertas e a iso xa non estamos adoitados en España, pero hai moita competencia». Outra vantaxe: «Aquí hai posibilidade de crecer profesionalmente, aquí o xénero bolseiro non existe». ¿Hai moitos españois? «Moitísimos, pero a colonia francesa é aínda maior. O que a xente non sabe é que nos pecharon as portas aos españois co visado, non é tan fácil como antes entrar».

De Pontevedra a Londres

Jacobo Vale Martínez-Sapiña, 27 anos, enxeñeiro superior en Telecomunicacións Foise facer un máster a Plymouth no 2011. Cando comezou a acudir a entrevistas de traballo, en España eran con contrato en prácticas ou de bolseiro. «Sentinme un pouco humillado nalgúns momentos», conta. No Reino Unido ofrecíanlle contrato de enxeñeiro. Traballa na consultora ferroviaria suíza Enotrac UK realizando estudos de compatibilidade electromagnética e de enerxía.

De Ourense a Lisboa

Carlos Lodeiro, 38 anos, investigador científico Despois de catro anos dirixindo un grupo de investigación proteómica, Bioscope, na Facultade de Ciencias do campus de Ourense, Carlos Lodeiro decidiu fai uns meses marcharse a Lisboa. «É cuestión de supervivencia, porque nas condicións actuais, cos últimos recortes, non chegamos a fin de mes», asegurou. «Temos contratos de investigadores e o que nos ofrece Lisboa é estabilidade, con prazas fixas, laboratorios e, en definitiva, poder dar un paso cara ao crecemento do grupo», xustificou.

Do Grove a Dublín

Gonzalo Iglesias , 31 anos, licenciado en Informática Cursou os seus estudos na Universidade de Vigo, fixo un máster de Seguridade Informática en Suecia e outro de dirección de proxectos na Universidade de Santiago. Pero nin sequera o seu brillante currículo salvouno de engrosar as listas do paro. Hai algo máis de dous anos decidiu irse a Dublín a probar sorte. E atopouna: un posto nunha empresa de telecomunicacións. «En Galicia, e en España en xeral, non podes demostrar se vales. Non tes nin esa oportunidade. Aquí, polo menos, si a tes», explica.

Información elaborada por Cristina Abelleira, María Conde, Carla Elías, Rosa Estévez, Raquel Iglesias , Tamara Montero, Lucía Rey , Marta Vázquez e E. V. Pita

Novas e Actualidade

Titulares
Histórico

Usuario:
Contrasinal: