Costa da Morte. A inmigración chinesa, unha pequena minoría dentro da poboación estranxeira na zona

(25/01/2012)

A inmigración chinesa, unha pequena minoría dentro da poboación estranxeira na zona

   la voz

   Data 

A inmigración chinesa, ligada ao comercio e á hostalería principalmente, tamén se deixou notar na Costa da Morte, aínda que o seu peso é notablemente inferior ao dos estranxeiros residentes na zona que proceden doutros moitos países.

Segundo os últimos datos do Instituto Nacional de Estatística, na actualidade están empadroadas nos municipios da Costa da Morte 52 persoas de nacionalidade chinesa (sobre un total de 2.003 estranxeiros), mentres que países como Romanía, Portugal ou Uruguai achegan, respectivamente, 226, 214 e 194, residentes. Todos eles, coas súas particularidades, loitan por un obxectivo común: gañarse a vida e lograr a integración nun país situado a centenares ou miles de quilómetros da súa terra de orixe.

No caso chinés, a cultura e o idioma son dúas barreiras a superar, aínda que non insalvables, tal como conta un residente dese país establecido en Carballo e que, seguindo a proverbial discreción chinesa, prefire falar desde o anonimato. «Estou moi contento aquí, mellor que en China . O tipo de vida gústame máis», sinala este veciño chegado á comarca fai xa «cinco ou seis anos» e cuxa intención é establecerse definitivamente en España e regresar ao seu país natal só «de vacacións».

O máis duro, recoñece é estar lonxe da súa familia e dos seus amigos, e por iso mesmo explica que non celebrou a chegada do Novo Ano Chinés, unha festa infestada de ritos que é sinónimo ademais de reencontro. Como un residente máis lle tocou enfrontarse aos mesmos problemas que o resto dos seus veciños, como as listas de espera sanitaria, pero reitera que está moi satisfeito aquí e que foi ben acollido.

O ano do Dragón tamén sobrevoa a Costa da Morte

O colexio carballés San Luís Romero dedica a semana ao xigante asiático

    Autor:

   á. palmou

A Costa da Morte sumouse, aínda que de forma modesta, á benvida ao novo ano chinés -dedicado esta vez ao Dragón-, unha celebración que debido ao alcance da inmigración daquel país acabou por chegar a todos os recunchos do planeta. No caso da comarca, o seu peso aínda non é suficiente como para traducirse en desfiles de dragóns de papel ou explosións de cor, petardos e fogos artificiais, pero si para que se deixou sentir nun colexio que se está erixindo como sinónimo de multiculturalidad e integración.

Tras abrir as súas portas ás celebracións do Nadal doutros países do mundo, o programa Benchegados do colexio San Luís Romero , de Carballo, segue o seu rumbo dedicando esta semana á cultura chinesa, para alegría ademais da pequena Yu, a única alumna desa nacionalidade que estuda no centro.

Unha exposición decora as paredes do centro permitindo a todos os seus alumnos aprender algo máis sobre o xigante asiático e, de paso, documentarse para o cuestionario co que os estudantes de terceiro a sexto porán a proba os seus coñecementos sobre China . Ademais, un concurso de debuxo anima aos de primeiro, segundo e terceiro a sumarse a uns actos que espertaron o interese e a ilusión da maior parte dos alumnos, como demostra o feito de que moitos deles renuncien ao tempo de recreo para asistir ás proxeccións preparadas pola profesora Chelo Álvarez.

As actividades proseguirán ata o venres, día en despediranse deixando aos máis pequenos un gran sabor de boca, o do arroz que poderán degustar no recreo.

A integración é posible

    Autor:

   José F. Carrillo Ugarte

Paréceme mentira que pasen xa 35 anos desde que vin por primeira vez a Fisterra desde o meu afastado Perú. Un pobo que me fascinou pola beleza da súa paisaxe, a tranquilidade que se respiraba lonxe das présas das cidades, a seguridade e a liberdade coa que se podía transitar a toda hora polas súas rúas e, principalmente, o carácter amable e acolledor das súas xentes.

Esta nova realidade, non moi diferente á da sociedade limeña na que vivira en canto aos seus costumes e á súa cultura, pero cuns matices diferenciais e cunha idiosincrasia diferente, fixo necesario ir adaptándose sen por iso perder a bagaxe cultural orixinal. A tolerancia das diferenzas, o respecto aos costumes da sociedade de acollida e a adaptación ás mesmas e un espírito plenamente democrático fixo posible a miña integración neste a miña terruño actual, ao cal pertenzo non por nacer nel senón porque voluntaria e conscientemente fíxeno meu, o que non quita que cariñosamente sexa coñecido en Fisterra co apelativo de «o peruano».

Aquí formei a miña familia e exercín e sigo exercendo como profesor de moitas xeracións. Aquí loitei e sigo loitando polo progreso e polo benestar dos meus conveciños desde as distintas instancias sociais e políticas (Alcaldía, Club Náutico, Asociación de Vecinos, Cruz Vermella, Centro Cultural e Recreativo, etcétera) nas que me tocou participar, con maior ou menor acerto, pero coa firme vontade de servir ao ben común de todos.

Fisterra é un modelo de cosmopolitismo pola pegada indeleble dos miles de emigrantes en Arxentina, Venezuela, Perú, Alemaña, Suíza e moitos outros países do mundo e hoxe é terra de acollida de persoas provenientes de máis de 20 países e de distintos continentes, os que achegan á sociedade fisterrá a súa riqueza cultural e a súa singular forma de ser.