A Europa do Leste vive xa o desafío da inmigración

A Europa do Leste vive xa o desafío da inmigración

19 de Nov, 2011

Polacos en España ou Reino Unido. Ucraínos ou moldavos en Polonia. Os fluxos da inmigración móvense por criterios políticos, xeográficos e, sobre todo, económicos. Cando na vella Europa, a crise provocou un notable descenso do número de inmigrantes, menos chegadas e volta aos seus países de orixe, na Europa da ampliación o número de estranxeiros que buscan oportunidades crece sen parar. O debate repítese agora uns miles de quilómetros ao Leste: son necesarios, pero os países non están preparados para acollelos.

A presidencia polaca da UE, que está pasando o seu semestre de mandato europeo oculta pola crise financeira, organizou unha conferencia en Varsovia, onde se puxo de manifesto o desfasamento demográfico de Europa fronte a un futuro inmediato e o papel da inmigración de países terceiros para manter o nivel de vida europeo.

A Polonia o problema tócalle directamente. De ser país exportador de inmigrantes aos vellos Estados da UE, tras a caída do comunismo e a entrada na UE, converteuse en país acolledor de estranxeiros, sobre todo, bielorrusos e ucraínos, pero tamén rusos, xeorxianos ou moldavos, que buscan mellorar a súa situación económica, alí onde se crece con relativa rapidez e onde a crise non afectou de cheo. Ademais é foco receptor de solicitantes de asilo de cidadáns que foxen de Chechenia ou outros lugares e que non son acollidos con estándares de dignidade, segundo consta á Axencia para os Refuxiados da ONU.

Calcúlase que hai medio millón de inmigrantes irregulares en Polonia. O goberno aprobou unha lei que regulará a súa situación a partir do 1 de xaneiro de 2012. Será unha amnistía para os ilegais que poidan probar que residiron no país durante dous anos ininterrompidamente.

É só un exemplo de como os socios da UE de Europa Central e Oriental, desde a adhesión, foron punto de partida de traballadores a outros países máis ricos e agora, punto de destino desde países terceiros.

A poboación europea, insignificante no mundo


Calcúlase que en 2060 Europa terá 79 millóns de habitantes menos que agora. En 1900 a poboación europea representaba unha cuarta parte da poboación mundial, en 2050 será só o 4% ou 5% e países veciños como Turquía ou Exipto superarán os 100 millóns de habitantes. Desde esa perspectiva parece imprescindible que a integración dos inmigrantes é necesaria, non só pola importancia da demografía, senón tamén pola súa contribución ao crecemento da economía.

Como ocorreu nas pasadas décadas en Europa Occidental, tampouco os socios do Leste están preparados para facer fronte a un aluvión de inmigrantes. Na conferencia de Varsovia, quedou patente que o multiculturalismo ten que repensarse e que hai que aprender da experiencia dos socios máis antigos da UE para afrontar un desafío que xa está aquí. Con todo, non parecen existir fórmulas de éxito comprobadas e tampouco neste caso os expertos achegan solucións definitivas.

Isto ocorre cando aínda se viven as consecuencias do fenómeno contrario, a emigración da xeración anterior aos vellos países da UE e a situación dos chamados eurohuérfanos, os fillos de traballadores que emigraron e quedaron nos seus países de orixe. Os expertos falan de familias rotas, nas que os nenos ven interrompida a súa adaptación social, teñen falta de apoio emocional e falta de cultura de aprendizaxe. Só en Polonia, estímase que hai 110.000 nenos e mozos nesa situación.