«España segue sendo o país onde flúe leite e mel»

«España segue sendo o país onde flúe leite e mel»

Elisa Arias, de 46 anos, chegou de Paraguai en 2010 en busca dun futuro nun país no que ve "estabilidade" grazas á responsabilidade dos políticos e a crítica cidadá.

09.11.11
ROSARIO GONZÁLEZ | MADRID

No meu país, a saúde e as fontes de traballo son moi pobres, e os nosos políticos non están capacitados para levantar unha nación e dar oportunidades de traballo aos mozos.


Elisa Arias (Paraguai, 1965) chegou a España fai un ano e tres meses. Na súa cidade natal deixou marido, tres fillos varóns e un pasado. A súa historia segue o patrón da de miles de inmigrantes que chegan a este país en busca dun futuro. Cando a situación económica na súa casa chegou a un punto crítico, a esperanza chegoulle a través dunha compatriota xa instalada no país: "Viu o que estabamos pasando e díxome: "Amiga, queres ir a España a traballar? Eu axúdoche", rememora. Non llo pensou dúas veces; o seu marido levaba desempregado máis de dous anos e tiña claro que os nenos debían seguir estudando.

Á súa chegada, Elisa atopou traballo como empregada doméstica. De luns a venres reside no seu lugar de traballo, unha casa habitada por un matrimonio cun bebé e situada nun complexo residencial en Pozuelo de Alarcón, nos arredores de Madrid. O seu labor vira en torno ao neno, a limpeza da casa e a cociña. O seu tempo de lecer concéntrase nos fins de semana, momento para o que alugou xunto coa súa amiga unha habitación en Madrid onde se reúnen para preparar comidas dos seus países. Sae pouco, pero coñece Asturias grazas a outra amiga cuxo marido é de alí. "É todo moi lindo -explica-, como lle digo á miña nai, é o país onde flúe leite e mel, porque hai tanta beleza que admirar e moita limpeza". De España gústanlle tanto as paisaxes como a súa gastronomía. O seu maior descubrimento, o marisco e os peixes de mar.
Desde a distancia, España albiscábase como un destino de oportunidades, unha visión edénica que os estragos da crise económica diluíron en parte. "Fai oito anos os meus compatriotas viñan en masa, á orde de 20 ou 30 persoas ao día, porque se gañaba moi ben", recorda Elisa. Cando ela chegou, a crise empeorara a situación e "xa non se cobraba como antes", explica. Con todo, o empeoramento das condicións laborais non cambiou a súa percepción positiva da evolución económica dun país que, na súa opinión, "está mellor aínda que fai catro anos".
Tampouco os datos negativos ou as tensións nos mercados europeos lograron minguar un chisco o seu optimismo: "No meu país, a saúde e as fontes de traballo son moi pobres, e os nosos políticos non están capacitados para levantar unha nación e dar oportunidades de traballo aos mozos", lamenta. En cambio, en España ve moita estabilidade, que atribúe "tanto aos políticos que están fronte ao país como ao pobo, que lles dá moita crítica" e destaca a alta calidade do ensino público e a capacidade sanitaria: "Neste país parece que un non se enferma", reflexiona convencida.
Non segue a política, aínda que ver a diario aos políticos por televisión fai que lle parezan "personaxes familiares". Ao candidato popular á Presidencia, Mariano Rajoy, defíneo como "unha persoa capaz e con moita crítica da cidadanía", mentres que do candidato socialista, Alfredo Pérez Rubalcaba, opina que é "excelente e moi boa persoa". Considera que ambos están "moi capacitados para gobernar". A única carencia que detecta na política española atópase en inmigración. Na súa opinión faltan "oportunidades" para os inmigrantes e existen demasiadas trabas para adquirir a condición de "legais", necesaria para ter acceso a cousas tan básicas como un contrato cunha compañía telefónica.
De cara ao futuro, o seu maior desexo é "avanzar" nun país no que se sente "unha máis da familia". "É como unha ensalada rusa, con xente de todas as cores, razas e carácteres. Racismo? Supoño que será como o vandalismo, que ocorre en certos lugares e a certas horas".