O choque entre Italia e Francia pola inmigración agrava a crise europea

O choque entre Italia e Francia pola inmigración agrava a crise europea

París pechou durante todo o día de onte o paso de trens desde Xénova

LUCIA MAGI | Perugia 18/04/2011

A escalada de tensión desatada en Europa polo desembarco nas costas italianas de decenas de miles de inmigrantes procedentes do norte de África deu onte un novo e grave paso coa decisión do Goberno francés de cortar o tráfico de trens procedentes de Italia para evitar a entrada no seu territorio de norteafricanos. A medida enconou o pulso que desde fai semanas libran Roma e París a nivel bilateral e no seo das institucións europeas acerca da xestión dos 23.000 tunisianos desembarcados na illa de Lampedusa desde xaneiro, que en gran medida desexan viaxar a Francia.

A política de man dura non se negocia
Adeus a Schengen?

Uns 28.000 norteafricanos chegaron a Italia desde xaneiro

Roma considera "contraria aos principios da UE" a actitude de París

O embaixador italiano expresou unha "firme protesta" polo bloqueo francés

"A UE só é capaz de medir os pepinos?", ironizou Maroni

O bloqueo francés e a vehemente reacción italiana fixeron aflorar con violencia á superficie o conflito interno da UE acerca da política migratoria, nunha estación política marcada polo ascenso de partidos xenófobos e o endurecemento das posicións en materia de inmigración de varios partidos conservadores europeos. Estas novas friccións súmanse na Unión Europea ás graves divisións marcadas no continente pola intervención en Libia.

Franco Frattini, titular de Exteriores, instou ao embaixador italiano en París a expresar ao Elíseo "a máis firme protesta do Goberno italiano sobre medidas que parecen ilexítimas e en clara contradición cos principios xerais da Unión Europea", segundo indicaba unha nota oficial do Ministerio.

París xustificou a súa decisión de bloquear o paso de Ventimiglia aducindo motivos de orde pública. A medida foi aplicada desde o mediodía ata última hora da tarde. Francia tamén despregou unidades antidisturbios na fronteira, alegando preocupación por unha manifestación celebrada por uns 200 activistas e inmigrantes na estación de Ventimiglia. Posteriormente, París levantou o bloqueo, pero sen suxerir ningún abrandamento da súa ríxida política de acollida.

A dura reacción de Roma delata o temor italiano, máis veces expresado nas sedes europeas durante as pasadas semanas, de que os outros países membros fagan a vista gorda fronte ao goteo ininterrompido de barcazas que chegan a Lampedusa como consecuencia das revolucións no norte de África. Roma reprocha aos seus socios falta de solidariedade.

Roberto Maroni, ministro de Interior do partido xenófobo Liga Norte, non tardou en cargar contra a Unión, preguntando ironicamente se "só é capaz de ocuparse das dimensións dos pepinos".

Ademais dos 23.000 tunisianos, entraron tamén en Italia desde principios de xaneiro e ata o 12 de abril uns 4.700 prófugos chegados desde Libia. Demasiados para atopar acubillo nos centros de acollida italianos, segundo a retórica do Goberno de Roma, que en pleno clima electoral -a mediados de maio celébranse cruciais eleccións administrativas- intenta distraer a opinión pública dos xuízos de Berlusconi e da reforma da xustiza deseñada para salvalo. A maioría dos africanos que desembarcan en Italia non queren quedar na península.

As autoridades italianas sábeno e saben sobre todo que con Muamar o Gadafi é imposible negociar pactos de devolucións neste momento, e que o fráxil Goberno tunisiano non ten forzas para controlar a hemorraxia. Así, decidiron acurtar os tempos. Maroni inventouse un especial permiso de permanencia para os mozos africanos chegados antes do 5 de abril. Parécese a un carné de identidade, con foto e datos persoais, e concede un período de seis meses no cal o seu titular pode deixar o chan nacional e dirixirse a outros países da Unión Europea, segundo os acordos de libre circulación. Unha medida fortemente criticada por Francia e Alemaña. París non recoñece a validez dese permiso como documento para o ingreso no seu territorio e esixe que os inmigrantes cumpran con outros criterios, entre eles certa dispoñibilidade económica.

O Ministerio do Interior italiano non soubo precisar onte cantos permisos foron entregados ata o momento, porque cada xefatura de policía xestiónao na súa xurisdición e un portavoz declarou necesitar tempo para recompilar todos os datos. Informacións publicadas por medios locais permiten calcular que son polo menos varios centenares.

O que é certo é que desde que empezaron a concederse estes papeis, para os mozos inmigrantes abriuse unha esperanza e moitos aproximáronse á fronteira en Ventimiglia. "Levamos 20 días coas 150 prazas ocupadas", comenta Fiammetta Cogliolo, portavoz da Cruz Vermella en Liguria, encargada de manter aberto o centro de acollida de Ventimiglia. "Os rostros cambian. Algúns se van e chegan outros. Moitos dos que obtiveron o seu permiso xa cruzaron a fronteira", comenta.

Os que pensaban facelo onte, co seu cartón temporal ben gardado no peto, non puideron. Arroupados por activistas de centros sociais, ocuparon as plataformas en canto viron desaparecer os trens que lles levarían cara ao seu soño de futuro. Hoxe volverán intentalo.