Os emigrantes galegos en Venezuela temen polo seu futuro

Os hoteis que foron ocupados polo réxime de Chávez para albergar aos miles de venezolanos que perderon as súas casas tras as intensas choivas do mes de novembro son nunha gran parte propiedade de empresarios españois, moitos deles galegos, que chegaron nos anos 50 a Venezuela, buscando un futuro que por aquel entón España non lles podía dar.

Antes da chegada ao poder de Chávez, moitos deles vivían comodamente, froito de anos de esforzo e de empeño no sector hostaleiro que en Caracas, a capital do país, é xestionado no seu maior parte por emigrantes españois e os seus descendentes. Foron cunha man diante e outra detrás, sen saber o que podían esperar nun novo continente. Tras décadas de traballo duro, atoparon un modo de vida a través dos seus negocios. Con todo, esta situación cambiou polas constantes presións que o Executivo de Hugo Chávez exerce sobre os sectores privados.

Asfixiados

Hoxe en día, como comentaba un dos hostaleiros galegos, ven asfixiados: «Primeiro tivemos que investir nunha planta eléctrica, por mor das altas tarifas que o Goberno empezou a cobrar cun plan que se implementó para controlar o consumo de electricidade, que custou moito diñeiro. Agora temos que cargar cos gastos de albergar nos nosos hoteis durante máis de cen días aos afectados polas choivas de novembro, sen recibir ningún beneficio. A situación está a chegar ao límite. Non podemos pagar desde o sector privado o que non soubo facer a xestión pública», explica en relación á mala planificación do Goberno para facer fronte á catástrofe.

Venezuela cambiou moito. E tanto. Moitos dos galegos que tiñan negocios na capital venderon fai uns cinco anos para volverse a España, vendo como evolucionaba a situación. Os que non o fixeron, porque xa se adaptaron ao país ou porque tiñan alí ás súas familias, apostaron por seguir tirando cara a adiante. Pero hoxe en día non poden máis. Non poden seguir pagando débedas, impostos, seguridade dos empregados e outros gastos, mentres nos seus negocios non está a entrar nin un só beneficio. A todo iso hai que sumar que o uso desgasta o inmoble, o que complica aínda máis a situación.

Indignación

Os emigrantes que chegaron polos anos cincuenta e sesenta á capital de Venezuela senten indignados. Indignados por unha banda coa que é a súa patria adoptiva, Venezuela, por un Goberno que llo quere arrebatar todo; e indignados, por outra, pola que é a súa patria, España, porque o Executivo español tampouco soubo intermediar por eles, nin buscou ningunha saída diplomática.

«Somos moitos os españois que temos problemas en Venezuela. E somos moitos os que vemos como, nin dunha parte nin da outra, ninguén nos dá solucións, nin Venezuela nin España queren interceder por nós. A uns porque lles convén, e a outros porque parece que lles damos igual, aínda que cando se celebran eleccións ben que veñen pedir os votos», comentaba un español residente en Venezuela.

A historia da emigración galega no país latinoamericano parece, polo menos polo momento, non ter un final feliz. Despois de tantos anos de traballo, o Goberno non ofrece solucións, e aos que protestan acálaos con expropiacións que funcionan como unha cadea de medo que se estende por onde pasa. Aos hostaleiros galegos en Venezuela, non lles queda máis que esperar. Aínda que o problema non é a espera, é que as expectativas de futuro parece que nin sequera existen.

«Nin Venezuela nin España dannos unha solución. Pero se hai eleccións veñen pedir o noso voto»

Emigrante galego