A identidade galega en Bos Aires

A identidade galega en Bos Aires

Publicado por Patricia OrtizJulio 3, 2010

A mostra en homenaxe ao intelectual Antonio Pérez-Prado está organizada pola Federación de Asociacións Galegas da República Arxentina e o Museo da Emigración Galega na Arxentina (MEGA).


A exposición: "A identidade galega en Bos Aires: un percorrido pola vida de Antonio Pérez-Prado (1926-2009)", levará a cabo o vindeiro xoves 8 de xullo, desde as 18.30, en Chacabuco 955, Capital Federal

Participarán da inauguración oficial o xerente do Consello da Cultura Galega, Marcelino Fernández Santiago; o licenciado en Letras Higinio Martínez Estévez; o doutor Manuel Ramón Padorno (quen foi o seu gran compañeiro no Centro Galego); a súa viúva, Graciela Mosquera; e a súa filla, Aixa Pérez-Prado.

Así mesmo, o titular da Federación, Francisco Lores Mascato, descubrirá xunto aos seus familiares unha placa pola cal colócase o nome deste recordado intelectual á Biblioteca Galega de Bos Aires, que funciona no primeiro piso da institución, e á que doou un valioso fondo bibliográfico.

Exhibida nos salóns do Museo da Emigración Galega na Arxentina (MEGA), esta mostra homenaxe que se estenderá ata o venres 30 de xullo, poderá visitarse, con entrada libre e gratuíta, de mércores a sábados, de 15 a 20.

O sinal dun gran humanista

En setembro de 2009 falecía en Bos Aires o intelectual, médico humanista e divulgador científico galaico-porteño Antonio Pérez-Prado. Como rememora Xosé Manoel Núñez Seixas no prólogo á segunda edición da súa obra clásica, Os galegos e Bos Aires (Bos Aires: A Bastilla, 1973), Pérez-Prado nacera naquela cidade o 19 de novembro de 1926, no seo dunha familia de inmigrantes lugueses relativamente podentes e concienciados.

A súa infancia e adolescencia nun ambiente no que se mesturaban as ideas anarquistas da súa nai e tíos maternos, a participación do matrimonio Pérez-Prado nas actividades societarias da colectividade galega, o entusiasmo pola chegada da IIª República española, e a esperanza dunha Galicia autónoma, definiu tempranamente algúns dos trazos principais da súa personalidade.

O seu natural e espontáneo sentimento galego, máis tarde reflexionado e razoado a través das súas vivencias como emigrante nos Estados Unidos, e polo contacto con algúns dos máximos representantes do galeguismo porteño alternativo (Luís Seoane, Eduardo Branco Amor) e do galeguismo cultural que sobrevivía en Galicia (Ramón Piñeiro), acabaron por xerar nel un forte sentimento de vindicativa identidade etnonacional con aquel país.

Iso plasmouse en múltiples obras, como a súa participación na Asociación Arxentina de Fillos de Galegos e innumerables proxectos ligados á cultura galega, así como na publicación de numerosos artigos, participación en congresos, etc. Con todo, onde mellor se plasmou o seu xenio e o seu compromiso con Galicia e a súa emigración, foi no libro Os galegos e Bos Aires e na película documental Castelao,  cuxo guión elaborou.