O municipio de Negreira é un claro exemplo «do moito que tivo que ver o éxodo rural e o retorno»

(22/02/2010)

O municipio de Negreira é un claro exemplo «do moito que tivo que ver o éxodo rural e o retorno»

| Tres historias do retorno da emigración galega

Data de publicación:
21/2/2010

Unha proba «irrefutable» da intensidade do fenómeno migratorio galego a Europa «a temos non noso contorna vital máis próximo», segundo subliña Amancio Liñares, quen se fai eco do crecemento do seu municipio, o de Negreira. Trátase dun claro exemplo «do moito que tivo que ver o éxodo rural, pero sobre todo o retorno dos nosos emigrantes». Para realizar este traballo, puido recoller o testemuño de oito persoas con longos anos de vida en catro países europeos: Alemaña, Francia, Inglaterra e Suíza.

Un dos matrimonios entrevistado é o formado por Antonio Villar e Neves Suárez, ambos  naturais da parroquia de Aro, e que viviron a emigración no Reino Unido entre 1972 e 1982. Un ano logo do seu retorno, abriron as portas do coñecido bar Fontana «un nome que coñecíamos de Liverpool, e que nos gustaba máis que A Fonte». En Negreira, a pegada da emigración na hostalería estivo sempre moi presente en nomes de bares como o Oriel, Zúric ou Helvetia.

Outro dos matrimonios entrevistados é o formado por Manuel Quintáns Vieito, natural de Lañas (A Baña), e a súa esposa, Obdulia Prieto Mateos, de Calzadilla de Tera (Zamora). Retornaron a Galicia en 1992 desde Suíza, pero antes traballaron en Francia. En total máis de vinte anos na emigración. Ambos forman unha promotora que levantou máis dun centenar de vivendas, entre pisos, apartamentos, baixos comerciais e chalés nas dúas últimas décadas.

Jesús Vieito Casal e Irene González Varela son tamén naturais da parroquia bañesa de Lañas. Eles emigraron a Brasil e Alemaña, retornando en 1980. Actualmente xubilados, Jesús Chucho decidiu emigrar aos vinte anos, levándose como tantos un baúl e unha maleta para Brasil. casou por poderes con Irene, e mentres el arranxou os papeis no consulado, a súa muller celebraba cerimonia e banquete no seu Lañas natal en decembro de 1960.

Venezuela e Francia foron os países onde emigrou María Dores Negreira Fajín, natural de Ons (Brión), entre 1963 e 2009. O seu fillo Olivier Canteiro viviu 28 anos en París. Os plans de vida desta muller truncáronse cando nun tráxico accidente de coche no verán de 1987, nunha autoestrada preto de Barcelona, faleceu o seu marido, Antonio Canteiro, de Guitiriz (Lugo). No mesmo sinistro sufriu graves lesións cerebrais o seu fillo de só seis anos. Nai e fillo tiveron que emprender unha nova vida, nunha demostración da coraxe e a enteireza que sempre rodea aos emigrantes. A catalá non era a ruta habitual, pero na cidade condal asistiran aquel verán á voda dun sobriño.