«Fuxín de Ucraína e agora o meu gran apoio na Coruña é a miña amiga rusa»

(19/07/2022)

«Fuxín de Ucraína e agora o meu gran apoio na Coruña é a miña amiga rusa»

 

Tatiana Popova e Katerina Karpenco traballan xuntas como camareiras de piso no hotel Meliá María Pita

 

17 jul 2022 .

 

As guerras fanas os gobernantes dun país, non os seus habitantes. A ucraína Katerina Karpenco atopou a paz na Coruña grazas á cidadá rusa Tatiana Popova. Profesora unha e científica a outra, ambas traballan como camareiras de piso no hotel Meliá María Pita. Tatiana axudoulle a atopar traballo, conseguiu que as puxesen xuntas e faille de intérprete. Katerina agárrase forte á súa man e dálle unhas grazas infinitas.

 

Pregunta. ¿Como chegaron aquí?

 

Katerina Karpenco. Hui de Ucraína por cuestión de supervivencia. Tras ocupar Rusia a rexión onde estaba a vivir, era moi perigoso estar aí cos bombardeos. E estaba asustada.

 

Tatiana Popova. Son rusa e levo aquí cinco anos. Casei cun galego e namoreime de España.

 

K. K. Cheguei tras unha ruta moi longa: dez trens, buses...

 

P. ¿A que se dedicaban antes?

 

K. K. Son profesora de educación infantil, cuns oito anos de experiencia laboral.

 

T. P. Eu son bioquímica. Tiña un traballo moi bo nun laboratorio. Dedicábame a facer análise e a mirar polo microscopio, pero faltábame a liberdade.

 

P. Canto deixaron atrás...

 

K. K. Si. Eu estou aquí cos meus pais, o meu marido e o meu irmán pequeno. De momento, non hai movementos militares na miña rexión, está todo ocupado, pero en silencio. A miña casa está enteira.

 

T. P. Teño á miña filla de 29 anos en Moscova, é programadora informática. Eu estaba casada antes de vir aquí. Ela está ben, aínda que é unha situación moi dolorosa. Antes xa era complicado vivir en Rusia pero agora, coa guerra, é imposible. Alí o pobo vive para manter á autoridade. Aquí é ao revés. A autoridade goberna e vive para manter ao pobo. Nótase moito.

 

P. ¿Séntense ben acollidas?

 

T. P. Si, aquí a xente é moi agradable e acolledora. Estou feliz. O que me gusta é a liberdade de expresión que hai aquí. En Rusia eu non podería dicir as miñas opinións.

 

K. K. Gústame estar aquí. Isto é moi bonito. A xente é moi amable e acolledora comigo, gústame o país e estou moi contenta por ter coñecido a Tatiana.

 

P. ¿Ela é o seu gran apoio?

 

K. K. Ela foi a que me conseguiu este traballo e estame axudando en todo. Como non falo o idioma, ela tradúceme e explícame todo o traballo. Hui de Ucraína e agora o meu gran apoio na Coruña é a miña amiga rusa.

 

T. P. Coñecía á nai de Katerina. Falei coa miña xefa, Encarna, que é unha persoa boa e xenerosa e púxonos xuntas a traballar. Foi grazas ao hotel, que ten unha política moi comprensiva [corrobórao o director do Meliá, Carlos Muñoz de Lúa, que facilitou as xestións para esta entrevista].

 

P. Son un exemplo de concordia.

 

T. P. Ucraínos e rusos somos irmáns. A guerra non resolve nada. Nunca puiden imaxinar que algo así ía ocorrer. Rusia non ten boa política coas súas xentes.

 

K. K. A nosa relación está fóra da política. Teño amigos en Rusia que seguen sendo os meus amigos. Non é culpa súa o que pasou. A guerra non nos afectou, porque estamos todos do mesmo lado.

 

T. P. Non todos. Por desgraza, hai rusos que apoian o conflito.

 

P. ¿Sentiu algunha animadversión cara a vostede por ser rusa?

 

T. P. A xente que me coñecía antes xa me trataba moi ben e, agora, aínda mellor. Aquí xa saben o que opino da guerra.

 

«Moitas grazas a Coruña, a Galicia e ao hotel por ser o noso refuxio»

 

«O turismo é unha forza para a paz e o irmandamento dos pobos», manifesta, ao fío desta bonita historia coruñesa de amizade e colaboración entre a ucraína Katerina Karpenco e a rusa Tatiana Popova, o presidente de Meliá Hoteis, Gabriel Escarrer, para La Voz de Galicia.

 

P. Katerina, ¿que sabe dos habitantes que se quedaron na súa cidade de Ucraína?

 

K. K. Os habitantes de Lugansk queren paz. Hai moitas persoas maiores que, pola súa idade, non teñen posibilidade de atopar unha vida mellor noutro sitio. Os mozos intentan saír mentres teñen forzas, pero os maiores…

 

P. ¿Gústalle Zelenski?

 

K. K. Prometeu aos ucraínos que serían libres, pero iso non está a pasar. Ninguén sabe cando será.

 

T. P. Rusia non ten dereito a entrar nun país e matar xente.

 

K. K. Os problemas non se resolven con armas. A guerra é o peor. Hai que chegar a acordos para a paz.

 

T. P. E en Rusia non hai liberdade. Se escribes a túa opinión en redes sociais, exposche a perder o teu traballo. A multa por dicir o que pensas equivale a dous salarios.

 

P. ¿Por que elixiron España?

 

T. P. A miña primeira vez aquí foi como turista. Encantáronme o clima, o océano, os bosques... O meu marido tiña unha empresa de construción, pero perdeuno toda coa crise e agora son eu a que o mantén como podo.

 

K. K. O meu marido tamén está a buscar traballo aquí.

 

P. P. ¿Gustaríalles dicir algo máis?

 

T. P. Moitas grazas a Coruña, a Galicia, a España e a Encarna, a miña encargada no hotel. Grazas por ser o meu refuxio neste momento. Se eu estivese en Rusia, estaría no cárcere porque non comparto a política actual.

 

K. K. Eu dou as grazas a Coruña e moitas grazas a Tatiana.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta