Os estranxeiros irregulares na provincia de Lugo esperan unha media de tres anos polos papeis

(05/07/2022)

Os estranxeiros irregulares na provincia de Lugo esperan unha media de tres anos polos papéis

Para subsistir, moitos deles ven abocados a desempeñar traballos no mercado negro, sen seguro e mal retribuídos ► O alugueiro de vivenda convértese nunha misión imposible para a maioría dado que os arrendadores non se fían de que lles paguen 



 photo_camera Bereciartúa, de Rioplatenses, e Sinisterra, avogado. V. RODRÍGUEZ

El Progreso. 04/jul./22

AS ÚLTIMAS escenas do asalto ao valo de Melilla, que deixaron decenas de mortos, lembran que a migración cara a unha vida mellor aínda segue sendo a aspiración de moitas persoas. Á súa vez, España empeza a necesitar man de obra inmigrante ante a falta de traballadores que sofren certos sectores, especialmente a hostalería e a construción.

Ante esta situación, a web esenciais.info acaba de promover unha campaña de recollida de firmas -á que se sumou a asociación Rioplatenses, de Lugo- que pide a modificación da Lei de Estranxeiría para levar a cabo unha regularización extraordinaria.

"Necesitamos 500.000 firmas para que saía adiante unha iniciativa lexislativa para que sexan regularizados os estranxeiros chegados antes do 1 de novembro de 2021, que cubrirían a actual falta de traballadores nalgúns sectores. É importante poñer en valor a inmigración porque parece que somos unha carga e non é así", explica Ana María Bereciartúa, presidenta da asociación Rioplatenses, que convocou unha charla o vindeiro xoves, no centro Uxío Novoneyra, sobre esta campaña.

Esta muller chegou a Lugo, procedente de Arxentina, fai vinte anos. A Ana María non lle foi difícil facerse un oco na sociedade española. Naqueles tempos, ademais, a Lei de Estranxeiría era máis permisiva e mesmo había inmigrantes que chegaban a España cun contrato de traballo na man. Agora, son excepcións os que chegan desta maneira.

"As contratacións en orixe só estanse facendo con Chile e Perú, e iso que hai postos de difícil cobertura, como o de frigorista naval, para os que non se atopan traballadores en España. O curioso é que esta lista non se actualiza porque non aparecen traballos como os de albanel ou camareiro, nos que hai moita falta de persoal", afirma a presidenta de Rioplatenses.

Desde a súa asociación, Ana María Bereciartúa brinda apoio a inmigrantes de Arxentina e Uruguai pero tamén doutras nacionalidades. As historias repítense: chegan con moita ilusión en busca dunha vida mellor para eles e os seus fillos e atópanse cunha vida na que carecen, moitas veces, das necesidades máis básicas para poder sobrevivir.

"Eu dígolles a todos que antes que vir hai que planificar ben o que se fai. Aquí non é nada doada a vida ata que se conseguen os papeis. De súpeto, xa non estás no teu país, perdes a túa rede de apoio e móvese o chan porque es un indocumentado. Atópaste nun lugar novo no que hai varias administracións e non entendes a diferenza entre Xunta, Deputación ou a traballadora social do Concello ou do Sergas. E sen documentación, só co teu pasaporte, non podes nin abrir unha conta no banco, nin tampouco acceder a ningún tipo de subvención", afirma Ana María.

SUBSISTENCIA. As cuestións administrativas non deixan de ser un pequeno contratempo na nova vida do inmigrante cando chega a Lugo. O peor é a subsistencia do día a día. Empezando por conseguir comida e un teito baixo o que acubillarse.

"É imposible alugar un piso, principalmente porque os propietarios non se fían dos inquilinos e pensan que non lles van a pagar ou que lles van a ocupar a casa. Entón, compártense vivendas e alúganse habitacións, sobre 200 euros ao mes. A comida adóitana conseguir no Banco de Alimentos", comenta a presidenta de Rioplatenses.

A pesar destas dificultades, os menores teñen garantido o dereito á educación gratuíta. Pais e fillos acceden, ademais, á sanidade pública despois de tres meses empadroados.

Rioplatenses traballa co avogado colombiano Waldir Sinisterra, que asesora a varios inmigrantes sobre estes trámites. "O camiño segue sendo difícil incluso despois de conseguir o permiso de residencia por arraigamento porque este só dura un ano e veste obrigado a ter un contrato. Moitas veces danse abusos pero aos estranxeiros convenlles aguantar para non perder o permiso de residencia", apunta o avogado.

PANDEMIA. Outra das vías para lograr a regularización é o arraigamento social. Para iso, hai que estar tres anos empadroado e demostralo. "É conveniente facerse socio dunha biblioteca, ter xustificantes de ir ao médico ou de coller o bus ou pedir factura no supermercado. Hai dous anos, tivemos un gran problema coa pandemia porque non se podía saír da casa e agora non se pode demostrar que estes inmigrantes estiveron a vivir aquí cinco meses a pesar de que o pide a Administración", conta Sinistierra.

Outra condición para poder acceder á regularización é que a conduta do inmigrante ha de ser impoluta xa que, para concederlle o permiso de residencia, as autoridades revisarán os antecedentes penais e tamén os policiais. "Simplemente, o feito de ser multado ou unha denuncia veciñal pode ser un problema para conseguir un permiso de residencia", lembra este avogado.

Outra asociación que axuda aos inmigrantes nos trámites para a súa regularización é Aliade Ultreia, a través do seu programa de apoio ás mulleres en situación de vulnerabilidade. "Mentres que o inmigrante non ten papéis non existe para ninguén. Subsisten con traballos no mercado negro. Elas, no servizo doméstico. Eles, no campo. Pero todos cobrando pouco e ás veces sendo estafados", afirma Gerardo Pardo de Vera, avogado da asociación.

Este letrado opina que se debería abrir a man coa Lei de Estranxeiría para evitar estes abusos. "O que está a pasar agora é que se está creando unha bolsa de traballo na economía mergullada mentres que hai unha necesidade laboral que non está cuberta", comenta Pardo de Vera.