Sabah El Hani, marroquí e sonense de adopción: «Aprendín galego vendo as telenovelas»

MARCOS CREO

 

Sabah O Hani cambiou a atarefada vida da capital de Marrocos , Rabat, pola tranquilidade de Porto do Son. E todo por amor. Francisco Vidal, mariñeiro de profesión, coñeceu a esta sonense de adopción nunha das paradas do seu barco pesqueiro. Nos seus primeiros encontros xurdiu a chama. Un romance de película que levou a Sabah a deixalo todo, saír da súa zona de confort e buscar unha vida en común. Antes de partir cara a Barbanza traballou durante dous anos nun restaurante da capital marroquí. Ambos llas apañaban para verse o máximo posible. Ata en dúas ocasións, Sabah percorreu en autobús —nun traxecto de máis de 12 horas— a distancia entre Rabat e Dajla, en pleno deserto do Sahara. Así pasaron dous anos ata que se asentaron en Porto do Son.

Sabah bota a vista atrás e visualiza os seus primeiros meses en Barbanza. Tempos de cambios nos que non entendía nin castelán nin galego polo que se comunicaba nunha mestura de francés e español. A súa aprendizaxe baseouse en conversacións cos seus cuñados, aos que acompañaba a todas partes. Tamén xogou o seu papel un profesor singular e cadrado como é o televisor: «Aprendín galego vendo as telenovelas».

Máis dunha década despois, o seu acento é moi similar ao de calquera veciño de Porto do Son e, mesmo, adoptou o fenómeno fonético da gheada, tan característico en áreas como Barbanza.

Gastronomía galega

Sabah meteuse de cheo na gastronomía galega grazas á súa experiencia, de máis dun lustro, como axudante de cociña do restaurante sonense de Portonadelas: «Tiven uns compañeiros de traballo marabillosos; son unha persoa alegre e encántame aprender cousas novas». En Porto do Son, tivo aos seus dous fillos, de 12 e 6 anos. Por eles, precisamente, cambiou os fogóns por un almacén dunha fábrica na Pobra do Caramiñal, onde traballa desde o 2018. Un traballo que lle permite contar con máis tempo libre as fins de semana e, así, pode dedicarlle máis aos seus queridos fillos.

Sabah é toda unha amante dos doces e os pasteis. Se hai un aniversario, os seus amigos e familiares non dubidan de que ela se encargará de preparar unha torta fabulosa. «Fago doces marroquís, pero tamén pasteis de aquí», apunta a sonense de adopción, capaz de compaxinar con éxito un prato de cordeiro típico de Marrocos ou o seu mellor cuscús cun polbo con ameixas.

Unha mestura de dúas identidades que tamén adopta no seu día a día. «Cumpro co ramadán cando é a época, celebro as festas de aquí, pero tamén as de Marrocos», engade Sabah, unha habitual dos entroidos ou a mítica Festa Charramangueira. «Encántame disfrazarme, pasámolo de marabilla, vou a todas as festas», engade.

A súa adaptación a Porto do Son foi inmellorable, aínda que non esquece as súas raíces e visita á súa familia en Rabat polo menos unha vez ao ano. A pandemia halle privado de viaxar ao país africano, pero confía en que, este verán, poida volver abrazarse cos seus familiares e amigos. Non é a única dos O Hani que fixo as maletas. A súa nai e unha dos seus sete irmás viven nos Países Baixos. Outra reside en Dubái .

Sabah ten un soño aínda por cumprir: abrir a súa propia pastelería. «Antes de morrer teño que facelo, aínda que é un pouco escravo. Teño moita experiencia con pasteis e con doces, faríame moita ilusión», remarca. Mentres cumpre un dos seus grandes desexos, seguirá gozando dos encantos dun municipio no que empezou unha nova vida.