Castelao, segundo pola dereita, nunha imaxe de 1940 tomada na Casa de Galicia de Montevideo e cedida pola institución

 

En novembro de 1944 gobernaba en Arxentina o xeneral Edelmiro Julián Farrell, un ditador que accedeu ao poder a través dun golpe de estado e que daría paso, algún tempo despois, á época de Perón. Eran añosconvulsos en Arxentina, así que Castelao, decidido a constituír un Goberno galego no exilio, pensou que sería máis seguro formalizar ese feito fundamental no veciño Uruguai. O encargo foi atendido pola Irmandade Galeguista e a Casa de Galicia de Montevideo e o 15 de novembro, Antonio Alonso Ríos, Elpidio Villaverde Rey , Ramón Suárez Picallo e o propio Alfonso Rodríguez Castelao asinaron o histórico documento de constitución do Consello de Galiza na sede da Casa de Galicia de Montevideo.

De momento, as autoridades uruguaias publicaron xa o prego de condicións para que investidores privados poidan adquirir o sanatorio principal, taxado en 20 millóns de dólares e polo que, segundo a prensa local, interesáronse xa polo menos cinco grupos de investidores que tiveron que depositar 10.000 dólares cada un como fianza.

Mentres este proceso non finalice, todos os bens da Casa de Galicia están inmobilizados, desde os inmobles ás gaitas e as pandereitas utilizadas polos grupos folcóricos creados na institución. Probablemente, a peza artística máis relevante é A Santa, unha escultura de Francisco Asorey adquirida pola sociedade nos anos 50 e que ten un gran valor simbólico. En realidade, case todo o patrimonio cultural da Casa de Galicia, incluída unha biblioteca con máis de 4.000 volumes, responde a ese criterio: máis valor sentimental e histórico que artístico. O futuro de todo ese patrimonio está agora mesmo no aire.