José Anxo Caamaño leva dúas décadas en Liechtenstein

 

A opción de traballar no estranxeiro parece que empeza a perder forza como saída laboral para os barbanceses. Iso polo menos é o que invita a pesar o feito de que, por primeira vez nos últimos 25 anos, o número total de emigrados cae con respecto ao exercicio anterior.

Se por aquel entón unha media de dous veciños abandonaban a comarca diariamente —foron máis de 1.300 entre os anos 2009 e 2010— apenas un lustro despois a cifra foi descendendo progresivamente ata situarse na contorna dos 400 novos emigrantes anuais durante o período 2013-2017, para caer a continuación a pouco máis do centenar e medio por exercicio.

Ao empeoramento da situación económica e laboral dalgúns dos países que viñan sendo destinos habituais dos emigrantes da zona súmanse o incremento dos requisitos burocráticos para poder traballar noutros ou, máis recentemente, o temor ás restricións sanitarias derivadas da pandemia.

Con todo, as cifras que representa a emigración barbancesa seguen sendo, porcentualmente, moi importantes. Un de cada cinco veciños ten a súa residencia habitual no estranxeiro. Este peso é especialmente notable en territorios como Mazaricos, onde os residentes no exterior son xa máis da metade dos que viven no municipio.

José Anxo Caamaño: «As cousas no estranxeiro tamén se complicaron moito»

Aínda que recoñece gozar dunhas condicións laborais «moi difíciles de atopar noutros lugares», José Anxo Caamaño Danís (Mazaricos, 1979) asegura tamén que é consciente do complicada que se está pondo a vida en Liechtenstein, país no que traballa desde hai xa dúas décadas.

Neste sentido, Caamaño Danís sinala que cada vez son máis os barbanceses que, preto da xubilación, optan por facer as maletas e volver á súa terra: «Antes había xente que incluso alongaba o retiro porque lle compensaba economicamente. Agora, quen pode, pide a liquidación e volve para a casa sen pensalo dúas veces».