(11/10/2021)
SANTIAGO / LA VOZ
11 oct 2021 .
Todo se aliaba para favorecer a emigración dos enfermeiros galegos hai uns anos. Unha crise económica en España, paro ou contratos de días, boas condicións económicas nos países nórdicos e o Reino Unido, e un enorme recoñecemento no estranxeiro á capacitación e formación dos profesionais. Pero tórnalas cambiaron, moito. Nestes momentos, a mobilidade do persoal de enfermería é bajísima, polo menos segundo os datos que manexan os colexios profesionais. O caso máis rechamante é o de Lugo , onde non constatan que nos últimos tres anos se haxa ir nin regresado ninguén ao estranxeiro. En Ourense ningún enfermeiro solicitou marcharse nin en 2020 nin en 2021, e volveron dous de Irlanda.
O saldo é case cero. Marcháronse en máis dun ano e medio 17 enfermeiros e regresaron 15. A pandemia, o confinamento, a prudencia ante o covid e as restricións á mobilidade tiveron que ver, pero hai outros factores. Un, a maior contratación en Galicia. Non hai paro en enfermería, e de feito este verán os hospitais privados fixeron un chamamento porque non atopan profesionais. O reforzo para a crise do coronavirus e a vacinación masiva —que realizan enfermeiros— provocou que o Sergas non teña listas de substitutos das que tirar para cubrir baixas e vacacións. Tamén o brexit influíu, pero máis para disuadir aos profesionais que estaban a se expor emigrar ao Reino Unido que para facer que regresen os que están alí.
Desde os colexios de enfermería ven estas cifras con distancia. E desde logo non botan campás ao voo polo feito de que agora non emigren os enfermeiros e incluso regresen. «A gran fuga do 2005 ao 2010 respondeu a dous factores importantísimos, sobre todo ao déficit de contratación polos recortes e a crise, polo que a única opción para os enfermeiros noveis era irse», explica José David Vázquez Bóveda, secretario do colexio de Ourense, «e o gran regreso correspóndese coa relación que temos coa nosa contorna familiar e coa nosa idade».
Porque aínda que é certo que non hai paro «hai que ver as condicións». E é que, sinala Vázquez Bóveda, «non hai condicións boas porque se segue preferindo contratar día a día e mes a mes a establecer uns plans anuais que dean estabilidade á xente. Prefírese tapar buracos a cambiar tellados. A nós non nos falta traballo, fáltannos condicións de traballo».
Apunta outro factor para explicar a volta, e é que noutros países o enfermeiro xa non é o profesional de referencia dos coidados como o é en España, «polo que a enfermería en Reino Unido igual satisfai as necesidades dun profesional novel, pero non as dunha persoa que quere ter unha familia e á súa familia preto», conclúe o secretario do colexio de Ourense.
O Consello Xeral de Colexios de Enfermería non dispón de datos recentes nin desagregados por comunidades, pero as súas estatísticas reflicten que o 2017 foi o ano da gran freada á emigración dos enfermeiros españois, centrado basicamente no Reino Unido pola aprobación do brexit. Nos anos 2013, 2014, 2015 e 2016 fóronse ao país británico 1.795, 2.118, 2.117 e 1.529 profesionais, respectivamente. No 2017 emigraron unicamente 69.
OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO
(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
inmigracion@fegamp.es
Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas