Máis dun centenar de migrantes mortos en un naufraxio na canle de Sicilia

(26/04/2021)

Máis dun centenar de migrantes mortos en un naufraxio na canle de Sicilia

Oenegués de rescate e a Organización Mundial para as Migracións afirman que ningún país respondeu as chamadas de socorro

 

Un dos cadáveres avistados no Mediterráneo Flavio Gasperini | Efe

 

Máis de cen migrantes terían morto tras o naufraxio de un bote pneumático no que viaxaban fronte ás costas de Libia , segundo a oenegué SOS Mediterranée, cuxo barco, o Ocean Viking, localizou o xoves polo menos unha decena de cadáveres en a zona do Mediterráneo onde se produciu o afundimento e non achou ningún sobrevivente. Oenegués de rescate e a Organización Mundial para as Migracións (OIM) denunciaron que as vítimas foron abandonadas polos Estados que podían salvalas, pois non mobilizaron ningún medio para rescatalas a pesar de ter sido alertadas dous días antes do perigo que corrían.

 

«Se se estrelou un avión de pasaxeiros acudisen as Armadas de media Europa, pero só eran emigrantes, esterco do cemiterio mediterráneo, para quen non vale a pena correr, e de feito quedamos sos», resumiu Alessandro Porro, presidente de SOS Méditerranée e membro da tripulación do Ocean Viking que «navegou nun mar de cadáveres».

 

 

O Ocean Viking acudiu o xoves, xunto a tres mercantes, ao rescate de dúas barcazas tras ser alertada por Alarm Phone, un servizo telefónico de axuda aos inmigrantes, que xa desde o mércores, cando se puxo en contacto cos ocupantes da embarcación en perigo, intentara sen éxito que as autoridades de Libia, Malta e Italia axudasen a rescatalas, no medio dunha forte tormenta, informa Efe.

 

Era «unha balsa con 120 persoas. Ou cen, ou 130. Nunca o saberemos, porque todas están mortas», lamentouse o presidente de SOS Mediterranée, que tamén chamou insistentemente durante dous días ás autoridades dos países do Mediterráneo que para que enviasen barcos de rescate.

 

«Estas son as consecuencias humanas das políticas que non respectan o dereito internacional e os imperativos humanitarios máis básicos», escribiu o director da OIM, Antonio Ambrosi, en redes sociais, pouco despois de coñecerse o naufraxio, mentres a portavoz do Alto Comisionado da ONU para os Dereitos Humanos (UNCHR), Carlotta Sami, preguntouse: «¿Cando será suficiente? Pobres persoas. Cantas esperanzas, cantos medos. Destinadas a chocar contra tanta indiferenza».

 

O enviado para a situación do Mediterráneo Central e Occidental da Axencia da ONU para os Refuxiados (Acnur), Vicent Cochetel, foi un paso máis aló: «Os Estados teñen drones, avións, equipos de telecomunicacións sofisticados, barcos, pero a xente segue morrendo nas costas do norte de África. O rescate predicible no mar, os acordos de desembarco e a solidariedade coas solucións posteriores son máis necesarios que nunca».

 

Nese chío, Cochatel retomaba a reconstrución detallada que fixera «Alarm Phone» sobre os acontecementos que sucederon durante os dous fatídicos días, e no medio dunha forte tormenta, ata a localización dos cadáveres, como que a Garda Costeira libia non quixo intervir «porque estaba o mar revolto» ou que Italia e Malta «rexeitaron a responsabilidade de coordinar as operacións de procura e rescate».

 

A oenegué tamén fala dos avións de Frontex que detectaron a balsa sen motivar unha intervención sobre o terreo e da decisión de varios buques mercantes de emprender a procura dos náufragos, xunto co Ocean Viking, a pesar de estar a unha distancia de dez horas de navegación.

 

Cando o Ocean Viking comezou esa carreira contra reloxo para chegar ata eles seguramente a traxedia xa sucedera: «O noso último contacto con esas persoas desesperadas en perigo foi ás 21.15 do 21 de abril», explica Alarm Phone, que non esquece que nada se sabe doutro barco, cunhas corenta persoas a bordo, que saíu de Libia máis ou menos ao mesmo tempo.

 

«A morte no mar non é un accidente, senón o resultado de accións e inacciones de actores europeos e libios. Estes eventos demostran a necesidade de corredores migratorios seguros e a abolición das institucións e gardas fronteirizos violentos», escribiu a ONG en redes sociais.

 

Cando o Ocean Viking chegou á zona do naufraxio, acharon os restos do barco, pero ningún sobrevivente: «Ao amencer buscamos de novo, xunto con tres mercantes, sen coordinación nin axuda dos Estados», detalla Porro nun emotivo relato.

 

Despois avistaron os corpos e gardaron un minuto de silencio: «Achegámonos e navegamos nun mar de cadáveres. Literalmente. Da embarcación quedaba pouco, da xente nin sequera o nome». «As cousas teñen que cambiar, a xente debe saber», conclúe.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta