A vida nun segundo nas mans de Paula e Miguel

(18/03/2021)

A vida nun segundo nas mans de Paula e Miguel

Dous membros de Cruz Vermella lograron reanimar «in extremis» o corazón dunha nena de Mali no peirao de Arguineguín, onde acababa de chegar nunha patera con medio centenar de migrantes

 

Un tripulante da Salvamar Macondo traslada á pequena ao peirao Angel Medina G. | EFE

 

Paula deixou hai meses o seu traballo nun hospital de Madrid para enrolarse no equipo da Cruz Vermella en Gran Canaria; Miguel, enfermeiro como ela, dedica as horas que lle deixa libres o seu emprego no 112 a axudar á oenegué. As súas vidas cruzáronse a noite do martes para que o corazón dunha nena de Mali volvese latexar sobre o cemento do peirao de Arguineguín.

 

Miguel e Paula son os protagonistas das fotografías de axénciaa Efe que este mércores han sobrecogido a miles de españois: as de dous membros da Cruz Vermella reanimando á desesperada, de noite, a unha nena que desembarcaba dun barco de Salvamento Marítimo en parada cardiorrespiratoria, cunha hipotermia severa.

 

E tamén son a cara visible de miles de voluntarios da Cruz Vermella que este mércores se sente máis orgullosos que nunca do emblema que locen nos seus chalecos, en especial os de Canarias , onde a oenegué foi branco de todo tipo de ataques e críticas nos últimos meses, incluso dun boicot ao seu famoso sorteo.

 

Todo, polo servizo que prestaron na atención aos máis de 23.000 inmigrantes que chegaron o ano pasado ao arquipélago, que foi tachado polos extremistas dun lado directamente de colaboración coas mafias que se lucran co tráfico de pateras, polo seu labor en primeira liña nos peiraos; e ao mesmo tempo cualificado polos máis exaltados ao lado contrario de cooperación coas políticas europeas que manteñen bloqueados aos inmigrantes en Canarias, pola súa xestión dos campamentos.

 

«Levamos meses sendo obxectivo de críticas, acusacións falsas, acoso e ameazas», queixábase o seu presidente en Canarias, Antonio Rico, o 6 de febreiro nunha carta aberta, na que subliñaba que Cruz Vermella seguía facendo o seu traballo de sempre, «salvagardar a seguridade, dignidade e benestar» das persoas, guiada polo principio fundamental que rexe a súa actuación, a humanidade.

 

Os dous membros de Cruz Vermella, durante a asistencia á nena Angel Medina G. | EFE

 

Que seguen facendo o de sempre sábeno ben Paula e Miguel, veteranos xa no equipo queadoita mobilizarse cada vez que Salvamento Marítimo avisa de que recolleu inmigrantes no Atlántico e regresa con eles ao peirao de Arguineguín, onde ambos viviron varias situacións dramáticas nos dous últimos meses, como un caiuco con cinco mortos ou unha patera cunha nai rota de dor porque o seu neno morrera horas antes no mar.

 

A patera do martes pola noite barruntábase complicada xa desde horas antes, polo menos desde que a Salvamar Macondo chegou ata a súa posición a 15 quilómetros da illa e os seus tripulantes pensaron que había mortos a bordo. De feito, así o transmitiron inicialmente por radio ás asistencias en terra, tal foi o impacto da deterioración que observaron nos rostros dos 52 ocupantes da barquilla.

 

Paula e Miguel foron os primeiros en chegar ao peirao, no seu coche. A Salvamar estaba a atracar e aínda non se despregou o resto do equipo, non había aínda hospitalito, tampouco ambulancias.

 

Nin sequera houbo tempo para pensar moito, porque un tripulante da Salvamar Macondo saltou a terra apresuradamente cun corpo aparentemente inerte en brazos e correu cara a eles. O mariñeiro entregoullo impresionado, sen moita esperanza, pensando que pouco había que facer xa, porque a pequena non reaccionaba.

 

Era a súa quenda. Miguel e Paula non perderon máis de dous segundos, os necesarios para volverse cara aos dous reporteiros que retrataban a escena para pedirlles que chamasen ao 112 e solicitasen que se acelerase todo o posible a chegada das ambulancias medicalizadas, porque non se ía tratar dunha asistencia máis.

 

Os dous integrantes de Cruz Vermella Canarias, durante as tarefas de reanimación Angel Medina G. | EFE

 

«Ata que che ves nunha situación así, non sentes realmente o que é. Tiñan a vida desa nena nas súas mans. Eles reanimárona, saíu ben grazas aos dous», confesou a Efe uno dos seus compañeiros de equipo, que prefire permanecer no anonimato.

 

Paula e Miguel saben que a nena está na unidade de medicamento intensivo do Hospital Materno Infantil de Las Palmas de Gran Canaria, onde segue en estado grave, pero parece estabilizarse. Acompáñaa a súa nai, que asegura que ten cinco anos, aínda que nas imaxes pareza máis pequena.

 

Alí coidan de oito nenos máis de entre un e trece anos da mesma patera, todos eles socorridos onte á noite no peirao por sanitarios do Servizo Canario da Saúde e Cruz Vermella.

 

«En quente, con corazón a lume de biqueira, traballas como sexa, non pairas; pero, cando chegas a casa, ás veces vésche abaixo», sinala o mesmo membro do equipo. E iso foi o que lles pasou a case todos o martes pola noite en Arguineguín, en especial a Paula, á que tiveron que pedir que parase, descansase e se serenara, porque era visible que a reanimación da nena afectara nela.

 

Pero este mércores na Cruz Vermella senten orgullo da súa xente, corrobora a Efe o responsable nacional das súas Unidades de Urxencia, Íñigo Vila. «En casos así, séntesche feliz de que todo teña saído ben, sen esquecerche tampouco de cal é a realidade», sinala.

 

E a realidade, precisa Vila, é que todas na Cruz Vermella, sobre todo en Canarias, son conscientes de que «a xente seguirá botándose ao mar desesperado, así que esta non será a última patera, haberá máis e, seguramente, haberá máis complicadas, como esta».

 

Mentres fai estas reflexións, un avión de Salvamento Marítimo comunica que localizou outra patera a 140 quilómetros ao sur de Gran Canaria, con inmigrantes subsaharianos a bordo. O barco de rescate aínda tardará tres horas en chegar ata eles.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta