Os refuxiados de Moria esperan ao raso unha solución de Europa

(11/09/2020)

Os refuxiados de Moria esperan ao raso unha solución de Europa

Só foron evacuados 400 menores non acompañados

Tamén as oenegués, que levan anos denunciando a aglomeración e desesperación entre os habitantes de Moria, piden un cambio na acollida a estas persoas, algo ao que por fin parece que podería estar disposta a UE. «Creo que debemos evacuar á xente fóra de Lesbos. Non vexo como sería posible atopar condicións de vida adecuadas nestas circunstancias», comentou a comisaria de Interior, Ylva Johansson, que recoñeceu que os estranxeiros vivían en condicións «inaceptables».

A pesar das súas palabras esperanzadoras, os inmigrantes e refuxiados seguen no «limbo» ao que se referiu Johansson. A situación só cambiou para os 406 menores non acompañados que foron evacuados desde Lesbos ata o norte de Grecia e dos que agora se farán cargo outros países europeos. A chanceler alemá, Angela Merkel, e o presidente francés, Emmanuel Macron, acordaron este xoves propor á UE un plan para repartirse a estes nenos e adolescentes. Son os afortunados, unha exigua minoría, que por fin puideron saír de Moria.

Opcións de reacollo

Tras ter perdido nos lumes as súas poucas pertenzas, o resto de habitantes do campamento hanse visto obrigados a durmir desde o martes ao raso á espera de que as autoridades gregas organicen a acollida. Ao redor dun milleiro de persoas, consideradas as máis vulnerables, serán situadas a bordo de tres naves enviadas á illa, mentres que o resto, en principio, está previsto que durman baixo unhas carpas á espera de que, a medio prazo, levántese un novo centro de recepción.

O Goberno de Atenas, de momento, non está disposto a sacar aos estranxeiros de Lesbos, que é o que piden os habitantes da illa, fartos de que a súa terra se convertese no maior campo de refuxiados do continente. «Chegamos ao noso límite ao sufrir unha carga que lle correspondería a toda Europa», comentou ao diario Proto Thema unha muller que, xunto a outros veciños, cortara unha estrada para evitar as obras de construción do novo campo.

«Xa non temos nada e as autoridades non parecen preocuparse do que imos facer», dixo unha refuxiada chamada Clarisse á axencia AFP. «Non sabemos nada, ninguén nos di onde nos levarán. A miña filla menor, de 5 anos, se desmayó onte. Non comeu en tres días. A policía nin sequera quere que vaiamos comprar provisións ao supermercado», explicou esta nai solteira, que pasou dez meses en Moria. «¿Así que isto é Europa? ¡Non podo máis, só pido que o meu bebé estea ben, que poida crecer en paz!», lamentou pola súa banda a refuxiada siria Fatma Ao-Hani.

Orixe sen aclarar

Non pode resultar unha sorpresa para ninguén o incendio do campamento, cuxo orixe non está claro, aínda que puido ter sido provocado por algúns dos 35 inmigrantes que debían pasar a corentena tras estar en contracto cunha persoa que deu positivo ao coronavirus. A aglomeración do campo facía imposible o illamento. «A UE renunciou á súa responsabilidade e non fixo case nada para resolver esta situación», denunciou Aurelie Ponthieu, experta en desprazamentos de poboación de Médicos Sen Fronteiras. «O sufrimento e a violencia provocados polas políticas migratorias europeas e gregas son os verdadeiros culpables do incendio. Esperamos que das cinzas deste lume non renaza o mesmo sistema inhumano de contención que estaba vixente ata agora».

O desastre de Moria prodúcese poucos días despois que o Goberno de dereitas grego, no poder desde hai un ano, sacase peito polos resultados da súa política migratoria. Segundo contou Notis Mitarakis, ministro de Migracións, durante o verán deixaron o país 2.700 inmigrantes e só entraron 2.000, o que supón unha redución do 90 % respecto ao ano pasado.