GALEGO | ESPAÑOL

PORTAL DA INMIGRACION NOS CONCELLOS DE GALICIA
ObxectivosIntegraciónFerramentas
-LexislaciónOrganismos-

«Non hai nin un día que non pense na miña terra: ¡maldita morriña!»

(29/06/2020)

«Non hai nin un día que non pense na miña terra: ¡maldita morriña!»

 

GALERÍA DE EMIGRANTES | Luis Lamela recupera a historia vital da corcubionesa Beatriz Martínez Trillo

 


27/06/2020

Corcubión, como a maioría da Costa da Morte, está acostumado a que moitos dos seus fillos terminen emigrando para outros lugares de España, ou para países estranxeiros, deixándoo sen savia, sen brazos, sen enerxía vital. Un pobo que «dorme insensible, reclinado en verde outeiro coroado de piñeiros, mirándose nas augas tersas e brillantes da súa baía», como nos dixo o avogado e correspondente Alejandro Lastres Carreira, en La Voz de Galicia do 1 de xuño de 1911.

 

Por iso traemos hoxe a esta sección de Galería de emigrantes as vivencias dunha emigrante corcubionesa que hai moitos anos foise, primeiro para Lanzarote, e logo para o Reino Unido en busca dunha aventura que non sabía en que terminaría. Esta expatriada é Beatriz Martínez Trillo, e ela mesma cóntanos a súa aventura vital e profesional lonxe do pobo que lle viu nacer e da familia, numerosa, que a quere:

 

«Para min o de moverme dun sitio a outro non foi problema. Antes de marchar a Inglaterra xa tiña a experiencia de ter vivido un tempo en Lanzarote (catro anos), agora si, arroupada polos meus irmáns e amigos. Un día en Lanzarote, e despois de presentarme a un par de oposicións para o Servizo de Saúde e non ter máis oportunidades a nivel profesional que non fose traballar de camareira, decidín dar o gran salto e marchar a un país estranxeiro coas ganas de explorar outro tipo de vida e cultura. Cheguei ao Reino Unido no 2001, non coñecía a ninguén aquí. Grazas a deus non emigrei por fame senón por curiosidade e polo meu desexo de progresar. En principio pensei que se non me ía ben sempre podería volver, agora penso que canto máis tempo levo aquí máis difícil é volver. Xa pasaron quince anos...», dicía a principios do ano 2016. «Os primeiros momentos sempre son duros. O primeiro choque, a cultura doutro país, e o máis importante: o idioma. Tíñame que convencer min mesma de que o 80 % da comunicación non é falada. E empecei a ir a clases de inglés e a coñecer xente. E todos os días pensaba: mañá marcho de aquí, é un país escuro, caro, húmido e a xente non era especialmente amigable. Pero decidín darlle unha oportunidade (non son persoa de fácil derrota). Para cubrir os meus gastos empecei a traballar na cociña dun restaurante, cousa que nunca fixese antes, e cun salario mínimo. O meu xefe era portugués, do mesmo xeito que os demais membros de persoal. En definitiva, quen facían ese tipo de traballos eran estranxeiros. E non durei moito... A principios do ano 2002 solicitei traballar de limpadora no hospital Radcliffe Infimary, en Oxford. Pensei que unha vez dentro dun hospital podería acceder no futuro a un traballo mellor e talvez poder dedicarme a algo que estudara (cinco anos no centro sanitario de Formación Profesional, en Monte Alto (A Coruña). Son Técnico Superior en Anatomía Patolóxica. Estiven limpando uns catro meses e unha cousa leva á outra: decidinme solicitar traballo de auxiliar de enfermería nunha planta de neuroloxía, coa sorte de conseguilo. Alí estiven case cinco anos, tempo que lembro con moito cariño. Tiven a oportunidade de coñecer ben aos ingleses e sobre todo a xente doutras culturas, especialmente filipinos e indios, que forman a gran maioría do persoal sanitario deste país. Tamén me deron unha bolsa para estudar enfermería e ir á universidade, cousa que rexeitei porque non era unha profesión á que me quería dedicar.

 

A finais do 2006, o Radcliffe Infirmary de Oxford pechou. Era unha gran institución (abriu en 1770) e eu tamén pechei unha das etapas da miña vida. Collín case un ano sabático, e dediqueime ao que máis me gusta: viaxar. Foron uns meses marabillosos viaxando por todo o continente suramericano. Volvín ao Reino Unido coa boa sorte de que ás poucas semanas ofrecéronme un traballo nun laboratorio de hematología. Isto é o bo que ten este país. Como teñas experiencia e ganas de traballar tes a oportunidade de facelo. Aquí non existen exames, nin oposicións. Aquí trabállase polo que uno vale. Despois dun ano e medio en hematología comecei a buscar traballo en laboratorios de anatomía patolóxica, que é a miña especialidade. Estiven cinco anos traballando de practicante asociada nun laboratorio de patoloxía xeral e case tres anos nun laboratorio especializado en patoloxía de óso, ata que o deixei en setembro do 2015. En definitiva, todo o que estudei en España púxeno en práctica no Reino Unido. ¡Que pena!

 

Como son un cu inquedo, hai uns meses (a mediados de setembro de 2015) cambiei o clínico pola investigación, algo que coñezo bastante ben porque traballo para a Universidade de Oxford facendo estudos de investigación en preservación de órganos, e aventureime a deixar o laboratorio e facer investigación no campo da diabetes, endocrinoloxía e o metatabolismo, que é onde estou agora [a principios do ano 2016]. Formo tamén parte dun grupo musical en Oxford, xente ao mesmo nivel de morriña que eu. Tocamos e cantamos música tradicional galega con xente de diferentes nacionalidades. En definitiva, a nivel profesional todo o que fago aquí para min é inimaxinable facelo en España. Aquí é onde me valoran e danme oportunidades laborais; trátanme con respecto e non adoito estar nin un minuto extra no meu traballo se non é remunerado. A nivel persoal xa é diferente, ¡maldita morriña galega! Non hai nin un día que non pense na miña terra, familia, amigos e no meu querido Corcubión. Sempre me adoitan facer as mesmas preguntas. A máis popular: ¿pensas volver? Se, eu son unha galega emigrante modelo, a este paso volverei para retirarme na miña terra».

 

Catro anos despois de escribir estas impresións persoais, Beatriz Martínez Trillo segue no Reino Unido loitando e esperando que transcorran os anos para regresar a un pobo do que sente morriña. Actualmente traballa de técnico de ensino na Facultade de Medicina de Oxford e a vida mentres tanto segue...

 

 

Novas e Actualidade


Titulares
Histórico


 ACTIVIDADES

Marzo 2024
LMMeXVSD
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
       



 AREA DE TÉCNICOS

 Usuario:
 Contrasinal:
 

 
¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta

OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO

(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
FEGAMPinmigracion@fegamp.es
Xunta de Galicia

Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas