Das restricións de Abu Dabi á despreocupación de Londres; arousáns polo mundo en tempos de pandemia

(25/03/2020)

Das restricións de Abu Dabi á despreocupación de Londres; arousáns polo mundo en tempos de pandemia

A preocupación ante a propagación do coronavirus vívese con incerteza desde distintos puntos do planeta, de Alemaña aos Emiratos Árabes, onde se atopan confinados ao seu pesar varios veciños do Grove, emigrados desde hai xa tempo

 

Cedida

 

Si algo puxo de relevancia esta crise sanitaria é que el coronavirus non entende de fronteiras nin de idiomas. Así, a maior parte do planeta atópase encerrada entre as catro paredes das súas casas, importando pouco ou nada que o que vexan desde as súas casas sexa o Big Ben ou o Empire State. Algo que nos une por fin a todos a pesar dos quilómetros. Que llo digan aos mecos emigrados polo mundo, que hoxe viven nas mesmas condicións que os seus veciños na península.

 

As medidas de contención para frear a propagación do virus son xa moi parecidas de Inglaterra aos Emiratos Árabes Unidos, pasando por Portugal ou Alemaña. Desde alí relatan as súas impresións ante a pandemia, as súas incertezas e como isto cambiou, dalgún xeito, a súa forma de vida. Así o explica Nerea Pardo, estudante de máster de Arquitectura no Porto, que leva varias semanas sen acudir á escola. «A verdade é que aquí se respira tranquilidade polo momento, aínda que eu saio de casa o xusto». Parece que na cidade lusa os casos están bastante controlados. A pesar diso, os bares e centros de ensino atópanse pechados desde hai varios días. Así que a corentena neste caso axúdalle a estudar e a preparar proxectos de cara un final de curso incerto.

 

 

No polo oposto atópase Francisco Gondar, propietario dun bar de tapas e unha galería de arte en Heilbronn . Ser empresario nestes tempos non é fácil, confesa. Con Angela Merkel en corentena, e o país con máis de trinta mil infectados, a situación non é boa, «sobre todo a económica», apunta, preocupado. Na zona na que vive xunto á súa parella, as grandes empresas empezaron a pechar esta mesma semana, e no barrio apenas se ve a ninguén pola rúa, «aínda que non hai prohibición de pasear». De momento, decretaron quince días de corentena «pero no país xa se fala dun horizonte de catro a seis meses para superar esta crise». Francisco está seguro de que este fenómeno augura un cambio de ciclo e de mentalidade, algo «que pode ser moi bo».

 

«En Alemaña fálase de catro a seis meses para superar a crise»

 

Onde as restricións son máis severas é, en cambio, en Abu Dabi. Diso dá boa conta Xoán Domínguez, director de Sistemas de Soporte de Vida Animal en ALEC. No país contan neste momento con 562 casos. A pesar diso xa tomaron decisións drásticas. Xoán, que viaxou ao Grove hai unhas semanas, asegura que a volta e Emiratos Árabes foi complicada: «Tiven que percorrer media Europa para poder chegar, para evitar zonas quentes como Madrid». Aos cidadáns procedentes de lugares cun alto número de contaxios xa non se lles permite a entrada, «nin sequera aos que teñen visado». Só se autorizan os voos de saída, e non cara a todos os países, conta. Xoán leva once días en casa, e acábase de decatar de que a corentena se alarga. A cousa, lamenta, está a pórse complicada.

«Nos Emiratos Árabes non deixan entrar a quen vén de países con moitos contaxios»

 

E así chegamos a Londres , onde outra grovense máis, Laura Molinos , directora dunha escola infantil en Kensington, vive con preocupación a xestión desta crise, posto que ata hai apenas uns días «a alarma era cero». Explica que a xente segue camiñando pola rúa coma se non pasase nada: «Aínda así, eu saio con máscara e luvas». Desde O Grove, toda a súa familia lle pediu que regresase, pero a ela pareceulle moi irresponsable. «Chegueime a preguntar que era o correcto, si volver ou non», admite, un interrogante que non lle deixaba durmir. O virus non lle dá medo, vai en bicicleta ao traballo e por si fose pouco o presidente resta importancia á situación: «E aquí o que diga Boris vai a misa».

 

«Aquí o que diga Boris Johnson vai a misa»

 

Cando a crise empezou, o primeiro no que pensou foi no supermercado, «foi coma se viñese unha guerra». Ante o temor de que a comida se acabase, decidiu gardar as provisións baixo o sofá. Nunca se sabe.

 

En primeira persoa

 

cedida 

 

Nerea Pardo Blanco , estudante de Máster en Arquitectura en ESAP-Porto

 

A Nerea levouna ao país veciño unha bolsa Erasmus para cursar un máster en Arquitectura. Despois de sete meses na cidade do Porto, confesa sentirse moi cómoda alí, onde está totalmente envorcada cunha profesión que lle apaixona.

 

 

Francisco Gondar, propietario de Jäkbar /Mojäk Galerie en Heilbronn

 

Fran leva en Alemaña preto de vinte anos, polo que coñece a realidade do país como a palma da súa man. Aínda que o de ser empresario é recente. O seu bar de tapas, onde serve tortilla, e a súa galería de arte levan abertos só tres anos.

 

Cedida

 

Laura Molinos Otero, Manager en Kensington House Nursery School

 

En Londres desde hai 9 anos, Laura viviu moitos cambios no Reino Unido, como a saída do país da UE. Con traballo nunha escola de South Kensington, preocúpalle a xestión da crise e estar encerrada demasiado tempo.

 

Xoán Domínguez Otero, director de Sistemas de Soporte de Vida Animal en ALEC / SeaWorld Abu Dhabi

 

A experiencia de Xoán nos Emiratos Árabes Unidos é moi recente, remóntase a seis meses. Involucrado na construción dun acuario de enormes dimensións, a crise complicou moito o traballo.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta