«Tiven que enviar a dúas das miñas fillas a Senegal porque non as podiamos manter»

(04/11/2019)

«Queremos que as nosas fillas volvan, claro. Pero é moi difícil». Moha chegou desde Senegal con vinte anos e leva outros tantos vivindo na Coruña. quedou sen traballo, esgotou o paro e as axudas que solicita non teñen resposta. Sen ingresos, con seis en casa, el e a súa muller decidiron enviar a África a dúas dos seus catro fillas, de dez e seis anos. «É moi complicado manter ás catro nenas aquí coa situación que temos», lamenta, obrigado agora a aceptar calquera emprego que lle ofrezan tras exercer como porteiro de discoteca, pórse o mono na construción ou traballar na lonxa a pesar de contar con estudos universitarios. Á súa muller non lle homologaron a súa formación como contable e coida dunha persoa maior.

A metade das familias estranxeiras que están a vivir en Galicia ingresan ao ano menos de 7.500 euros, uns 620 euros ao mes, segundo datos do Instituto Nacional de Estatística (INE). No barrio coruñés do Agra do Orzán, onde un de cada dez veciños son inmigrantes, o Observatorio de Vivenda da Xunta estipula que o prezo do alugueiro oscila entre os 400 e os 500 euros, polo que a estas familias apenas lles quedarían uns 200 euros para gastos de manutención e subministracións.

No caso dos galegos, só o 14,5 % das familias perciben unha cantidade inferior a esa ao ano. Ese abismo acentúase aínda máis entre os fogares que reciben menos de 5.000 euros anuais. Case un terzo das familias estranxeiras ingresan unha contía equivalente a 400 euros ao mes, por un 7 % das galegas.

Directo ao top manta

Moha interrompeu os seus estudos na universidade para sacar á súa familia da miseria. Elixiu A Coruña porque o seu tío vivía alí, igual que fixeron décadas atrás os galegos que facían as maletas cara a onde xa se asentaba algún familiar. «A miña idea era ir a Italia, pero el convenceume porque a cidade era moi tranquila e un bo sitio onde quedar», explica. O que máis lle custou ao principio foi adaptarse ao idioma, a pesar de que agora xa se desenvolve en francés, español e outras tres linguas senegalesas.

«O principio foi moi duro. Cando chegamos aquí non tiñamos papeis e empecei traballando na venda ambulante. Unha oenegué axudoume moito a conseguir os papeis e fun atopando outros traballos», apunta. Hoxe existen máis asociacións que suavizan o golpe da emigración e o brutal choque de culturas. Unha delas é Equus Zebra, con sede no corazón do Agra. «Ao principio, cando chegan, a clasificación é simple: si son irregulares, van ao top manta e, se non o son, venda ambulante», engade Marisa Pollán, coordinadora da entidade. «É moi difícil integrarse. Se lles sectoriza totalmente: ‘Ti para isto e ti para isto outro e para nada máis'».

Na asociación reciben a decenas de inmigrantes para facilitar a súa situación. Á familia de Moha, por exemplo, insistíronlle en que solicitasen axudas á Administración a pesar de que eles preferían non facelo. «Hai inmigrantes moi preparados ou o bastante preparados que non atopan emprego de ningún xeito e fan os traballos que non nos gustan», sinala Pollán, que desde a asociación tratan de alfabetizar e integrar aos novos veciños do barrio en situacións extremas.

«Cando decidimos vir aquí era para mellorar», lamenta Moha, que leva 20 anos en Galicia A Moha tocoulle facer venda ambulante ao pouco de chegar: «Nunca vivira isto... Falar con xente á que non entendes nada e facer todo o posible para vender. Os primeiros días só pensaba en volver ao meu país». Sobre Moha e a súa muller, Marisa Pollán conta que contaron algunha vez con contratos con xornada completa, pero que o resto do ano non teñen contrato ou son a tempo parcial. Por iso é polo que familias como a súa cheguen en raras ocasións aos 7.500 euros anuais.

A situación agrávase estes días para este senegalés de 40 anos, cun problema de saúde polo que non se lle outorga situación de incapacidade pero que «non lle permite traballar en case nada». A opción de volver a Senegal róldalle pola cabeza. «Cando non tes absolutamente nada, temos pensado volver. Pero pensas, ‘bo imos esperar que se cadra podes sacar algo pronto que, por pequeno que sexa, permítanos saír adiante», di Moha. «Cando decidimos vir aquí era para mellorar».

Porcentaje de familias que ingresan menos de 7.500 euros al año por concello y nacionalidad

Página 1 de 6

	Concello	Españolas	Extranjeras
1	Ordes	13,0 %	67,9 %
2	Lalín	18,9 %	67,8 %
3	Ourense	15,3 %	60,6 %
4	Lugo	14,5 %	60,2 %
5	Pontevedra	15,8 %	59,7 %
6	Vilagarcía de Arousa	18,9 %	59,7 %
7	Monforte de Lemos	18,2 %	58,4 %
8	Sarria	17,3 %	58,2 %
9	Ferrol	15,4 %	57,6 %
10	Rianxo	12,8 %	55,8 %

Ordes e Lalín, na cabeza

As familias estranxeiras empadroadas en Ordes e Lalín contan con maiores problemas para chegar a final de mes. Oito de cada dez perciben menos de 10.000 euros ao ano, mentres que entre os seus veciños con nacionalidade española, a porcentaxe descende ata o 25 %. Practicamente a metade dos fogares habitados por inmigrantes en Ordes e Lalín teñen uns ingresos inferiores aos 5.000 euros anuais.

Novas e Actualidade

Titulares
Histórico

Usuario:
Contrasinal: