A radiografía do voto exterior na UE

(11/02/2019)

A radiografía do voto exterior na UE

A tendencia en Europa os últimos anos foi abrir a participación nas municipais aos inmigrantes e deixar fóra aos emigrantes

09.02.2019 | A Opinión

Coa reforma do voto emigrante en 2011, pactada por PP e PSOE cos nacionalistas, España propúxose emular o modelo electoral dos países da súa contorna. Ata fai oito anos, o Goberno español era xunto co alemán e o noruegués dos poucos que permitían aos emigrantes e aos seus descendentes votar nas municipais. Coa reforma, os españois residentes no exterior xa non poden elixir os alcaldes do seu municipio de orixe e quen queira participar nas autonómicas e xenerais deben pedir as papeletas, xa que non chegan ao seu domicilio salvo que soliciten a documentación electoral.

A tendencia na UE foi que os inmigrantes participen nos comicios locais, por tratarse dunha cita electoral de proximidade, e deixar fóra aos emigrantes. Países como Portugal, Italia, Francia, Polonia, Reino Unido, Bélxica ou Suíza vetan á diáspora nas municipais e tan só lles permiten o sufraxio nas xerais.

Italia ou Portugal permiten que a emigración teña unha circunscrición propia, podendo elixir entre as súas propias listas a varios deputados e senadores. En España, o voto exterior súmase ao dos residentes no país. Unha situación que, dado o peso do voto emigrante en Galicia, obriga a esperar o reconto de sácalas do estranxeiro para saber quen se fai co bastón de mando.

No país veciño, os portugueses que residen no exterior só poden participar nas eleccións lexislativas e presidenciais, pero nas lexislativas poden elixir os seus representantes -catro deputados-. En Italia, os emigrantes unicamente votan nas xerais pero contan cunha circunscrición propia. En Reino Unido, a emigración pode participar en locais tan só se están no municipio no momento en que sexan convocadas, pero se levan máis de 15 anos fora do país están vetados nas xerais.