Case 50.000 mozos deixaron Galicia na última década para irse ao estranxeiro

(07/01/2019)

Case 50.000 mozos deixaron Galicia na última década para irse ao estranxeiro

-Dous terzos dos que abandonaron a comunidade son orixinarios doutros países -As xeracións nadas entre 1982 e 1998 son as máis exiguas en corenta anos

 

 

 

A factura que deixou a última década de crise económica na pirámide de idade da poboación galega é de case 2.500 mozos menos de entre 20 e 39 anos que se marcharon ao estranxeiro ou a outros lugares de España en busca dun mellor futuro laboral.

 

Segundo os últimos datos do Instituto Nacional de Estatística (INE) entre o 1 de xaneiro de 2008 e o primeiro día de 2018 o número de mozos de 20 a 39 anos que emigraron desde algún dos 313 municipios da comunidade ao estranxeiro case alcanzan as 50.000 persoas. Para ser máis exactos, 47.105.

 

Case dous terzos desta diáspora (o 60,3%) é de estranxeiros empadroados en terras galegas, 28.430 mozos, que chegaron antes de que en 2007 estalase a burbulla inmobiliaria e ao quedar sen traballo fixeron as maletas rumbo ao estranxeiro. O resto desta emigración xuvenil ao exterior, 18.675 persoas, ten pasaporte español.

 

Durante este período de 10 anos, o fluxo de mozos que chegou a Galicia procedente do estranxeiro foi maior. Suma un continxente de 52.220 persoas. A práctica totalidade deles, o 83,2% (43.489) son estranxeiros, mentres que os españois apenas suman 8.731 persoas. É dicir, retornaron case o dobre dos estranxeiros que se foron e menos da metade dos españois que abandonaron a comunidade. A estatística do INE non ofrece o dato para coñecer cantos dos mozos que chegan desde o estranxeiro á comunidade son retornados que volven tras traballar noutros países.

 

Coas cifras anteriores, a diferenza entre a emigración ao estranxeiro desde Galicia e a inmigración con destino a terras galegas desde outros países arroxa un saldo positivo de 5.115 mozos de 20 a 39 anos. É dicir, que neste grupo de idade hai menos galegos que fixeron as maletas dos que chegaron a través dos movementos migratorios. Iso si, case dous terzos son estranxeiros.

 

Con todo, a este aumento de poboación causada polas migracións exteriores hai que restar que a comunidade rexistrou entre 2008 e 2018 un saldo migratorio interior negativo. As migracións interiores son aquelas que se producen dentro das fronteiras de España. O INE non desagrega os fluxos migratorios interiores, pero si que ofrece o balance final. E para a comunidade galega é de 7.587 mozos menos. Isto supón que a poboación galega de 20 a 39 anos reduciuse porque houbo máis novos que se han ir a outras autonomías desde terras galegas dos que chegaron desde o resto de comunidades.

 

Este saldo migratorio interior negativo, ao revés que o exterior, é nacional: 8.440 españois son os que se han ir a outras comunidades, mentres o saldo migratorio interior de estranxeiros é positivo (675 persoas).

 

Ambos os saldos, tanto o exterior como o interior, tradúcense en que os movementos migratorios causados pola crise restaron desde 2008 á comunidade galega 2.472 mozos de entre 20 e 39 anos. Este recorte no censo é preocupante porque afecta a unha das franxas de idade máis reducidas da poboación galega: a dos nados durante a crise de natalidade que provoco a reconversión industrial de 1982 e que se prolongou ata finais dos anos 90.

 

A poboación que en 2017 estaba no rango de idade que vai dos 20 aos 39 anos era a nada entre 1978 e 1997, dúas décadas de descenso acelerado da natalidade galega. Por contra, os galegos que unha década antes formaban devandito tramo de idade, os nados de 1968 a 1988, son máis numerosos ao integrar as últimas xeracións do baby boom dos anos 60 do pasado século que se prolongou ata practicamente 1979.

 

Estas cifras explican que o grupo de entre os 20 e os 39 anos reduciuse en 208.740 persoas nos últimos 10 anos, un 26,2% menos. A nivel estatal, a caída foi dun 22,5%, tres puntos e medio inferior á de Galicia.

 

A chegada con menos efectivos deste grupo á idade de ter fillos (as galegas teñen, de media, o seu primeiro fillo aos 31,5 anos) é un dos factores que explican que o declive demográfico da comunidade agravásese en 2017 con pouco máis de 18.000 nacementos fronte aos máis de 31.600 falecementos, o que deixa unha taxa de 50 partos ao día por 86 decesos. 2017 non foi unha excepción e a cifra de alumeamentos volveu caer, case un 4% respecto ao exercicio anterior. Galicia suma xa un cuarto de século con máis defuncións que nacementos.

 

As xeracións nadas entre 1982 e 1998, que agora teñen entre 20 e 36 anos, son as máis exiguas do últimas catro décadas. A franxa de entre 20 e 24 anos reduciuse un 28% en 10 anos; a de entre 25 e 29, un 38%, e a de 30 e 34 anos, un 32%.

 

Ademais, estas franxas de idade sufriron coa actual crise unha segunda diminución en forma de migracións de mozas que foxen da precariedade laboral: case 50.000 persoas.

 

Segundo todas as previsións, nos próximos anos vai continuar descendendo o número de mulleres en idade de ter fillos. Demógrafos e sociólogos prevén que a natalidade siga caendo na próxima década polo efecto combinado das reducidas franxas de idade da poboación en idade fértil e o envellecemento da poboación. É dicir, ao haber cada vez menos mulleres entre os 20 e 45 anos, a natalidade seguirá baixando, aínda que aumente o número de fillos por muller.

 

Un posible freo á caída da natalidade é que a recuperación económica xere o suficiente emprego para que se produza a chegada de nova poboación a Galicia e que os mozos non se vexan na necesidade de emigrar.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta