O banco dos refuxiados

(26/11/2018)

O banco dos refuxiados

A plataforma Kiva crea un fondo de microcréditos para este colectivo que xa repartiu máis de tres millóns e medio de dólares, e que se elevará ata os 26 millóns no 2020

Para a maioría dos bancos, as persoas refuxiadas son prestatarias de alto risco. Isto significa que poden dar moi pouco ou nada como pagamento inicial, non teñen propiedades que os avalen e os seus ingresos son moi baixos ou inexistentes. O seu historial de crédito é ademais limitado ou inaccesible. Segundo a Axencia da ONU para os Refuxiados (Acnur), máis de 68,5 millóns de persoas no mundo foron desprazadas dos seus fogares á forza. E obrigados pois a empezar de cero, polo que un préstamo é moitas veces o único medio para comezar a construír ese novo futuro.

Con máis de doce anos de experiencia en crowdfunding, no 2017 a plataforma estadounidense de préstamos Kiva lanzou o Fondo Mundial para Refuxiados co obxectivo de apoiar a estas persoas. «Os prestamistas de Kiva asumen o risco que os bancos tradicionais non están dispostos a asumir, permitindo que se abran novas portas no futuro dos refuxiados», explican desde a entidade.

Un ano e máis de tres millóns e medio de dólares en créditos despois, o resultado non pode ser máis satisfactorio. Segundo os datos de Kiva, os préstamos a refuxiados teñen unha taxa de devolución do 96,6 %, fronte ao 96,8 % dos concedidos a persoas non refuxiadas no mesmo período. En Líbano, as oficinas deste singular banco empezaron a ver aos refuxiados como un dos seus principais clientes, e Kiva espera chegar aos seis millóns de dólares de investimento no 2018. «O noso obxectivo para o 2020 é axudar a máis de 28.000 persoas ao ano con préstamos por un valor de 26 millóns de dólares», aseguran.

O sistema de microcréditos da plataforma permite minimizar os riscos. Os prestamistas individuais poden doar desde 25 dólares. Con esa cantidade, vostede mesmo podería axudar a outra persoa a expandir o seu negocio, pagar os seus estudos ou incluso facturas médicas.

Este último é o caso de Walida. Un dos seus fillos perdeu a visión do ollo dereito debido á explosión dunha bomba que caeu cando camiñaba cara á casa dos seus avós en Siria. A familia enteira desprazouse a Líbano buscando unha cura que nunca chegou. Co seu marido enfermo e facturas médicas por máis de 3.000 dólares, Walida empezou a traballar como limpadora para poder pagalas. O seu salario e o do seu fillo, que traballa nunha panadería, apenas lles chegaba para comer. Grazas a un préstamo obtido a través de Kiva puideron pagar as facturas médicas e facer fronte aos gastos básicos da casa.

En Xordania e Líbano, os socios locais decidiron ademais apostar pola inclusión, favorecendo préstamos a grupos mixtos de refuxiados e nacionais. Así é como Samah, siria, iniciou o seu proxecto xunto a Ahlam e Eftika, ambas as libanesas. Tras coñecerse no 2013, Ahlam axudou a Samah e a súa familia creando unha tenda de roupa de segunda man. Grazas a un préstamo de Kiva puideron comprar máis stock e ampliar o negocio. En tres anos conseguiron triplicar os seus ingresos. «O mundo enteiro intenta buscar solucións inmediatas á crise. Mentres tanto, as necesidades a longo prazo dos refuxiados caen no esquecemento», explican desde a organización.