GALEGO | ESPAÑOL

PORTAL DA INMIGRACION NOS CONCELLOS DE GALICIA
ObxectivosIntegraciónFerramentas
-LexislaciónOrganismos-

A Coruña enfróntase ao reto dunha migración polarizada

(15/10/2018)

A Coruña enfróntase ao reto dunha migración polarizada

Dous barrios reúnen a case a metade dos estranxeiros empadroados na cidade

 

.

 


a coruña / a voz 15/10/2018

«A cidade onde ninguén é forasteiro». Este é un dos emblemas dos que sempre presumiu A Coruña. A urbe dista moito de ser un polo de atracción preferente para os estranxeiros tal como Madrid ou Barcelona, pero a súa posición discreta tamén é constante. Segundo o último padrón do que hai datos oficiais, o do 2017, os foráneos supoñen un 4,3 % do total dos empadroados nun municipio que acariña os 250.000 habitantes. «Malia que o total de migrantes é maior -sempre existe unha poboación flotante que non se reflexa nos rexistros-, o padrón sempre é o termómetro máis fiable xa que para un estranxeiro é a súa principal ferramenta á hora de acreditar pertenza a unha comunidade cando quere regularizarse», indica a concelleira de Igualdade e Diversidade, Rocío Fraga.

 

Esta porcentaxe, que non alcanza o 5 % do total, tradúcese nun total de 10.463 persoas. Dous barrios, Sacra Familia-Os Mallos e Agra do Orzán concentran a case o 45 % destes estranxeiros. «Son os que teñen uns prezos de alugueiro ambos os principios##ambos principios máis accesibles. Ademais, crean redes de amizade entre eles e a poboación autóctona, coa que as primeiras xeracións levan anos convivindo, xa está afeita a eles», recoñece Rocío Fraga. A responsable política puntualiza: «Estes barrios son, tamén, nos que poden ter máis opcións no mercado inmobiliario». A denuncia nas súas redes sociais do xogador do Básquet Coruña Larry Abia despois de que non lle alugasen piso por ser negro aínda colea.  

 

En idade de traballar

 

Destaca entre a poboación foránea que a maioría está en idade de traballar. O 38 % teñen entre 30 e 54 anos e o 33 % entre 16 e 29. O 47 % proveñen de América, o 30 % son europeos, un 15 % africanos e un 8 % asiáticos. «A migración adóitanse relacionar con aspectos negativos», recoñece Fraga. «Moitos dos migrantes veñen doutras partes da Península ou de Europa cunha alta cualificación», engade. Os esforzos municipais, asegura, están nos máis vulnerables. «No pacto local polo emprego temos unha liña de traballo específica. É verdade que teñen uns nichos laborais reducidos. Elas, nos servizos do fogar. Eles, na construción», di. A Escola Intercultural, na Sacra Familia, triplicou o seu orzamento, de 34.000 a máis de 100.000 euros. «Pasamos de atender a 48 menores a ter 72», conta Fraga. A inclusión non é só un reto, admite, senón unha responsabilidade.

 

 «Poñer un exemplo de éxito como imaxe global sería unha mentira»

     Os voluntarios de Ecos do Sur imparten clases de castelán básico e intermedio para inmigrantes

A asociación benéfica Renacer cédelles o espazo. Dúas aulas no barrio da Sacra Familia. Son as doce do mediodía e as clases de castelán básico e intermedio están cheas. A primeira é a máis ampla, hai máis de 20 persoas. Para os voluntarios de Ecos do Sur que imparten a materia non é fácil. Cada un dos seus alumnos atravesa unha historia de supervivencia complexa. Cada un provén dun país cuns costumes e linguas dispares.

O profesor formula unha frase e anímaos a repetila. «Aquí hai xente de Pakistán, de Senegal, de Marrocos, de Ucrania ou de Brasil. A dificultade non é igual para todos», explica Javier Villaverde. Encárgase do apartado de acollida en Ecos do Sur, unha das oenegués asentadas no barrio. O curso tamén acaba de arrincar para eles. Abren as portas de luns a venres, de 11.00 a 12.30 horas. «A maioría adoitan ser homes. Son outras culturas. Só se lles esixe unha inscrición. Manter unha regularidade é o máis complicado. O simple feito de vir implica un esforzo», recoñece Javier.


A barreira idiomática

É o escollo primordial a liquidar. «É unha ferramenta que deberían facilitar as administracións», censura Mónica Amaro, de SOS Racismo, colectivo con dirección no veciño barrio de Agra do Orzán. «Para que un estranxeiro acceda ao permiso de traballo ou residencia, así como a un posto de traballo para regularizarse, é necesario o coñecemento da lingua. Para poder asistir aos cursos para estranxeiros das Escolas de Idiomas, en Galicia é obrigatorio estar en posesión de dito permiso. É incongruente e non pasa en tódalas comunidades», cuestiona Mónica, técnica de intervención social. Advirte de que non lle gusta o termo integración. «Adoita ser vista como un esforzo, soamente por parte do que vén de fóra. Preferimos loitar pola inclusión, que non pasa por obrigar á poboación migrante a que esqueza e mude a súa identidade», xustifica Mónica.

Avisa que dentro da poboación migrante «tamén se establecen clases sociais. Sempre van 'molestar' menos as persoas que asumen as nosas costumes, mesmos as que teñen uns trazos fenotípicos máis parecidos». Nas clases de Ecos do Sur «hai xente que empezou e agora ten un manexo amplo do idioma e un traballo. Pero, iso é só unha realidade entre moitas. Poñer un exemplo de éxito como unha imaxe global sería unha mentira. Isto é unha loita de día a día e é a súa vitoria. Non somos nin heroes nin viláns, só acompañamos nun proceso. Se eles non loitan por el, pouco podemos facer», admite Javier Villaverde.

 

 

Novas e Actualidade


Titulares
Histórico


 ACTIVIDADES

Marzo 2024
LMMeXVSD
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
       



 AREA DE TÉCNICOS

 Usuario:
 Contrasinal:
 

 
¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta

OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO

(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
FEGAMPinmigracion@fegamp.es
Xunta de Galicia

Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas