A UE fía aos acordos que sele en África a saída do caos migratorio

(21/09/2018)

A UE fía aos acordos que sele en África a saída do caos migratorio

A presidencia austríaca abandeira un xiro cara á liña máis dura

 

JOE KLAMAR | AFP

 

«O debate sobre migración ocupou o 85% do tempo», sostivo onte o presidente español, Pedro Sánchez, ao finalizar o cume europeo de dous días en Salzburgo. Despois de catro anos desde o estalido da crise migratoria, máis dunha ducia de reunións ao máis alto nivel polo medio e incontables discusións técnicas para solucionar o enredo, a UE sigue sendo incapaz de articular unha política coordinada para controlar os movementos de persoas no continente.

 

Acabáronse as presións e as disputas pola repartición de refuxiados. As cotas obrigatorias morreron. Visegrado (Hungría, Polonia, República Checa e Eslovaquia) néganse a abrir as súas portas. Dispostos como están a pagar calquera prezo, os seus gobernos botaron un pulso á UE e aos seus socios non lles quedou outra opción que buscar alternativas externalizando a xestión das fronteiras. A UE busca países amigos do norte de África que lle resolvan a papeleta.

 

«A redistribución de inmigrantes na UE é un asunto secundario. Persoalmente non estou de acordo. Debemos enfocarnos na dimensión exterior», anunciou onte o chanceler austriaco, Sebastian Kurz, quen ostenta a presidencia temporal da UE. O conservador desfíxose en eloxios cara ás autoridades exipcias por deter a saída de barcos cara á UE e instou a Tunisia , Libia, Alxeria e Marrocos a «emular» ao seu veciño. «Temos que asegurarnos de que haxa menos xente que abandone África de forma ilegal cara a Europa. E si conségueno, resolvelo o máis preto posible da costa africana», sostivo o austríaco, quen non quere ver aos barcos das oenegués en alto mar.

 

Kurz acusou sen probas ás organizacións de activistas de coordinarse coas mafias de persoas: «Hai sospeitas dalgún tipo de acordo cos traficantes para traer xente a Europa en lugar de levalos a Libia. Non é populismo, é unha crítica acertada sobre o que está a pasar no Mediterráneo», defendeu o chanceler, quen goberna co xenófobo e ultradereitista FPÖ, unha formación que mantén boas relacións co eurófobo italiano Matteo Salvini.

 

Este novo xiro cara á liña máis dura na política migratoria da UE vén apadriñada pola presidencia austríaca que decidiu aparcar a reforma do asilo para concentrar todos os seus esforzos en conter aos migrantes no continente africano. Nin sequera o debate sobre as plataformas de desembarco prosperou. A división é extrema.

 

Enfado de Macron

 

O bloqueo imposto por Visegrado á acollida de refuxiados colmou a paciencia do presidente francés, Emmanuel Macron, quen arremeteu encolerizado contra os seus gobernos, aos que acusou de beneficiarse da súa pertenza á UE sen arrimar o ombro. O galo non só insistiu na necesidade de retirar os fondos europeos como correctivo aos que se neguen a colaborar senón que se mostrou disposto a expulsalos de Schengen. «Quen non queiran máis Frontex ou máis solidariedade, que saian de Schengen. Os que non queiran máis Europa, non recibirán fondos. Na primavera teremos que tratar estas cuestións», clamou.

 

Salvini non estivo, pero fíxose oír a través do seu primeiro ministro

 

Aínda que o ministro do Interior italiano, Matteo Salvini, non estivo fisicamente no cume de Salzburgo, as súas posicións si que estiveron ben representadas polo seu primeiro ministro, Giuseppe Conte, quen non desaproveitou a reunión para deixar constancia do desacordo radical que existe entre o seu Goberno e Bruxelas en materia migratoria. En liña con anteriores pronunciamientos dos seus ministros, que sitúan a Italia perfectamente aliñada co grupo de Visegrado, Conte cuestionou a «utilidade práctica» dos plans da Comisión Europea para fortalecer a capacidade de Frontex.

 

«A posición de Italia é que esa axencia pode ter un papel, pero fortalecer [os seus labores] con ata 10.000 homes expón dúbidas sobre a utilidade do investimento», declarou tras finalizar o cume. «Prefiro que toda ese investimento se destine ao Fondo Europeo para África», agregou, Na súa opinión, os plans da Comisión supoñen un gran desembolso que se debería estudar con detemento.

 

«Tamén hai un problema político», engadiu. «Está claro que tal despregamento de homes supón unha invasión de soberanía.Todos os países membros vixían con celo a súa soberanía e Italia non vai ser menos», subliñou.

 

Solidariedade flexible

 

Nas antípodas de Conte, Angela Merkel foi dos que presionaron para que os receos nacionais non se interpoñan nunha maior vixilancia das fronteiras exteriores a cargo dun corpo comunitario. A chanceler tamén saíu ao paso dunha fórmula barallada extraoficialmente que foi bautizada como «solidariedade flexible» e que consistiría na posibilidade de que os países que así o desexen paguen a cambio de non ter que acoller inmigrantes. «Non pode ser, de ningún xeito, que cada un elixa o que queira facer», protestou.

 

Ao seu xuízo da xermana, os líderes están de acordo en que «temos hoxe unha situación moi diferente á de 2015». No entanto, pediu un espírito construtivo entre os socios para buscar solucións comúns. Era inevitable que así o fixese. Merkel recoñeceu que os líderes europeos non falaron xa sobre a repartición de refuxiados dado que «non ía haber entendemento» pola posición atopada entre os socios sobre o particular. Aínda así, intentou desdramatizar e destacou a caída do número de inmigrantes e refuxiados que chegan ao continente, en comparación co millón de persoas que entraron en Europa en 2015.

 

España obstaculiza a policía europea de fronteiras

 

Os países que abrazaron unha liña máis dura coa inmigración impuxéronse. Descartada calquera solución interna para a xestión dos fluxos migratorios, a UE concentra agora todos os seus esforzos en blindar as portas de acceso ao continente. Bruxelas propuxo para iso reforzar Frontex e crear unha policía europea, dotada de ata 10.000 efectivos, para despregar en calquera fronteira exterior da UE en casos de fluxos masivos de migrantes. «Hai pleno apoio á proposta», asegurou o chanceler austríaco, Sebastian Kurz.

 

Con todo, hai algúns países que pediron tempo morto para discutir ao redor das competencias deste corpo. España capitanea aos escépticos, que manifestaron as súas reticencias: «A proposta ten que incorporar flexibilidade e complementariedade. Necesitamos flexibilidade para compasar e amoldar as necesidades que poida ter un país coas capacidades que poida ofrecer Frontex e non pode expor un cuestionamiento á soberanía nacional», tratou de xustificar Sánchez.

 

Para Kurz, esas non son máis que escusas. O austríaco acusou os países meridionais de querer evitar que saian á luz as irregularidades que se cometen nas identificacións e rexistros fronteirizos. «Teño a sensación de que para algúns países existe a preocupación de que un fortalecemento de Frontex pode conducir a máis rexistros. Isto poríalles máis difícil os desprazamentos posteriores dos inmigrantes cara a outros países», sostivo.

 

O reproche non é novo. Os países centroeuropeos e do leste levan máis de dous anos acusando os seus veciños do sur de pechar os ollos e abrir as portas para aliviar a presión migratoria nos seus propios territorios, a pesar de que o regulamento de Dublín estipula que o país de chegada é o encargado de identificar, rexistrar, tramitar calquera demanda de asilo e executar calquera retorno. España rexeita de plano as acusacións: «Négoo tallantemente», exclamou Sánchez.

 

O Goberno español non se dá por aludido e fontes diplomáticas da delegación insisten en que a policía europea de fronteiras foi concibida para axudar a países como Grecia, cuxas autoridades non contan cunha xestión migratoria sólida nin con boas relacións veciñais (Turquía).

 

Conflito con Hungría

 

Ademais, España viu como se deteriora a súa relación cun socio. O ministro de Exteriores, Josep Borrell, abriu unha batalla diplomática con Hungría tras acusar ao seu líder, Viktor Orban, de pór en perigo a liberdade e os dereitos. «Cualificou, non só a Hungría, senón tamén a outros países da rexión de seudodemocracias», asegurou o secretario de Estado de Exteriores, Levente Magyar, tras chamar a consultas á embaixadora española en Budapest.

 

 

¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta