(06/08/2018)
santiago / a voz 05/08/2018
Non cabería nesta páxina o currículo da catedrática de Farmacia e Tecnoloxía farmacéutica da USC María José Alonso. Baste dicir que está considerada unha das mulleres máis influentes de España no ámbito científico e que acumula premios como o Marie Janot, o Jaume I ou a Medalla Castelao. Recentemente foi recoñecida co galardón Founders Award, o premio que outorgan os fundadores da Controlled Release Society, que é a sociedade máis relevante do mundo no campo da nanomedicina e que a propia Alonso preside desde hai un ano. É a primeira muller que recibe este recoñecemento.
-¿Que supón para vostede, que terá a vitrina chea de recoñecementos, este novo premio?
-Non é un premio máis, é como un soño recibilo, porque quen mo dá é a sociedade científica á que estiven afiliada toda a miña vida e recordo cando fun os primeiros anos, alá polos 90, e eu admiraba moito á xente que estaba alí.
-E agora vostede preside esa sociedade. ¿É un mundo para mulleres?
-É certo que dos 36 científicos que se fixeron co galardón eu son a primeira muller, pero non son a primeira muller que preside a sociedade, a miña antecesora era tamén muller. Hai 40 anos a maioría eran homes, e os conferenciantes e membros do comité ségueno sendo. É así, pero a evolución é positiva.
-¿É vostede una das españolas máis influentes no campo das ciencias da saúde?
-Non sei si pódese dicir así. É certo que hai unha asociación de mulleres que me sitúa entre as cen presentas máis influentes, e hai outros ránkings que me sitúan á cabeza en Farmacoloxía e Farmacia polo impacto dos meus artigos, niso si estou á cabeza, pero a nivel global non me gusta dicir iso. Ademais, leste é un traballo en equipo.
-¿E cal é a saúde das ciencias en España?
-A situación é moi preocupante, extremadamente preocupante, porque fai nove anos que empezou a crise e baixou o financiamento para a investigación ata chegar a límites insoportables, cunha redución de case o 40 % do orzamento nacional. Non temos diñeiro para investigar e o talento que estamos a formar vaise e non volve. É moi frustrante para un investigador chegar aos 40 anos e cruzarse de brazos.
-¿Hai algunha saída?
-Nesa crítica teño que facer unha excepción coa Xunta, que desenvolveu un programa, Ignicia, que está moi ben porque financia a parte máis difícil para a investigación, que é a translación do coñecemento para crear produtos. Eu teño máis de vinte investigadores ao meu cargo e un centenar que tiveron que irse. Si o financiamento público é a que é e eles queren quedar por razóns persoais, porque queren vivir en Galicia polo que sexa, pois intentamos botarlles unha man e potenciamos a creación de empresas con ese programa da Xunta, para que non teñan que emigrar.
-Pero hai moito talento na USC. Vostedes son pioneiros no campo da nanotecnoloxía.
-Sen dúbida. Hai varios grupos de investigación que apostan pola nanotecnoloxía, tamén nas outras universidades galegas.
Pasa as vacacións en Ribeira, onde incluso se permite o luxo de cociñar, algo que por razóns obvias non fai no seu día a día: «Na vida hai que establecer prioridades; para min, o son a familia e os amigos; e despois, o traballo. A lavadora e a aspiradora déixoas de lado, paso olímpicamente».
-¿Que pensa do nomeamento de Pedro Duque como ministro?
-Quero pensar que si hai un ministro de Ciencia, Innovación e Universidades é porque vai apostar pola ciencia, pero hai que velo, xa non me creo nada. Paréceme un erro tan grande ter reducido o financiamento tan drasticamente que non me creo que os políticos poidan ser tan torpes, que se estean cargando o futuro do país. Os países desenvolvidos o son porque investiron en talento, en investigación, e os demais, non o son.
-¿Deconecta en vacacións?
-Non desconecto do todo, non me gusta. Traballo un pouco todos os días. O que si fago é traballar relajadamente, sen axenda. Bo, os estranxeiros non entenden o de ter un mes de vacacións, así que o correo electrónico funciona igual todos os días. Pero o día dá para todo.
-Corenta anos despois, ¿segue coas mesmas ganas?
-É que eu non creo que o deixe nunca. Outra cousa é que me xubilen, pero aínda queda bastante.
|
OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO
(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
inmigracion@fegamp.es
Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas