«É duro ver como os migrantes prefiren morrer no mar a quedar onde están»

(31/07/2018)

«É duro ver como os migrantes prefiren morrer no mar a quedar onde están»

O capitán enfermeiro da Garda Civil de Lugo embarca hoxe nun buque oceánico para rescatar migrantes

Tania TABOADA
LUGO / LA VOZ 31/07/2018

Sobre as oito desta tarde o capitán enfermeiro da Garda Civil de Lugo, Miguel Ángel Iglesias (Mieres, Asturias, 1976) embarcará nun buque amarrado nun porto andaluz para durante un mes prestar servizo en rescates de migrantes. Nun momento, onde ameaza a maior crise migratoria da historia de España, esta autoridade sanitaria navegará xunto a outros 22 compañeiros por diferentes augas (Italia, Índalo, Mauritania...) co obxectivo de intervir onde sexa necesario. Dado o contexto, todo apunta a que lle espera un traballo arduo e intenso, pero para Michel, que así o chaman os seus achegados, este labor non é nova. Leva unha década traballando durante un mes en comisión de servizos para o desenvolvemento de labores de enfermería no ámbito do rescate e dos buques oceánicos do Corpo. «O traballo é complicado. É duro ver como os migrantes prefiren morrer no mar para quedar onde están. Ves que a xente se tira á auga co risco de que pode falecer. Arriscan as súas vidas e as dos seus fillos», relata o capitán enfermeiro da Comandancia de Lugo.

Este profesional explica que en España existen dous centros de buques oceánicos para esta misión. Un atópase en Cádiz e outro en Canarias. «Apúntaste nunha lista de voluntarios, chegas ao porto, incorpóraste ao buque e poste ás ordes do xefe operativo. O meu labor é a asistencia aos compañeiros do buque e a intervención nos rescates», relata este profesional. 

Cando a Axencia Europea de Fronteiras - Frontex- (organismo co que traballan) avista as pateras, lanza o aviso e acódese ao rescate. «Trasladamos aos migrantes ao noso buque. É moi bo para o traslado para migrantes porque é moi plano e navega ben. Ademais ten moito espazo exterior. Durante o rescate, o primeiro labor como enfermeiro é o triaje ou clasificación, que consiste en detectar feridos e enfermos graves que necesitan asistencia inmediata; mulleres embarazadas... Aténdense as patoloxías, analízanse e tamén se realiza unha análise criminolóxico das mafias que trafican con persoas», explica Miguel Ángel Iglesias, que desde moi pequeno estivo totalmente involucrado en labores humanitarios e relacionados coa sanidade.

Segundo conta, ata a data, a misión máis dura á que tivo que facer fronte foi en 2015, na denominada operación Tritón, en Italia. Tratábase dunha época quente e de moito fluxo migratorio. Rescataron a máis de 1.000 migrantes e atenderon a patoloxías vinculadas co déficit nutricional e hixiénico. En total rexistraron un cadro de patoloxías composto por unha quincena de categorías. «O labor de enfermería nun buque é moi complexa. Hai que atender ao persoal embarcado e aos migrantes que rescatemos. Tes moi pouco tempo e poucos recursos. A demanda asistencial supera os recursos e atópaste ante unha catástrofe real», relata este profesional, que engade que despois está o labor humanitario e policial en terra. «Libérase ao barco, despáchase coa autoridade sanitaria do peirao e dás conta das enfermidades que traen. A continuación está o control policial e migratorio», conclúe.

«A experiencia nestas misións reflicte a necesidade de dotar aos buques de melloras»

Miguel Ángel Iglesias é desde febreiro de 2017 o xefe de servizo de asistencia sanitaria na Comandancia de Lugo, é dicir, o responsable da saúde dos gardas da provincia de Lugo. Comparte oficina con outro garda, Santiago Neira, que se encarga, entre outras funcións, da parte administrativa.

Este capitán enfermeiro entrou na Garda Civil pensando en desenvolver unha actividade operativa, pero finalmente acabou exercendo un labor facultativo. «Fixen enfermería, ingresei no Exército e logo opositei para a Garda Civil. Son garda antes que enfermeiro, aínda que a miña función sexa facultativa. Este labor tamén me gusta porque dou un servizo aos meus compañeiros e satisfaime», apunta.

Segundo explica, o seu traballo diario consiste en consultas asistenciais aos gardas da provincia. «O día a día está moi vinculado con tarefas de xestión. Trato todo tipo de urxencias ou patoloxías agudas e tamén formalizo receitas, curas... Os compañeiros non veñen aquí por algo crónico. Se se dá este caso, visítanme para que lles de unha segunda opinión logo de que consulten co seu médico de cabeceira. O que é un servizo exclusivo da sanidade da Garda Civil é o seguimento e control das baixas. Ábrese un expediente médico e asesóraselle e informa. Xestionamos a baixa e gravámola no aplicativo», explica.

En canto ao número de consultas realizadas no ano 2017 na Comandancia de Lugo, (desde febreiro, debido a que foi cando se incorporou ) realizou 2.220 consultas a gardas e 669 aos seus familiares. En canto ás urxencias máis frecuentes atendidas o ano pasado, atópanse as escordaduras, traumatismos, crises asmáticas, síncopes, reacción alerxias e dous infartos onde foi necesaria a evacuación.