O sistema de acollida de inmigrantes de Italia atópase ao bordo do colapso e, debido a esa situación, centos de refuxiados vagan polas estacións de tren, convertidas en improvisados campamentos, á espera de proseguir a súa viaxe cara a outros lugares de Europa. Italia, zona paso entre dous continentes, África e Europa, afronta unha delicada situación debido ao masivo e incesante fluxo de inmigrantes que chega ás súas costas sureñas, fuxindo da miseria ou dos conflitos armados que sofren os seus países de orixe.
O Ministerio italiano do Interior informou que, desde o 1 de xaneiro deste ano ata onte, o número de inmigrantes que desembarcaron no país ascende a 56.738. Unha cifra elevadísima que desbordou a vasta rede de centros de acollida disposta polo Estado italiano, que se ve agora incapacitada para dar acubillo a máis persoas. Unha situación que, ademais, conta na actualidade cunha particularidade: o peche do espazo europeo de Schengen ata o próximo 15 de xuño debido á xa finalizada cume do G7 celebrada na localidade alemá de Elmau.
Por esa razón, numerosos inmigrantes que, tras ser rescatados en alto mar, trataban de alcanzar os países do norte de Europa a través de Italia atopar bloqueados nas principais estacións ferroviarias do país, explicou hoxe a Efe Laura Bastianetto, portavoz da Cruz Vermella italiana. Estas persoas víronse obrigadas a facer un inesperado alto no seu periplo e a buscarse a vida nas proximidades das estacións xa que os saturados centros de acollida non teñen espazo dispoñible. Bastianetto sinalou que, no caso de Roma, preto de 500 inmigrantes de nacionalidade etíope e eritrea deambulan polos arredores da Estación Tiburtina, a segunda en importancia da capital despois de Termini.
Baixo un abrasador sol, permanecen á sombra das árbores, en penosas condicións hixiénicas, sen baños e tombados sobre cartóns ou sobre os bártulos que conseguiron arrastrar ata esta parte do Mediterráneo. Reciben a axuda de persoas do barrio, que lles levan caixas de pizza ou botellas de auga, pero tamén de organizacións humanitarias como a Cruz Vermella, que trasladou á zona unha unidade móbil e fixou un campamento para proporcionar a estas presentas asistencia sanitaria e comida.
A portavoz desta organización explicou que ao día se rexistran entre 50 e 60 pacientes afectados, especialmente, por problemas dermatológicos e queimaduras contraídas durante a súa viaxe na embarcación na que atravesaron o Mediterráneo. Ademais, dan seguimento aos tratamentos que lles foron aplicados unha vez desembarcados nos portos meridionais do país. O que ocorre na capital italiana aseméllase á situación da norteña cidade de Milán, onde outros cincocentos inmigrantes viven literalmente na súa Estación Central que conta xa cun centro sanitario fixo e cunha ambulancia para os casos máis graves.
Estas persoas, do mesmo xeito que en Roma, ven obrigados a esperar na estación ferroviaria posto que os tres centros de Milán atópanse saturados e os poucos postos que se liberan son destinados prioritariamente a mulleres e nenos.
A cuestión sanitaria dos inmigrantes preocupa moito ás autoridades italianas posto que, segundo informaron os medios de comunicación, na estación milanesa xa se rexistraron preto de cincocentos casos de sarna e algúns de malaria.
Mentres, os Estados da Unión Europea (UE) manteñen un tenso debate sobre o número de inmigrantes que están dispostos a acoller, despois da iniciativa exposta pola Comisión Europea o pasado mes. No caso de Italia, a cuestión da inmigración é un cóctel explosivo no que contrasta a solidariedade de numerosas organizacións humanitarias e as acesas críticas lanzadas desde algúns actores sociais ou partidos políticos. E é que este tema se converteu nunha arma arreboladiza na vida política e un recurso electoral para formacións como a xenófoba Liga Norte (LN), convertida en besta negra dos que consideran «clandestinos».
