Un día despois do peor naufraxio de inmigrantes no Mediterráneo, Italia e Malta buscaban onte dúas barcazas á deriva con 450 ocupantes fronte a Libia. O éxodo ameaza con ser imparable. «Nas costas libias atópanse preto dun millón de inmigrantes que esperan partir a Europa». O dato deuno onte o fiscal adxunto de Palermo, Maurizio Scalia, ao informar á prensa da operación Glauco II que permitiu a detención de 24 acusados de formar parte das mafias de traficantes de persoas desde o norte de África.
No porto da Valeta (Malta) o buque da Marina italiana Gregoretti desembarcou onte pola mañá 24 cadáveres e 28 sobreviventes do naufraxio o domingo dun pesqueiro a unhas 130 millas de Lampedusa. Os inmigrantes aseguran que no barco viaxaban máis de 700 persoas, en concreto falan de ata unhas 950, entre elas 200 mulleres e 50 nenos. Segundo os seus testemuños, os traficantes bloquearon as portas de saída das adegas do barco. Isto explicaría por que os gardacostas non lograron recuperar máis corpos, xa que as vítimas terían quedado atrapadas no interior. Os inmigrantes procedían de Alxeria, Exipto, Nixeria, Senegal, Mali, Zambia, Ghana e Bangladés.
Na rolda de prensa co seu homólogo de Malta, Matteo Renzi informou que ambos os Gobernos lanzaran unha operación de socorro de dúas barcazas, unha con 300 inmigrantes e outra con entre 100 e 150, que deron a alarma a tan só 30 millas das costas de Libia. A Organización Internacional para as Migracións (OIM) recibiu unha chamada de auxilio dun ocupante do barco con 300 pasaxeiros que aseguraba que se estaba afundindo e que xa terían morto 20 persoas.
Golpe ás redes
No medio das operacións de rescate, a fiscalía de Palermo anunciou un golpe contra os traficantes. Os 24 cidadáns de orixe eritreo, etíope, marfileño e ganés detidos actuaban en contacto cos xefes da organización, residentes en Libia, e vivían en Milán, Roma, Bari, Catania e en dúas dos propios centros de acollida temporal de inmigrantes e solicitantes de asilo en Sicilia: o de Mineo, preto de Caltagirone, e o de Siculiana, en Agrigento. A célula italiana axudaba á permanencia ilegal dos simpapeles no país antes de seguir o seu camiño cara ao norte de Europa. A rede tiña catro tipos de tarifas. Unha por atravesar o deserto do Sahara, 5.000 euros. Partir desde Libia costa uns 1.500 euros. Si chégase con vida, ao abandonar os centros de acollida débese pagar entre 200 e 400 euros para vivir en pisos clandestinos. A última etapa, chegar aos países nórdicos, o Reino Unido, Holanda e Alemaña, onde a miúdo lles esperan familiares, require 1.500 euros máis.
A operación Glauco II foi posta en marcha no 2014 tras a traxedia de Lampedusa na que pereceron máis de 360 inmigrantes no outono do 2013
Agonía en Rodas
Nas últimas semanas tamén aumentou a chegada de inmigrantes ás illas de Grecia. Polo menos tres presentas -unha muller, un home e un neno- morreron onte pola mañá ao naufragar un veleiro de madeira que levaba 93 inmigrantes a bordo a tan só 50 metros da illa grega de Rodas, segundo fontes oficiais que recolle a web do diario heleno Tanea.
Do mar foron rescatados 90 persoas: 62 homes, 22 mulleres e seis nenos. Uns 18 foron hospitalizados. O barco partira da veciña Turquía e a maioría dos inmigrantes eran de orixe siria, pero tamén hai eritreos e etíopes.
Ao producirse o naufraxio moi preto da praia de Séfiros, o accidente foi filmado por testemuñas e a cadea local Rodiaki. As cámaras captaron como o veleiro chocou contra as rocas da praia de Séfiros. Poucos minutos máis tarde, no medio dunha forte ondada a nave comezou a desfacerse golpeado contra as rocas ata partirse e afundirse.
Os veciños da illa correron a socorrer xuntos a equipos de rescate aos náufragos que desesperados intentaban alcanzar as rocas no medio dos berros dos nenos e as súas nais. Algúns conseguiron agarrarse aos pedazos do barco, pero moitos terminaron na auga. «Os habitantes da illa correron a buscar toallas e mantas, auga e comida», explicou á axencia France Presse Michalis Smastis, xornalista de Rodiakis que presenciou o ocorrido.
O Goberno de Alexis Tsipras defende acoller aos simpapeles, o que lle enfrontou aos seus socios nacionalistas, pero carece das infraestruturas necesarias.
