A presenza de centos de miles de emigrantes galegos en Buenos Aires favoreceu que na programación de radio da capital arxentina prestáseselles atención desde inicios da década de 1930. Constituían unha audiencia importante e eran rendibles para o negocio publicitario, o que facilitou que se promocionase e chegase a haber unhas 70 emisións diferentes. En Historia dá radiodifusión galega en Arxentina 1930-1984, Jesús J. Blanco Rosas investigou e documentou esta actividade. O seu traballo, dirixido polo profesor e historiador Antón Castro, presentouse como tese doutoral na USC.
Agora continúan emisións para esa colectividade, grazas ás posibilidades de Internet, como Lembrando a Galicia, que se fai desde Teo; ou Galicia convosco, que produce Ramón Suárez, O Muxo, na cidade porteña.
Blanco explica que Núñez Búa considérase o primeiro locutor galego na emigración, con microespacios na programación da Hora Iberoamericana, onde tivo colaboración de Tacholas. En 1932 xurdiulles competencia, A Hora Hispanoargentina con José Barreiro e Maruxa Villanueva. Pouco despois José Rodríguez de Vicente, Joselín, promoveu A Hora de Galicia, un programa dunha hora dedicado a Galicia.
En decembro de 1932 intentouse transmitir a reunión de municipios galegos a favor do Estatuto, pero a tecnoloxía non acompañou, e o que se escoitou foi un diálogo telefónico do alcalde de Santiago, López Pol, difundido por altofalantes no Centro Galego bonaerense, sostén Blanco .
Na década de 1940 teñen relevancia presentas do mundo do teatro, que se dedican tamén á radio. Participan en programas como Galicia, apadriñado polo escritor e xornalista Xavier Bóveda, onde intervén Maruxa Villanueva en solitario, e incorpora despois a Maruxa Boga e Tacholas; e xorde a continuación o máis exitoso Recordando a Galicia, dinamizado por Maruxa Boga, onde colaborou Tacholas durante dous anos, e que apadriñou Castelao. Ese programa prolongouse ata 1984 e fixo da Boga unha icona da radiodifusión e da importancia das mulleres na radio galega. Despois, o propio Tacholas, reputado actor, promove outro programa, La Voz de Galicia, apadriñado por Eduardo Blanco Amor.
Un terceiro momento importante ocorre na década de 1950, con audicións nas que se implicaron recoñecidos personaxes do exilio. Así ocorre con Galicia Emigrante, con papel relevante de Luís Seoane, quen non fala, pero dirixe e escribe os contidos; e pouco despois o programa do Centro Lucense, no que tamén participa Seoane. Jesús Blanco resalta que destes se conservan máis de mil crónicas na Fundación Luis Seoane, na Coruña, das que se publicou hai uns anos unha selección. Nestes programa utilízase a denuncia da situación dos emigrantes, exprésanse críticas ao réxime franquista e destácanse temas culturais galegos, agrega Blanco . Tamén Neira Vilas, Elsa Fernández e Anisia Miranda participaron desta actividade.
Nos anos 60 e 70 predominan os programas de entidades societarias, como o Centro Galego e centros provinciais. Blanco resalta a existencia dalgunhas gravacións no Arquivo Sonoro do Consello da Cultura Galega, que facilitaron o seu traballo.
