«Restaurante Centro Galego. Nova direçãou». Así se anuncia a próxima xerencia dun local emblemático para a emigración galega en Europa, o de Berna, a capital suíza, creado hai 46 anos. Os novos responsables faranse cargo del o 28 deste mes e abrirán cunha cea cuxo menú (30 francos) está composto por bacallau. Tamén haberá música en directo de estilo «brasileiro, português, latino e internacional». O centro é, en esencia, o bar-restaurante e as salas anexas.
O complexo está en mans de socios galegos, cun presidente tamén galego, pero na práctica todo se concentra no local polo que cada día pasan decenas de emigrantes galegos (os fins de semana, centenares) a tomar algo, comer, ver a televisión, xogar a partida e charlar. Un clásico nunha cidade pequena que alberga a máis de 500 paisanos. Os últimos oito anos estivo a cargo de José Antonio Calvo, de Zas, e logrou unha dinamización como nos bos tempos. E tamén exerceu de centro de asistencia a quen chegan buscando traballo, que aínda son moitos. Pero vaise. Abre A Nosa Tabernas, con petiscos, tapas e bebida galega, a cinco minutos. E unha familia portuguesa é a que tomou as rendas. Non é fácil, porque o aluguer é moi alto e o traballo, moito.
Calvo, de 39 anos, desde os 16 en Suíza, recoñece que moitos clientes preferirían que seguise, e pídenlle que o faga. Logrou un ambiente moi apreciado por quen está lonxe: entrar nese local é como facelo nunha pequena Galicia, con maioría de emigrantes da Costa da Morte. Pero explica que necesita descansar (ten outro traballo), e dedicarse á familia, entre outras razóns. Recoñece que lle dá pena irse, e asegura que axudará aos novos en todo o que poida porque quere que lles vaia ben, pero xustifícao en que as circunstancias o levan a tomar esta decisión. Noutros tempos, o centro tivo unha vida social, cultural e deportiva notable, con clases de baile tradicional ou equipo de fútbol. Agora, o único grupo que funciona é un de flamenco. É -explica- tempo de cambios. En Berna houbo máis locais que foron pechando: o Feitizo (tamén o tivo Calvo), o Rosalía de Castro, o Cervantes, o Andaluz. Todos desapareceron e o galego é como unha pequena embaixada española. Calvo ha ter que axudar a moitas persoas que chegaban buscando emprego e non tiñan nin para comer. Tamén traballa o asturiano, pero igualmente a xestión pasou a un portugués. Os lusos son maioría na inmigración suíza.
O nome de Centro Galego permanecerá. «Por estatutos da sociedade, téñeno que manter», sinala Calvo. O novo xerente, Márcio Mello, do Porto, explica, en español (fálao perfectamente, do mesmo xeito que o galego) que non haberá cambios bruscos no local: «Imos manter toda a tradición que hai aquí. E tamén cambiaremos algo, pero aos poucos, e máis adiante».
