Os barbanceses seguen facendo as maletas e buscando unha oportunidade laboral, da que aquí non dispoñen, no estranxeiro. Durante os últimos doce meses, polo menos 751 veciños optaron por abandonar a comarca e fincarse noutro país. Isto sitúa, por primeira vez na historia, o censo de emigrantes por encima dos 17.000 rexistros. A principios de novembro eran un total de 17.237 persoas orixinarias da zona as que figuraban dadas de alta nos distintos consulados repartidos polo mundo.
Desde 2008, data na que se estima o inicio da actual crise económica, máis de 5.400 habitantes dalgún dos once municipios de Barbanza, Muros e Noia decidiron probar sorte noutras comunidades ou directamente noutros países. Son na súa maior parte, segundo un recente informe do Instituto Nacional de Estatística (INE), que non realiza extrapolaciones a un ámbito territorial inferior ao nacional, homes con idades comprendidas entre os 20 e os 39 anos e cun nivel de titulación medio
O incremento do número de barbanceses emigrados é unha constante que se repite na totalidade de municipios, aínda que destacan pola súa elevada porcentaxe -contorna ao 20% no último lustro- os de Noia e Porto do Son.
Outes e Ribeira
A pesar desta diminución, que en termos absolutos se traduce nun descenso lixeiramente inferior aos 600 habitantes, Noia e Porto do Son están lonxe aínda das cifras que rexistran Outes e Ribeira. Estes concellos son, con 2.183 e 2.078 inscritos no seu Censo de Residentes no Estranxeiro (CERA), respectivamente, os que contan cunha diáspora máis numerosa.
A destrución dunha parte importante do mercado laboral a nivel nacional e autonómico está a provocar incluso que un bo número de veciños que no seu día xa estiveron emigrados e que volveran de forma definitiva, téñanse visto obrigados a volver botar man do pasaporte para buscar nos países dos que regresaron as oportunidades laborais que non atopan no lugar en que naceron.
Do mesmo xeito, outros que tras moitos anos de emigración tiñan pensado establecerse de novo no seu municipio de orixe optan por alargar na medida do posible a súa idade laboral en espera de que melloren as condicións para o seu retorno á patria natal.
Existe, ademais, un nutrido grupo de mozos barbanceses, moitos delas con formación universitaria, que, nos últimos anos, decidiron buscarse un futuro fóra das súas fronteiras. Os datos oficiais indican que o número vai en ascenso e posiblemente sexa maior do que reflicten as cifras porque non todos estes cidadáns se inscriben nos consulados. En moitas ocasións porque carecen dun posto de traballo no lugar de destino e tampouco saben que posibilidades terán de conseguilo ou se deberán regresar.
