Inmigrantes en liberdade vixiada

(30/06/2014)

Inmigrantes en liberdade vixiada

A policía preséntase na casa dunha parella de sesaxenarios arxentinos que vive en Santiago dende 2006 para retirarlles o pasaporte diante dos seus netos


O Pais

Cristina Huete Ourense 29 XUÑO 2014 -

A parella, no piso onde reside coa súa familia / Óscar Corral

Nin o empadroamento, nin o emprego estable, nin os seus oito anos de residencia en Santiago, nin os seus vínculos familiares. Nada é suficiente para evitar a súa repatriación. Unha parella de arxentinos de 59 e 64 anos de idade enfróntase á deportación ao seu país de orixe en cumprimento dunha Lei de Estranxeiría que "impide" á muller acreditar o seu contrato de traballo como empregada doméstica, segundo denuncia o Foro Galego dá Inmigración (FGI). O matrimonio vive dende 2006 en Santiago, onde reside toda a súa familia: o seu fillo, a súa nora e os seus dous netos, ademais do seu irmán e unha sobriña. Todos eles, legais. A muller leva tres anos intentando regularizar a súa situación administrativa pero non o consegue. É practicamente imposible: o Goberno esixe ao empregador que asine un contrato anual por oito horas diarias e que acredite que os seus ingresos son suficientes para pagar esa nómina. "Debe xustificar que dispón duns 1.500 euros mensuais". E non é o caso.

A policía acudiu ao domicilio do matrimonio inmigrante e, en presenza dos seus dous netos, menores de idade, requisoulles os pasaportes para incoarlles de inmediato un procedemento de expulsión preferente. Ficháronos. O FGI denuncia persecución policial contra a parella e reproba os "desproporcionados" métodos "previstos nos casos de presuntos delincuentes con risco de fuxida". Presentou un informe ante a Subdelegación do Goberno.

"Case ningún empregador doméstico cumpre os requisitos que marca a Lei de Estranxeiría", alerta o voceiro do FGI, Miguel Fernández, que explica que a Administración "só ten en conta a nómina da persoa que contrata, normalmente pensionistas con ingresos insuficientes para xustificar o pagamento dun contrato anual por oito horas diarias". O problema é que "non" se valora que estes empregadores poidan ter outras fontes de ingresos para contratar a axuda doméstica, como achegas de fillos ou outros familiares,".

Á parella de Santiago véuselle o mundo enriba. En realidade, vírono vir xa cando a muller comezou a fracasar nos seus intentos por regularizar a súa situación. A última opción foi presentar unha petición de arraigamento social considerando que toda a súa familia vive na mesma cidade e que eles, que comparten o domicilio co seu fillo e a súa nora, coidan dos menores durante as longas xornadas laborais dos proxenitores no sector da hostalaría. Tampouco foi atendido. Estamos afundidos e os nenos, moi afectados," explica Paola, a nora, sobre a situación dos seus sogros, sen pasaporte, obrigados a presentarse cada 15 días en comisaría "coma se fosen criminais" e coa ansiedade xeneralizada na familia, consciente de que nunha desas comparecencias poden ser expulsados do seu fogar". "Non" sabemos "se levar a miña sogra a un psicólogo; non sabemos que facer", detalla Paola o desacougo.

Fernández sostén que este non é máis que un exemplo dos numerosos casos "silenciosos" de "inxusta persecución policial" como consecuencia do "endurecemento" da Lei de Estranxeiría. O colectivo ao que representa cita a "persecución" do colectivo de vendedores nixerianos e senegaleses aos cales na Coruña se lles impuxo unha taxa por comiso de mercadoría, "roubándolles o seu único medio de vida". E menciona, ademais, a "desafortunada" intervención de policías locais da bisbarra do Barbanza o pasado Nadal.

No que respecta aos inmigrantes empregados en traballos domésticos, como a muller de Santiago sobre a que pesa a ameaza de deportación, o Foro alerta de que a inflexibilidade da Administración "poñendo trabas á renovación das autorizacións de residencia" aboca á exclusión a familias que levan "anos residindo e traballando aquí de forma regular". O problema agrávase, sostén o colectivo, co recorte na prestación dos servizos sociais pola Xunta aos inmigrantes "coa escandalosa tesoirada do 70% dos presupostos destinados a cooperación internacional", similar ao do resto do Estado. Para os estranxeiros, "todo dificúltase", ata a posibilidade de demostrar, como no caso da muller compostelá, que teñen un emprego estable e un forte arraigamento social.