O peso de Deza na diáspora

(06/06/2014)

O peso de Deza na diáspora

O xornalista Martín Fernández presenta na capital dezana o seu libro sobre os centros pontevedreses da emigración en Bos Aires

laura martínez | lalín 05.06.2014 |Faro de Vigo

 

Fernández, Crespo e Álvarez durante a presentación do libro, onte, no museo de Lalín. // Bernabé/ Gutier

 

"Intentar que o esquecemento non invada a memoria do mellor da nosa tribo, os emigrantes," con estas palabras define o xornalista e profesor Martín Fernández Vizoso o obxectivo que persegue co seu libro Os centros da emigración pontevedresa en Bos Aires. A obra presentouse onte en Lalín nun acto que tivo lugar no museo Ramón Mª Aller e ao que tamén acudiu o regidor lalinense, José Crespo, e a concejala de Cultura, María Álvarez.

Neste volume, que se orienta desde un punto de vista social, recóllense as vivencias dos 18 colectivos de emigrantes pontevedreses que permanecen na actualidade vigentes en Bos Aires. O autor diferencia dúas parte claras na obra, unha de contextualización, na que se tratan os períodos e motivos que motivaron os éxodos de emigrantes galegos, e outra na que se leva a cabo o estudo dos centros propiamente devandito. Dentro destes colectivos o coñecido como Centro de Lalín, e que aglutinou a Fillos do Partido de Lalín, Fillos de Silleda, Unión de Partido de Lalín e Fillos de Agolada, foi un dos máis prolíficos e que aínda hoxe continúa sendo un referente na capital arxentina. "Os emigrantes tiñan unha parroquia de aquí e outra de alá. Así eran de Lalín e alí formaban Fillos de Lalín", explica Fernández para que se comprenda a importancia destas microorganizaciones que tanto contribuíron ao legado inmaterial galego tanto nos seus lugares de destino como na propia patria galega. "Cabo recordar que os emigrantes foron quen se encargaron de establecer os tres símbolos que máis definen a Galicia: o himno, a bandeira e a Academia Galega" apostila Fernández.

É tamén destacable o peso que os lalinenses tiveron na diáspora, xa que cinco deles chegaron a rexentar a presidencia destes centros da emigración. Ademais, algúns dos personaxes ilustres de terras dezanas como Manuel Colmeiro, Laxeiro, o gaitero Manuel Dopazo, o médico Abelino Barrio, Alonso Ríos, Ramón Valenzuela ou Xosé Neira Vilas xogaron tamén un papel moi relevante nestes centros que aínda hoxe conservan o seu recordo ou legado. No libro tamén se fai fincapé sobre a achega material que os emigrantes acometían nos seus lugares de procedencia, desde escolas, hospitais ou ata firmas empresariais. Así, por exemplo en terras dezanas chegaron a establecer un total de trece escolas.

Na actualidade, a estes colectivos de emigrantes suscítaselles o reto da renovación e pasar de "ser os lugares onde repousa a memoria de Galicia a converterse en territorios de futuro" apostila o autor. A disminución da emigración galega a Arxentina e o envejecimiento dos seus socios son os problemas máis acuciantes para os centros.