Facenda toleó cos xubilados

(02/06/2014)

Facenda toleó cos xubilados

No seu afán de buscar diñeiro debaixo das pedras Montoro pon contra as cordas a miles de xubilados que hai anos deixaron ás súas familias para traballar baixo leis estranxeiras

Escrito por:

Sofía Vázquez

La Voz / Redacción  01 de xuño de 2014 

 

Mobilización de retornados contra as denuncias de Facenda. PACO RODRÍGUEZ

 

Xa o dixo o ministro de Facenda, Cristóbal Montoro: a Axencia Tributaria abriu 27.696 inspeccións a xubilados estranxeiros residentes en España e a xubilados retornados que non declararon a súa pensión gañada nun país foráneo. Asegura o señor ministro que el non está a tratar ao emigrante retornado como un defraudador; con todo, paréceo. Montoro, se non sabe, debe saber que eses emigrantes retornados (boa parte deles galegos) levan anos facendo contas coa Axencia Tributaria e, ata agora, ninguén lles dixo que declarasen a súa pensión. É máis, como ninguén a declaraba -e Facenda deixaba correr- había funcionarios que non se atrevían a suxerir a estes contribuíntes que fosen máis papistas que o papa.

Ao chegar a época de vacas fracas, Facenda toleó e, no seu afán de buscar diñeiro debaixo das pedras (iso si, sen meter man aos sectores que defraudan e todos coñecemos), pon contra as cordas a miles de vellos e vellas (ambas as palabras utilizadas non en todo pexorativo, senón para expresar de xeito gráfico a idade media dos contribuíntes fronte aos que combate Montoro) que hai anos deixaron ás súas familias para traballar baixo leis estranxeiras.

Con todo, aínda que pareza imposible, a situación tornouse aínda máis bochornosa e estúpida. Hai outro grupo de centos de xubilados que, ademais de retornados, son inválidos, e a Axencia Tributaria non quere dar a súa visto e prace ao grao de minusvalía recoñecida polo organismo pertinente do país ao que emigraron, e co que España ten convenio. Un exemplo real: chegou a muller dun pensionista ante o portelo da Administración tributaria dunha gran provincia galega e dixéronlle que para recoñecerlle ao seu marido a invalidez total certificada por Suíza tiña que demostrar que o organismo dese país que lle recoñeceu a súa prestación é equivalente ao Instituto Nacional da Seguridade Social. ¿Que absurdo é este? Tamén lle indicaron que podía pedir cita no INSS e que lle avaliasen a minusvalía desde o ano no que lla recoñeceu Suíza. Outro absurdo. Ningún traballador da Seguridade Social pode avaliar con data de hoxe como era a túa deficiencia en 1989, por exemplo. E moito menos pode certificar que a tiña naquel ano.

Tras falar con varios funcionarios da Axencia, estes confesan que os seus xefes non saben aínda como abordar o problema, que afecta fundamentalmente a comunidades autónomas onde o peso da emigración é maior. Aseguran, iso si, que parece que se está tratando de buscar unha vía a través de achega de certa documentación, se ben aínda non sábese cal.

O inspector coordinador do Consello do Contribuínte, Teodoro Cordón, coñece este asunto. Advertíronllo na Coruña nun encontro organizado polos xestores administrativos de Galicia, onde quedou constancia da situación de debilidade e indefensión que estaban vivindo estes emigrantes. «Viñeron coa súa pensión de invalidez recoñecida, pero como non foron no seu momento ás autoridades sanitarias españolas agora dinlles que a súa pensión non está exenta, e iso a pesar de que hai un convenio hispano-suízo nesta materia. ¿Que facemos? ¿Imos aos tribunais?», explicaba unha das xestoras presentes na sala. Ninguén lles aconsellou. Ninguén sabía que facer.

Este tipo de casos volve confirmar que para os nosos gobernantes na capital o que non ocorre en Madrid non existe. Dá igual que eles teñan nacido en Xaén, Albacete ou Pontevedra. A capi ten un poder que lles envolve e failles esquecer que a súa principal obrigación é resolver, do mellor xeito posible, os problemas que teñen os que no seu día, cando vivían en provincias, foron os seus veciños.