Interior prepara unha reforma urxente da Lei de Estranxeiría

Algúns dos inmigrantes que entraron en Melilla, saltan o valo en presenza da Cruz Vermella. J. BLASCO

OLGA R. SANMARTÍN Madrid

Actualizado: 18/02/2014 - El Mundo

O Goberno modificará a Lei de Estranxeiría para evitar que se repitan dramas como o de Ceuta. Tras recoñecer finalmente que é esta norma a que debe aplicarse cando hai que devolver a Marrocos a sen papeis que alcanzan territorio español, o Executivo creou un «grupo de traballo» que comezou xa a preparar os cambios lexislativos, segundo informaron onte ao MUNDO fontes gobernamentais.

A súa intención é remitir de forma urxente ao Congreso o novo texto para ter lista canto antes a que será a quinta Lei de Estranxeiría dende o 2000. Quere unificar esta norma co acordo asinado en 2012 entre os reinos de España e Marrocos sobre readmisión de estranxeiros entrados de forma irregular no noso país.

A Lei de Estranxeiría, por un lado, contempla que, cando un inmigrante é interceptado intentando entrar irregularmente en España, se lle debe prestar polo menos asistencia xurídica gratuíta e un tradutor, así como ofrecerlle a posibilidade de pedir asilo político. Esta norma foi modificada por última vez en 2009 polo Goberno de Zapatero.


Por outro lado, o denominado Acordo entre o Reino de España e o Reino de Marrocos Relativo á Circulación de Persoas, o Tránsito e a Readmisión de Estranxeiros Entrados Ilegalmente asinouse en 2012 (aínda que levaba escrito dende 1992), para que Rabat puidese aceptar de xeito máis rápido aos inmigrantes de terceiros países que se demostrase que efectivamente entraran pola fronteira marroquí.

Este tratado non ofrece as mesmas garantías de dereitos humanos que brinda a lei, segundo as ONG, pero obriga como pouco a identificar aos sen papeis na comisaría e a pedir recibo da entrega a Marrocos.

En realidade, no caso de Ceuta nin se cumpriu coa Lei de Estranxeiría nin se cumpriu co acordo, porque se devolveu no instante a Marrocos 23 inmigrantes que chegaron a pisar a praia ceutí do Tarajal, sen pedirlles nin sequera a documentación nin moito menos lles ofrecer un avogado, tal e como recoñeceu o pasado xoves o ministro do Interior, Jorge Fernández Díaz, durante a súa comparecencia no Congreso.

Outras veces tampouco se cumpriu nin cunha cousa nin con outra. En Melilla, por exemplo, hai gravacións nas que se ve como se devolve aos estranxeiros pola porta de atrás, a que usa o xardineiro, sen rexistralos en ningún momento.

Ata o ministro admitiu a existencia de «casos puntuais» de vulneración da legalidade vixente.

Segundo fontes policiais, Interior non fixo públicas as cifras de readmisións que se realizaron en aplicación do acordo con Rabat, simplemente porque non se aplica estritamente como debería de facerse. Entre outras cousas, segundo denuncian outras fontes, porque «é un tratado trampa»: «Marrocos nunca vai expedir un recibo e aos inmigrantes é moi difícil identificalos porque non veñen con pasaporte».

En calquera caso, o que nunca estivo claro é se prevalece a lei ou o acordo e cando debe aplicarse cada un deles. As ONG, o Valedor do pobo e os avogados especializados sosteñen que manda a norma xeral. A Garda Civil asegura o contrario.

Para enredar aínda máis o asunto, o ministro dixo o xoves que non cabía aplicar a Lei de Estranxeiría porque os 23 inmigrantes non pisaran chan español. Ao día seguinte, a vicepresidenta do Goberno, Soraya Sáenz de Santamaría, tivo que corrixirlle: «Estase a aplicar a Lei de Estranxeiría, pero esta ten deficiencias», resolveu, apuntando a algunhas melloras.

Cales son as deficiencias?