GALEGO | ESPAÑOL

PORTAL DA INMIGRACION NOS CONCELLOS DE GALICIA
ObxectivosIntegraciónFerramentas
-LexislaciónOrganismos-

As empresas regresan para fabricar en España

(20/01/2014)

As empresas regresan para fabricar en España

A depreciación interna nos salarios, unha contorna de maior innovación e o incremento do custo laboral en China , claves dun proceso de retorno xa iniciado

O intenso proceso de deslocalización industrial sufrido en España pola urxencia dos países asiáticos e o Leste de Europa, onde era máis barato producir, iniciou un camiño de volta. É a chamada relocalización industrial, invocada polas autoridades e os expertos como un factor determinante para saír da crise, e que empeza a notarse nalgúns sectores en España. A iso contribuíu o intenso proceso de depreciación salarial sufrido polo país na crise máis longa da democracia, o incremento dos custos laborais en China , que algúns sitúan no 20?%, e outro factor determinante: ser máis barato non é sinónimo de ser máis competitivo. A experiencia, o know how, a innovación e a capacidade tecnolóxica son elementos que xeran valor engadido.

Polo menos por agora, o proceso de retorno ou relocalización non parece ser un fenómeno extensible a todas as empresas que se marcharon. Os sectores máis afectados no seu día pola deslocalización foron a moda, os xoguetes, o calzado, os mobles, os compoñentes electrónicos, consérvaa, a automoción e, sobre todo, o telemárketing. E segundo os datos que manexa a comisión internacional da CEOE, só algúns están a volver. ¿Cales? Pois precisamente aqueles procesos produtivos que involucran a ocupados de menor cualificación e que xeran un menor valor engadido bruto.

É o caso do calzado, os xoguetes, o téxtil, os teleoperadores. Ese é talvez o principal risco ao que se enfronta España: que a relocalización industrial, en lugar de servir para impulsar procesos produtivos de maior valor, convértase nun modo de restituír un emprego precario que está de volta polo abaratamento do país. No último informe sobre internacionalización e crecemento elaborado polo Foro Económico de Galicia, cuxo relator é o profesor e economista Albino Prada, advírtese que «a transformación e diversificación ha de alimentarse de manufacturas que incorporen novos atributos moi valorados polo consumidor, como é a seguridade, a eficiencia enerxética, o deseño, o traballo digno, o que supón fuxir dos produtos ganga que, máis pronto que tarde, defraudan ao cliente».

O documento do Foro Económico de Galicia pon de relevo como as redes locais de empresas interrelacionadas ou clústers teñen a virtude de non ser facilmente trasladables ao estranxeiro, é dicir, que evitan a deslocalización. Un exemplo en Galicia, aínda que a moi pequena escala, está en Ordes, onde as pemes, unidas, están abanderando o regreso do téxtil deslocalizado. A deseñadora María Almazán involucrou a unha vintena de talleres nunha iniciativa bautizada como Nodo Loxístico de Ordes. E o obxectivo é apostar pola calidade e por coleccións máis reducidas para o mercado nacional.

No proceso de reindustrialización de España, as pemes están chamadas a xogar un papel transcendental. Nos exemplos do regreso estarían empresas máis grandes, como Telefónica, que o pasado mes de outubro xa anunciou que traería de volta os seus calls center.

Con todo, o proceso encamiñado a que a industria española gañe maior peso no conxunto do PIB, non só depende de que volvan as empresas que se marcharon senón que invistan novas -mellor non comprando as existentes senón xerando máis empregos- e, sobre todo, que as xa instaladas aumenten a súa capacidade de produción. É o caso, por exemplo do que sucede no sector da fabricación de coches, con Citroën e todo o impacto na industria de compoñentes e firmas auxiliares. Renault cita como exemplo de produtividade as súas factorías españolas e os novos modelos de coche que fabricará a planta zaragozana de Opel van ter un impacto directo en produción en provedores instalados na comunidade galega, como é o caso de Copo, GKN, Denso ou Benteler, que verán reforzada a súa carga de traballo.

 

As advertencias

Ao longo das últimas datas, as voces máis destacadas do sector industrial fixeron un chamamento para colocar na primeira liña da axenda política o debate da relocalización industrial como vía para saír da crise. Unha delas, por exemplo, é Jesús Rodríguez Cortezo, presidente do Consello Xeral de Colexios Oficiais de Enxeñeiros Industriais, quen recorda que a industria española apenas xera o 15?% do PIB, mentres que en cinco dos dez países máis competitivos do mundo esa porcentaxe sitúase no 20?%.

A industria é o sector que xera o emprego de maior produtividade e calidade, pola súa elevada cualificación e estabilidade, e onde se concentran os esforzos máis significativos en innovación e en desenvolvemento tecnolóxico. É a mensaxe que defenderon publicamente altos executivos, como é o caso de Rosa María García, presidenta de Siemens en España. Por iso xurdiron numerosas voces, como as de Jesús Rodríguez Cortezo, que cuestionan que os recortes dos orzamentos públicos fáganse nas partidas destinadas a innovación.

O sector industrial considera que o poder público debería actuar cunha máis eficacia para atallar dous problemas que condicionan a relocalización de industrias e empresas en España: o primeiro son os elevados custos da enerxía, cada vez máis disparados para contrarrestar o déficit de tarifa, e o segundo, os problemas de financiamento e de acceso ao crédito como consecuencia do proceso de reestruturación bancaria. Un camiño teoricamente xa finalizado, pero que segue sen dar como resultado que o diñeiro volva a circular.

 

 

Claves | Ida e volta

Deslocalización:

Menos custo salarial. O valor do factor traballo foi unha variable clave no éxodo de industrias intensivas en man de obra.

Maior man de obra. Trátase de países cun volume de capital humano disposto a ocupar postos peor remunerados.

Lexislación máis flexible. Menores esixencias medio ambientais e vantaxes fiscais están detrás das deslocalizacións.

Proxección exterior. A internacionalización e a presenza en mercados emerxentes explican o éxodo das industrias.

 

Relocalización:

Maior fiabilidade. A produción nunha contorna ben regulada, con parámetros de calidade, con traballo digno e estable, outorga maior confianza aos consumidores.

Competitividade. Ser máis barato en custos laborais non significa ser máis competitivo co produto no mercado.

Loxística e transporte. A innovación, o transporte e as vantaxes loxísticas favorecen a relocalización.

Crecemento interno. A maior volume de fabricación no país, maior emprego e maior xeración de riqueza.

 

 

Novas e Actualidade


Titulares
Histórico


 ACTIVIDADES

Marzo 2024
LMMeXVSD
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
       



 AREA DE TÉCNICOS

 Usuario:
 Contrasinal:
 

 
¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta

OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO

(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
FEGAMPinmigracion@fegamp.es
Xunta de Galicia

Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas