Os españois que fan as maletas para buscarse a vida noutros países cada vez fano máis preparados. Moitos teñen un máster e a poucos fáltalles a carreira universitaria. Ademais, a metade dos que se marchan faino para non volver, polo menos nos próximos cinco anos.
Un recente estudo realizado polo Instituto Elcano, en colaboración con outros centros de investigación europeos, ratifica a tese: desde 2007, nove de cada dez emigrantes vanse cunha carreira universitaria na maleta. A maioría dos titulados españois que abandona o país faino tras recibir unha oferta de traballo, práctica cada vez máis habitual, xa que no estranxeiro se valoran a súa «formación, predisposición e motivación», como sinalou a EFE o experto Francisco J. Vanaclocha, catedrático de Ciencia Política e director do Instituto de Política e Gobernanza (IPOLGOB) da Universidade Carlos III de Madrid.
A totalidade do informe aínda non foi divulgada, aínda que o Real Instituto Elcano, encargado de realizar a enquisa a 1.182 emigrantes españois, tamén avanzou outros datos das respostas españolas, como que un 33% destes emigrantes posuían xa un traballo en España pero que, con todo, polo seu baixo salario ou por non posuír posibilidades de mellorar profesionalmente, decidiron probar mellor sorte no estranxeiro.
De bolseiro a indefinido
Nacho, un deseñador gráfico de 23 anos de Barcelona, é un dos mozos nesta situación: traballaba de bolseiro cobrando «moi pouquiño» e ofrecéronlle irse a vivir a Londres para traballar nunha gran firma cun contrato indefinido e unhas condicións laborais excelentes. «O meu traballo é un labor creativo, e en España non se valora este tipo de traballos, por desgraza... Aquí sentín por primeira vez que se valora o que fago e remuneróulleme de xeito digno», asegura Nacho, que tamén considera que o problema español radica en que «se ve ao empregado como un gasto, e non como un investimento».A predisposición para non regresar ao país no curto prazo representa un incentivo para as empresas estranxeiras á hora de contratar a españois porque, na liña do que indica Nacho, «así as empresas poden investir na formación complementaria do empregado», explica o profesor Vanaclocha.
Sobre que é o que máis e menos gusta do país de orixe, Carmen González, investigadora principal do Real Instituto Elcano, adiantou que as queixas máis frecuentes dos españois son a situación política, a corrupción e o menor peso da meritocracia. «A enquisa reflexa unha sensación de que o país, por agora, non ofrece as posibilidades que buscan», conclúe González. Así mesmo, a investigadora manifestou que a maioría dos emigrantes son homes menores de 45 anos, que os destinos preferidos son Alemaña e Reino Unido e que a carreira máis solicitada polas empresas en Europa é enxeñería, seguida por economía e dirección de empresas.
Dentro deste perfil encaixa perfectamente Juan Carlos, un novo enxeñeiro madrileño de 27 anos que hai tres meses atopou o seu traballo ideal en Edimburgo, Reino Unido, e non dubidou en facer as maletas e marcharse de España. Juan Carlos considérase a si mesmo «a excepción», e é que, segundo revela o estudo, un 25% dos emigrantes vaise ao estranxeiro sen ningunha oferta de traballo. «Eu vin desde España cun traballo para traballar do meu, mentres que moitos outros veñen buscarse a vida do que poden».
Expertos e emigrantes coinciden: a realidade é que os mozos españois perderon a fe en que o seu país poida ofrecerlles un futuro prometedor. E o que máis preocupa é que máis da metade destes mozos non ten pensado volver a España no curto prazo e un 22% nin sequera proponse regresar ao país. «Oxalá puidese volver a España nun ou dous anos, pero eu non vou volver para traballar nunha empresa con peor calidade e cobrando menos», afirma rotundamente Juan Carlos.
