GALEGO | ESPAÑOL

PORTAL DA INMIGRACION NOS CONCELLOS DE GALICIA
ObxectivosIntegraciónFerramentas
-LexislaciónOrganismos-

Bruxelas enfróntase aos Gobernos europeos pola inmigración

(04/11/2013)

Bruxelas enfróntase aos Gobernos europeos pola inmigración

A Comisión avoga por crear unha política común e flexibilizar as entradas legais

Os grandes países responden con medidas máis duras

Lucía Abellán Bruselas 3 NOVEMBRO 2013 - O País


Inmigrantes subsaharianos nun centro de Malta. / Darrin Zammit Lupi (REUTERS)

A ecuatoriana que se labrou un futuro en España como perruqueira e o subsahariano rescatado tras naufragar a súa pateira nas costas de Lampedusa son as dúas caras dun mesmo fenómeno, a inmigración, que transformou Europa nos últimos lustros. Todos os países combinan nas súas políticas a xestión dos fluxos legais coa contención dos irregulares. A crise, os populismos e traxedias como as da illa italiana converteron eses episodios na cara máis visible das migracións. Un escenario que enfronta á Comisión Europea, partidaria de políticas comúns máis aperturistas que as actuais, cos países membros, remisos á integración e a flexibilizar as vías de entrada por motivos humanitarios.

Bruxelas rexeita abordar a política migratoria a golpe de naufraxio e invita os países a pensar en propostas a longo prazo, coa mirada posta nas necesidades laborais que terá o continente unha vez superada a crise. Os líderes políticos, en cambio, sofren a escaseza de recursos e, en moitas ocasións, vense prisioneiros dos populismos que demonizan aos estranxeiros como foco de tensións económicas. Nese contexto, os Estados desprazan calquera decisión neste terreo ata despois das eleccións europeas, en maio de 2014. A brecha entre Comisión e Consello (os xefes de Goberno) é cada vez maior.

A resposta dada ás últimas mortes nas costas mediterráneas evidencia ata que punto o debate asusta aos dirixentes políticos. A comisaria de Interior, Cecilia Malmström, propuxo hai uns días crear visados temporais por motivos humanitarios dentro do grupo de traballo que debe decidir este ano como facer fronte aos naufraxios no Mediterráneo. "A proposta foi rexeitada inmediatamente polos Estados membros; non chegou nin ao primeiro borrador", explica unha alta fonte comunitaria. Os xefes de Estado e de Goberno deben analizar en decembro os resultados desa misión (task force) para tomar medidas, pero fontes diplomáticas advirten de que non cabe esperar grandes novidades.

A UE aposta por implicar os países de orixe no control dos fluxos migratorios

En privado, a Comisión admite que é necesario dar unha alternativa legal ás miles de persoas que arriscan as súas vidas en alta mar para chegar a Europa. Unha das principais apostas para os próximos anos consiste en explorar os chamados acordos de mobilidade entre a UE e os países de orixe, que ofrecen flexibilidade nas entradas a cambio de control nas súas fronteiras. Bruxelas exhibe o logrado con Marrocos e aspira a facer o mesmo con Xordania, Túnez e Exipto, aínda que é consciente de que o verdadeiro reto é Libia. Dende ese país, que vive no desgoberno dende a caída de Gadafi en 2011, parten sen control multitude de barcos con persoas procedentes do Corno de África.

Para que eses acordos funcionen e sexan cribles, Europa necesita abrir a man no desprazamento legal da inmigración. Porque o exemplo de Marrocos, dende onde non saen xa embarcacións, segundo Bruxelas, demostra que os terceiros países aceptan controlar os seus dominios e poñer en marcha mecanismos de asilo a cambio doutras vantaxes. A principal, que a UE facilite os visados para que estudantes e traballadores accedan ao continente de xeito regular. Unha aproximación que require repensar o fenómeno migratorio sen o corpiño electoral.

Ese é o dobre enfoque que Bruxelas loita por conservar dende que o enunciou por primeira vez, hai 14 anos: aproximar as lexislacións europeas con criterios comúns para regular a inmigración laboral -o groso dos inmigrantes que chama ás portas da UE faino para traballar- e combater as entradas ilegais asinando acordos cos países de orixe e loitando contra as mafias. "O único aspecto que non avanzou nestes anos é a regulación da inmigración laboral", asegura Anna Terrón, ex secretaria de Estado de Inmigración e asesora da comisaria Malmström.

As entradas por mar supoñen só o 10% do total; a maioría dos estranxeiros chega en avión

Aínda que o seu discurso soe agora demasiado buenista a oídos dos Estados membros, Malmström segue defendendo que a longo prazo Europa vai necesitar traballadores de fóra das súas fronteiras para soster o proxecto comunitario. Mesmo hoxe, a pesar das elevadas taxas de paro, moitos países teñen dificultades para cubrir a demanda de determinadas profesións (enxeñeiros en Alemaña ou enfermeiras en Reino Unido). "É hora de que Europa abra os ollos. A inmigración foi un dos debates máis importantes e, á vez, menos discutidos nos últimos cinco anos", subliña un voceiro da Comisión Europea.

Acuciados pola crise, os Estados preferiron poñer o foco na vertente máis represiva: reforzar a seguridade fronte ás entradas irregulares e endurecer as políticas sociais. O debate céntrase agora en como protexer mellor as fronteiras do Mediterráneo, aínda que as entradas marítimas apenas representan un 10% do total, segundo datos da Axencia de Dereitos Fundamentais. En realidade, a maioría dos estranxeiros que se embarcan no sono europeo faino cun billete de avión na man.

Os líderes políticos nin sequera están dispostos a dotar mellor Frontex, a axencia europea que coordina a vixilancia das fronteiras exteriores. "É necesaria unha política común de inmigración e non a temos. Sabemos que non é posible sustentar o crecemento económico de Europa sen os estranxeiros. Para iso, temos que definir que inmigración queremos. O problema non é a falta de solucións, senón a falta de vontade política para facelo, lamenta Carlos Coelho, eurodeputado portugués do Partido Popular, que se confesa pesimista sobre a actitude dos líderes políticos, a maioría do seu propio partido.

O diagnóstico é compartido tamén polas organizacións de dereitos humanos. "A UE aínda está moi dominada pola axenda política dos países membros, á súa vez condicionada polos populismos. Moitas veces as propostas vense rebaixadas pola presión interna. Pero un enfoque baseado exclusivamente na seguridade non funcionará", advirte Nils Muiznieks, comisario de Dereitos Humanos do Consello de Europa, unha organización que vela por eles en 47 países do continente.



A brecha norte-sur

O desigual tratamento cara aos demandantes de asilo divide a Europa en dous: o norte e o sur. Os países ricos, con sistemas máis xenerosos e eficaces, atraen a maior parte das solicitudes -cada vez máis numerosas-, mentres os máis desfavorecidos as xestionan con lentitude. Alemaña, Francia, Suecia, Reino Unido e Bélxica rexistraron, por esta orde, o 70% das peticións de asilo en 2012, que sumaron 332.000 en toda a UE, segundo datos de Eurostat, a axencia estatística comunitaria. E non necesariamente porque os inmigrantes chegasen a eses Estados en primeira instancia, senón porque os seus sistemas son mellores. Un novo paquete de asilo aprobado este ano intenta harmonizar as lexislacións e xestionar mellor os fluxos, pero queda moito por facer.


Ese enfoque conxunto é un dos grandes asuntos pendentes no último Consello Europeo. Os países non queren nin oír falar de redistribuír os demandantes de asilo, é dicir, de transferir máis os países onde escasean para equilibrar as cifras. E iso malia que o éxodo sirio e a inestabilidade rexional o fan prioritario.

 

 

 

 

 

Novas e Actualidade


Titulares
Histórico


 ACTIVIDADES

Marzo 2024
LMMeXVSD
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
       



 AREA DE TÉCNICOS

 Usuario:
 Contrasinal:
 

 
¿Olvidou o seu contrasinal? | Alta

OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO

(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
FEGAMPinmigracion@fegamp.es
Xunta de Galicia

Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas