O papa fustiga «a indiferenza» do mundo ante a inmigración

(09/07/2013)

O papa fustiga «a indiferenza» do mundo ante a inmigración

Histórica visita de Francisco a Lampedusa, onde se reuniu con sen papeis

«Inmigrantes mortos no mar, por esas barcas que, en lugar de ter sido unha vía de esperanza, foron unha vía de morte». Así relataba un titular dun xornal italiano o enésimo naufraxio dunha patera con inmigrantes ilegais intentando arribar ás costas do país transalpino. O papa Francisco leu esas liñas e o seu pensamento volveuse á illa de Lampedusa, onde onte protagonizou unha visita histórica. «Sentín que tiña que vir hoxe aquí a rezar, a realizar un xesto de proximidade, pero tamén a espertar as nosas conciencias para que o que sucedeu non se repita. Que non se repita, por favor», insistiu o pontífice.

Francisco chegou ás 9.15 horas á illa, onde foi recibido polo arcebispo de Agrigento, Francesco Montenegro, e pola alcaldesa, Giuseppina Nicolini. En Cala Pisana embarcouse cara ao porto, acompañado polos botes dos pescadores. Durante o traxecto lanzou ao mar unha coroa de flores en recordo dos inmigrantes mortos no Mediterráneo.

No porto esperábanlle cincuenta inmigrantes, moitos deles musulmáns, que se atopan nos centros de acollida de Lampedusa. O papa saudou persoalmente a cada un deles e a continuación desprazouse ao próximo campo de deportes, onde celebrou unha misa.

Durante a homilía, Francisco oficiou sobre un altar realizado cos anacos de madeira das barcas dos inmigrantes chegados á illa e un cáliz da mesma procedencia. Ambas as pezas son obra dun artesán de Lampedusa que axudou durante as urxencias aos emigrantes.

O papa fustigó a «indiferenza» do mundo fronte aos sen papeis. «Eses irmáns e irmás nosas intentaban saír de situacións difíciles para atopar un pouco de serenidade e de paz; buscaban un posto mellor para eles e para as súas familias, pero atoparon a morte», sinalou. Cargou contra os traficantes de persoas, para os que «a pobreza dos outros é unha fonte de lucro», pero instou a asumir unha responsabilidade compartida.

Culpabilizó tamén a «a cultura do benestar, que nos leva a pensar en nós mesmos, fainos insensibles ao berro dos outros, fainos vivir en pompas de xabón, que son bonitas, pero non son nada, son a ilusión do fútil, do provisional, que leva á indiferenza cara aos outros, ou mellor, leva á globalización da indiferenza». E concluíu citando a Lope de Vega e establecendo unha analogía con Fuenteovejuna: «¿Quen é o responsable do sangue destes irmáns e irmás? ¡Ningún! Todos respondemos igual».