A prensa suíza faise eco da continua chegada de emigrantes
(11/06/2013)
A prensa suíza faise eco da continua chegada de emigrantes
O Goberno pon límites á entrada de traballadores estranxeiros
A crise volve levar a Suíza a centenares de galegos en busca de oportunidades. Pero agora esa situación traspasou a fina fronteira do silencio e ocupa un lugar destacado nos medios de comunicación e tamén no debate político.
No primeiro caso, xa son varios os medios que se fixeron eco das chegadas. Algúns, como Lle Quotidien Jurassien, titulou a toda portada, a finais do ano pasado, que «a crise española obriga aos galegos a volver». A semana pasada, L?Impartial destacaba que os españois sen emprego enchen o cámping de Locle, en Neuchâtel. Moitos andaluces, pero tamén doutras comunidades, Galicia incluída. Portais web de ámbito estatal ocupáronse de casos como o dun taxista de Camariñas, Andrés Romar, que vai e vén case cada semana entre Galicia e Suíza levando viaxeiros en busca de fortuna, algúns con algo xa pechado, moitos con nada. Un equipo da televisión SRF desprazouse a Galicia para seguir o día a día a vida dun mozo que estaba a piques de dar o salto cara ao país helvético, a pesar de ter un traballo. Son só algúns exemplos, pero hai máis.
O debate político tampouco é alleo a esta situación. Hai doce días que o Goberno (Consello Federal) activou a chamada cláusula de salvagarda, que limita a concesión de permisos de traballo (os denominados B ) durante un ano a todos os países da UE por ter superado a media das chegadas dos últimos tres anos. É unha medida case simbólica, que non afectará a gran escala, aínda que pode dar ao traste con centos de potenciais empregos de galegos, salvo que logren un contrato de curta duración, para os que aínda non hai restricións.
Os sectores máis dereitistas do Goberno quixeron contentar a un amplo sector da poboación que empeza a mostrar receos ante a elevada presenza de emigrantes. E colectivos como o galego, sempre estimados, son os que pagan o pato.
«Teño visto algún durmindo non coche tres semanas e ter que marchar»
Ten 32 anos e moitos amigos e veciños emigrados. Grazas a iso, e á súa profesionalidade, traballa: «Pero está moi complicado, e cada vez máis». Desaconsella a aventura: «Moita xente vén e ten que marchar porque non atopa nada, e os peóns xa case non os queren. Teñénme contado que antes viñas e traballabas, pero iso xa non é así», relata.
Francisco Ordóñez, veterano empresario de Vimianzo, coincide: «Isto non vai a mellor, empeora. E a xente non para de chegar. Hai moita, moita xente que chega ou quere chegar».
De cando en vez coñécense casos desesperados, aínda que non é fácil. José Antonio Calvo, o xerente do centro social da entidade que agrupa aos galegos en Berna, contaba onte un caso dramático. «Teño visto algún durmindo no coche tres semanas, non atopar nada, e ter que marchar», explicaba. En concreto, a un pontevedrés, que usaba un aparcadoiro próximo e ao que axudaba. Como a outros. «Chegan sen nada, a buscar, e non aparecen oportunidades. Isto, hai anos, era impensable», explica.
