Persoas inmigrantes

Persoas inmigrantes

laopinióncoruña

Sábado 26 de maio de 2012

JOSÉ LUÍS QUINTELA JULIÁN Vaia luxo! Onte tiven a oportunidade, xunto con persoas de diferentes municipios de Galicia, e investigadores da Universidade de Santiago, de profundar xuntos sobre o fenómeno inmigratorio. Falamos sobre o estado da cuestión e sobre a evolución hoxe de tales fluxos. Iso e expor a visión nos nosos concellos por acoller, integrar, orientar e apoiar a estas persoas.

A min, ademais dunha presentación máis en clave doméstica de que se fai na cidade, tocoume reflexionar sobre aspectos máis xerais. E, asociado a isto, desmontar algún tópico. Aínda que, como pasa nestas reunións de profesionais que se implican, todos os que estaban alí xa son convencidos naturais. Un fala para os que están en sintonía e, pola contra, élle máis difícil divulgar e formar fóra de tal círculo.

Pero o certo -e agora estou pensando en datos do CIS que manexei na charla- é que hai que falar en voz alta e para toda a sociedade. Porque segue habendo tópicos e estereotipos, nada fundamentados, en relación coa inmigración. Que se consomen nichos laborais ou que se as prestacións sociosanitarias céntranse neles, en detrimento de a poboación autóctona. Non é verdade. Os segmentos de emprego en que a poboación inmigrante máis se inseriu centráronse, fundamentalmente, en todo aquilo que os autóctonos xa non queriamos facer. E, cando a situación socioeconómica cambiou, os mesmos foron os máis expulsados das súas ocupacións. Ás veces porque tales postos amortizáronse ou, en ocasións, para ser substituídos directamente por persoas autóctonas.

No capítulo das prestacións, ademais, nada engordou máis nos primeiros anos desta década a caixa da Seguridade Social, retardando o deterioro das últimas anualidades inmediatas, que o engrosamento da nómina de contribuíntes á mesma. E iso, nun país demográficamente en declive, só se puido conseguir co importante achegue da poboación inmigrante. Un elemento que permitiu apontoar o sistema e mellorar o estado global da nosa sociedade.

Pero cando o emprego cambaléase, afecta primeiro aos máis vulnerables. E aínda que as institucións se esforcen en manter e promover a cohesión social, e a iniciativa social dea o do de peito, os recursos son limitados. E isto convértese nun círculo de difícil saída. A decisión, para moitas destas persoas, pasou polo retorno á súa realidade de orixe, en espera de tempos mellores.

Outro tópico que ha de ser desmontado ten que ver con aspectos de seguridade. A poboación inmigrante, en conxunto, non xera maiores problemas de orde pública. Si que é certo que, mesturados, hai sectores e grupos específicos de delincuentes, exactamente igual que en calquera sociedade. Nun contexto de maior permeabilidade das fronteiras, as mafias e as redes de delincuencia organizada móvense máis e camúflanse mellor. Pero iso non significa que o cidadán senegalés ou a cidadá de Perú sexan, en absoluto, máis conflitivos. En absoluto, e as cifras demóstrano.

Esta formulación tan en positivo que lles fago sobre a realidade de España como país perceptor da inmigración ten tamén as súas sombras. Moitas destas, seguramente, teñen que ver cun posible retroceso en materia de dereitos humanos, nalgúns contextos. Somos unha realidade avanzada á hora de recoñecer dereitos ligados á diversidade e autonomía do individuo, moi por diante doutras sociedades máis restritivas desde múltiples puntos de vista. Non podemos perder isto, aínda que sexamos sociedade de acollida. E é que, en tales cuestións ligadas a tales dereitos básicos do individuo, non cabe a opinión ou un determinado credo ou filosofía. Non?

Bo, unha reflexión aberta nun fin de semana no que tamén traballarán sobre esta temática -reunidas na nosa cidade, que lles serve de anfitrioa- as entidades pertencentes ao Foro Galego de Inmigración. Temas de hoxe que nos serven para avanzar e comprender mellor a realidade... Diso trátase.