Aínda que moito menor, Suíza tamén se ve como un destino interesante para empresarios e traballadores especializados.

Un exemplo do anterior ofréceo Manuel Mourelle Amado, dedicado ao mármore e presidente da Asociación de Empresarios Comarca de Soneira. Xunto a outro destacado colega, Gelucho Romar, emprendeu días atrás unha viaxe dunha semana por varios puntos de Suíza para buscar mercados, e no seu caso, abrilos. «Aos galegos, en Suíza, só nos coñecen como man de obra, pero non como empresarios, e hai que buscarse a vida neles e ser competitivos», apunta. De paso, lanza unha queixa sobre España, onde cre que ser emprendedor «é moi complicado». Os dous pateáronse o país e trataron, sobre todo, con empresas galegas que xa levan anos asentadas para facer contactos. O tempo dirá se os negocios frutifican.

Os exemplos de traballadores moi cualificados que emigran desde a zona tampouco son moi frecuentes. A maioría van ao que xurda.

Non é o caso de José Breijo, un óptico optometrista de Carballo, de 29 anos. Diplomado en Madrid, fixo un máster de posgrao de Ciencias da Visión con parte da residencia clínica en Chicago, traballou en varios centros e perfeccionou o inglés en Oxford. Precisamente cando estaba en Inglaterra soubo que unha multinacional americana buscaba un optometrista especializado en cirurxía refractiva. Presentouse e superou a selección. Desde hai case un ano vive en Berna. Traballa no departamento clínico dun laboratorio oftalmológico de lentes intraoculares, que se implantan no ollo para corrixir os defectos visuais mediante cirurxías sinxelas. Realiza estudos clínicos, desenvolvementos científicos e participa en congresos internacionais.

No día a día, está impresionado coas paisaxes, a amabilidade e a honestidade da xente. Xa se adaptou aos seus costumes. É emigrante, á fin e ao cabo: «De momento non me expoño volver, no traballo estou moi contento e a vida aquí gústame, e afortunadamente non é como antes, que a xente emigraba e podían pasar anos sen volver a casa ou ver á súa familia, estamos mellor comunicados, en dúas horas e media podo estar en Galicia. Ademais hai un taxista que vén a Berna cada 15 días e os meus pais sempre aproveitan para enviarme algún paquete, e iso fai sentirme máis como en casa».